കണ്ടിട്ടും കണ്ടില്ലെന്ന ഭാവം
വിളിച്ചിട്ടും കേള്ക്കാത്ത ഭാവം
ഏറെ മോഹിച്ചു നിന് സ്വരം കാതില് അലയടിക്കുവാൻ
കാതോര്ത്തു ചെവി വട്ടം പിടിക്കവേ
അലയടിച്ചത് പാഴ്വാക്കുകള് മാത്രം..
വാക്കുകളാല് സ്വര്ഗ്ഗം സൃഷ്ടിച്ചിരുന്ന നിന്-
മൊഴികൾ എന്നില് നിറക്കുന്നത്
വെറുപ്പിന് തീരത്ത് ഇഴയുന്ന പുഴുക്കളെ മാത്രം..കൈകളില് അഴുക്കു പടരും എന്ന് നീ ചൊന്ന നേരം..
കീറിയിട്ട ഓര്മ്മകള് നേരിയ ചാരനിറം പൂണ്ടവേ..
വലിച്ചു നീട്ടിയ കച്ചി തുരുമ്പ് പോലും ദ്രവിച്ച നിമിഷം!!
പിടിവള്ളിയ്ക്കായി നീട്ടിയ എന് കരം കവരേണ്ട നേരം..
മിഴിനീരു പോലും ഒഴുകാന് മടിച്ചുവല്ലോ..!!
കുത്തി മലര്ത്തിയിട്ട നെഞ്ചകം ഉഴുതുവാന് കാണിച്ച ശുഷ്കാന്തി
എന്നിലെ ആത്മാവിനെ തലോടാന് നീ കാണിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലോ ?
മോഹിക്കാന് ഒന്നുമില്ലെന്നു അറിയാമെങ്കിലും;
മോഹിക്കാനേറെ കൊതിയുണ്ടെനിക്ക്..
മെല്ലെ വീശിയ കാറ്റിനെ പോലും നീ തടുത്തു നിര്ത്തിയ നേരം
അറിഞ്ഞീലാ; അതിന് പിറകില് ഒളിച്ചിരുന്ന കൊടുങ്കാറ്റിനെ..
പുഞ്ചിരിക്കു പിന്നില് മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കറുത്ത വലയങ്ങള്
പലപ്പോഴും അറിയുന്നീലാ നാം ഈ ജീവിത സത്യം!!