tag:blogger.com,1999:blog-73504918230241008022024-03-12T23:28:53.880-07:00pournamiente pournamipournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.comBlogger106125tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-1736884555631248452013-10-19T09:17:00.000-07:002013-10-19T09:17:00.996-07:00പറയാന് എളുപ്പം .എങ്കില് പ്രവര്ത്തിക്കാനും എളുപ്പം ആകും (വേണമെന്ന് വെച്ചാല് മാത്രം ) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>കുഞ്ഞിന്റെ വളര്ച്ച അമ്മയുടെ ഉദരത്തി ല് വെച്ച് തന്നെ തുടങ്ങുന്നു .അതുകൊണ്ട് തന്നെ അമ്മയുടെ അച്ഛന്റെയും മാനസികാവസ്ഥ കുഞ്ഞിനെ നല്ല പോലെ ബാധിക്കുംഅതുകൊണ്ട് തന്നെ കുട്ടികളുടെ വളര്ച്ചയി ല് മാതാപിതാക്കളുടെ സാന്നിധ്യം അത്യാവശ്യം ആണ് .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ചെറുപ്രായത്തില് തന്നെ മാതാപിതാക്കളുടെ സ്നേഹം കിട്ടാത്ത കുട്ടിക ള് പലപ്പോഴും കുറ്റവാസന കൂടുത ല് ഉള്ളവ ര് ആയി തീരുന്നു .സ്വന്തം മാതാവിനോട് വെറുപ്പ് ഉള്ള മകന് ആരോടും തന്നെ മമത ഉണ്ടാകില്ല ... പല കുറ്റകൃത്യങ്ങളിലും ഏര്പെടുന്ന കുട്ടികളുടെയും കുടുംബ പാശ്ചത്തലം എടുത്തു നോക്കുയാണെങ്കി ല് ഭൂരിഭാഗം കുട്ടികളും തകര്ന്ന കുടുബങ്ങളില് നിന്നുള്ളവരാണ് ..എന്ത് കൊണ്ട് ഒരു കുട്ടി ക്രിമിനല് ആയി എന്ന് ആരെങ്കിലും ആലോചിക്കാരുണ്ടോ ?? ..സത്യത്തില് അതിനുള്ള ഉത്തരം നാം എല്ലാം അടങ്ങുന്ന സമൂഹത്തി ല് തന്നെ ഉണ്ട് .സ്വന്തം വീട്ടില് തന്നെ മദ്യസേവയും , കലഹവും കണ്ടു വളരുന്ന ഒരു കുഞ്ഞില് നിന്നും നല്ല ഒരു പെരുമാറ്റം കിട്ടാ ന് പ്രയാസമാണ് .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>കുട്ടികള് അഞ്ചിനും ,ഏഴിനും ഇടയിലെ പ്രായത്തില് ആണ് അവ ര് ഉടമസ്ഥാവകശത്തേ കുറിച്ച് അറിയുന്നത്...അതുകൊണ്ട് അപ്പോ ള്മാത്രം ആണ്, വേറെ ഒരാളുടെ സാധനങ്ങ ള് എടുക്കുന്നത് തെറ്റെന്നു അറിയുന്നതും .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>കളവു ചെയ്യുന്ന ഓരോ കുട്ടിയുടെയും മാനസ്സികാവസ്ഥ വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും .......</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>1, മുതിര്ന്നവരുടെ ശ്രദ്ധ കിട്ടാ ന്</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>2 കളവു ചെയുന്നത് തെറ്റാണ് എന്ന് ആരും അവരോട് പറഞ്ഞു</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong> കൊടുത്തിട്ടുണ്ടാകില്ല,</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>3 അവര് ചിലപ്പോള് അവരുടെ മുതിര്ന്നവരുടെ പെരുമാറ്റം കണ്ടാകം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ഉദാഹരണം :_ അച്ഛന്ഓഫീസി ല് നിന്ന് ചില വസ്തുക്ക ള് കൊണ്ട് വരുന്നത്</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>അമ്മ ചില തെറ്റുകള് മറ്റുള്ളവ ര് അറിയാതെ ഇരിക്കാ ന് മാറ്റിവെയ്ക്കുന്നത്</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>4ചിലപ്പോള് അവരെ ഒറ്റപെടുത്തുന്നു എന്നാ തോന്ന ല് ആകാം ,ഒരുപക്ഷേ കട്ടെടുത്ത ആ മുതല് അവര്ക്ക് അവ ര് നേടിയെടുത്ത വസ്തു എന്ന നിലയ്ക്ക് സന്തോഷം നല്കുമായിരിക്കും </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>5 ആരെങ്കിലും നിന്ന് അപമാനമോ, എന്തെങ്കിലും തരം ഉപ ദ്രവമോ അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്..എങ്കില് അതും ഒരു കാരണം ആകാം .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>6 മറ്റു ചിലപ്പോള് ,അവരുടെ ഉള്ളിലെ വൈരാഗ്യം ആകാം .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>7 മറ്റുള്ളവരുടെ കൈവശം ഉള്ളത് വേണം എന്നുള്ള അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>8 അവര് വലിയ ധൈര്യം ഉള്ളവ ര് എന്നും അവര്ക്കെ എല്ലാം സാധിക്കും എന്നൊക്കെ കാണിക്കാനുള്ള പ്രവണത ആകാം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>9 അവരുടെ പ്രായത്തിലെ കുട്ടികളുടെ ഗാങ്ങി ല് ഉള്ളവ ര് എല്ലാം ഇതേ സ്വഭാവം ഉള്ളവര് ആകാം ,വേറെ ചിലപ്പോള് കളവു</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ചെയുമ്പോ ള് ഉള്ള ഒരു ത്രി ല് ആകാം .ഹീറോയിസം ആകാം , വേറെചിലര് മാധ്യമങ്ങളുടെ സ്വാധീനം കൊണ്ടും ആകാം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>10..അമ്മയും അച്ചനും അങ്ങിനെയെങ്കിലും ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ ,തങ്ങളെ തല്ലാ ന് വേണ്ടി എങ്കിലും തൊടുമല്ലോ.., ഇങ്ങിനെ നെഗറ്റീവ് എങ്കിലും അവരുടെ ശ്രദ്ധ തങ്ങളില് എത്തുമല്ലോ എന്ന് കരുതിയും ആകാം ,.വേരെചിലര്ക്ക് മയക്കുമരുന്നും മദ്യവും വാങ്ങാ ന് വേണ്ടിയാകാം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ഇങ്ങിനെ പല,പല കാരണങ്ങ ള് ആകാം .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>മയക്കുമരുന്ന് നിര്ത്താന് വേണ്ടി സ്കൂള് പരിസരങ്ങളിലും ,സ്കൂളില് നിന്ന് കുട്ടികള് പഠനം നിര്ത്തി പോകുന്നതും എല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചാല് ഒരു പരിധി വരെ തടയാന് സാധിക്കും ..കുട്ടികളിലേക്ക് ഇത് എത്തിക്കുന്നത് മുതിര്ന്നവര് തന്നെയാണ് .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>കുട്ടികളെ ഒരു മൂന്ന് വയസ്സ് വരെ എങ്കിലും നല്ല പോലെ ശ്രദ്ധ കൊടുത്തും , സ്നേഹം കൊടുത്തും വളര്ത്തണം ..ആ പ്രായത്തില് ആണ് അവരുടെ സ്ക്രിപ്റ്റ് എഴുത്ത് നടക്കുന്നത് .ആ നേരം കിട്ടുന്ന പരീശീലനം അവര്ക്ക് വളരുമ്പോഴും ഉപയോഗം ആകും ..അതുകൊണ്ട് തന്നെ നിര്ബന്ധമായും മാതാപിതാക്ക ള് കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കൂടെ ആദ്യത്തെ മൂന്നു വയസ്സ് വരെ എന്തയാലും നില്ക്കണം ...എന്റെ ഒരു വ്യക്തിപരമായ അഭിപ്രായം കുട്ടികളുടെ പ്രായം ഒരു ഏഴു ,എട്ടു വയസ്സ് വരെ ആകുന്ന വരെ എങ്കിലും മാതാപിതാക്കളുടെ ശ്രദ്ധ നല്ലപോലെ കൊടുക്കണം എന്ന് ആണ് ..ഈ ഒരു കാലയളവിനുള്ളി ല് നമ്മ ള് കൊടുക്കുന്ന അറിവും, സ്വഭാവ വല്ക്കരണത്തിനവേണ്ട പരീശീലനവും പിന്നിട് എത്ര വലിയ പ്രായത്തില് ആണെങ്കിലും നിലനില്ക്കും ...അതാണല്ലോ ചൊട്ടയിലെ ശീലം ചുടല വരെ എന്നാ പഴഞ്ചൊല് ..ശരിക്കും ഇത് ഇവിടെ യാഥാര്ത്ഥ്യം ആകുന്നു</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ജീവിതത്തിന്റെ തുടക്കത്തില് സ്വഭാവരൂപികരണം നടക്കുന്ന നേരത്ത് അധികവും നാം വീട് കൂടാതെ വിദ്യാലയങ്ങളില് കൂടിയാണ് .അത് കൊണ്ട് തന്നെ അധ്യാപകരുടെ പെരുമാറ്റം ഒരുപാട് സ്വാധീനിക്കും ,ചെയുന്ന ജോലിയില് അര്പ്പണമനോഭാവം അത്യവശ്യം ആണ് .ഇന്നത്തെ കുട്ടികളും അദ്ധ്യാപകരും തമ്മിലെ ബന്ധം നാമമാത്രം ആണ് .വിദ്യാലയങ്ങള് ഭാവിയിലെ പരീശീലനകളരി കൂടിയാണ് .സ്കൂള്കളില് നിന്നും ഇടക്ക് വെച്ച് പഠനം നിര്ത്തി പോകുന്ന പലരും എവിടേക്ക് പോയി എന്തിനു പോയി എന്ന് അനേഷിക്കാന് ആരും മെനക്കെടുന്നില്ല എന്ന് പറയാം ..പലപ്പോഴും ഇങ്ങിനെ പോകുന്നകുട്ടികള് സെക്സ് രാക്കെറ്റ് , മയക്കുമരുന്നിന്റെ ലോകത്തും ഒക്കെ ആകാം എത്തി ചേരുക. പിന്നിട് അതിനു അടിമ ആയി ...അത് വാങ്ങാനുള്ള പൈസക്ക് വേണ്ടി അവര് എന്ത് കുറ്റകൃത്യവും ചെയുമെന്നു അവസ്ഥയാണ് ...പിന്നിട് മയക്കം വിടുമ്പോള് ആണ് പലര്ക്കും ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ ഓര്മ വരുന്നത് . ..കൌമാരക്കാര്ക്ക് ഗാങ്ങ് കൂടുന്നത് ഇഷ്ടം ആണല്ലോ അപ്പോള് അവരുടെ കൂട്ടുകേട്ട് പോലെ ഇരിക്കും ...അത് കൊണ്ട് തന്നെ അച്ഛനമ്മമാര് മക്കളെ അറിഞ്ഞിരിക്കണം.</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>മകന് ഒരു ബൈക്ക് ആയി വന്നു ..ആരുടെയ ഇത് എന്റെ ഫ്ര്ണ്ട്ന്റെ ആണ് ..എന്ന് പറയുമ്പോള് അമ്മ ഉടനെ ട്രസ്റ്റ് ചെയുന്നു ..പിന്നിട് പോലീസ്എത്തി കളവു മുതല് ആണ് എന്ന പറയുമ്പോള് മാത്രം ആണ് അറിയുക ,ഏതു കൂട്ടുക്കാരന്റെയാ ? എന്താ എങ്ങിനെയാ എന്ന് ഒന്നും ആലോചിച്ചു സമയം കളയാന് മാതാപിതാക്കള് മെനക്കെടാറില്ല എന്നുപറയാം ..</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>പലപ്പോഴും അനാവശ്യമായ നിയന്ത്രണം ആണ് പല പ്രശനങ്ങളിലും എത്തിക്കുക .എന്താണോ വേണ്ട എന്ന് പറയുന്നത്അത് വേണം എന്നുള്ള ചിന്തയില് ആണ് എത്തിക്കുക . ഇന്നത്തെ കാലത്ത് കുട്ടികള് പീഡനത്തിന് ഇരയാകുന്ന വാര്ത്ത സാധാരണം ആണല്ലോ ...അതില് ഏറ്റവും ശ്രദ്ധിക്കപെടെണ്ടി വരുക കുട്ടികളെ കുട്ടിക ള് തന്നെ ചെയുമ്പോ ള് ആണ് ...കാരണം കുട്ടികള് നന്മയുടെ പ്രതീകമാണ് എന്ന് കരുതുന്ന നമ്മള്ക്ക് ..അത് മാറ്റി ചിന്തിക്കേണ്ട അവസ്ഥയില് എത്തിച്ചിരിക്കുന്നു,പലപ്പോഴും മുതിര്ന്നവരുടെ ശ്രദ്ധ കുറവാണ് വലിയ വലിയ അപകടത്തില് എത്തിക്കുന്നത് ..</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>കുട്ടികള്ക്ക് തെറ്റ്,ശരി തിരിച്ചു അറിയാനുള്ള കഴിവുണ്ടാക്കി കൊടുക്കണം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>അതുപോലെ “ നോ “പറയേണ്ട സ്ഥലത്ത് നോ പറയാനും എസ് വേണ്ടിടത്ത് എസ്’ പറയാനും പഠിപ്പിക്കണം ..പ്രതികരിക്കാന് കഴിവില്ലാത്ത തലമുറ അല്ല വേണ്ടത്.തെറ്റ് ചെയ്താ ല് അത് പറ്റി എന്ന് വീട്ടി ല് വന്നു പറയാന് അവര്ക്ക് സാധിക്കണം .ഉദാഹരണത്തിന്പലപ്പോഴും പ്രണയം മാറി ചതി കുഴികളില് എത്തുമ്പോള് ഒരു തവണ പറ്റിയ അബദ്ധം വീട്ടില് പറയാന് പേടിയാണ് കുട്ടികള്ക്ക് കാരണം വഴക്ക് കേള്ക്കും എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ ..മക്കള് വീട്ടില് അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങള് എല്ലാം തുറന്നു പറയാന് പറ്റിയ അന്തരീക്ഷം ആയിരിക്കണം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ഈ തുറന്നു പറച്ചിലുകള് കൊണ്ട് ഭീഷണിക ള് , ഒളിച്ചോട്ടം ആത്മഹത്യ തുടങ്ങിയ പലവിപത്തുകളും പോയികിട്ടും .പലപ്പോഴും ഭീഷണികള് കണ്ടു പേടിച്ച് ആ കുട്ടി ഒന്നുംപറയില്ല എന്നാ ല് അത്തരം അവസരങ്ങളില് അതെല്ലാം മനോഹരമായി കൈകാര്യം ചെയാ ന് മുതിര്ന്നവര്ക്ക് കഴിയണം .തുറന്നു പറയാ ന് പറ്റിയ സാഹചര്യം ഉണ്ടാക്കുന്നത് കൊണ്ട് കുട്ടികള് അപകട ത്തില് നിന്നും രക്ഷപെടും .അമ്മയും അച്ഛനും ഇതെല്ലാം കൊണ്ട് തന്നെ മക്കള്ക്ക് വേണ്ടി കുറച്ചു സമയം ചിലവഴിക്കണം </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>മക്കളെ അടുത്ത് അറിയാന് അവരെ സ്നേഹിക്കാനും സമയം കണ്ടെത്തു...നിയന്ത്രണങ്ങള് , വിലക്കുകള് എന്നിവ ഏര്പെടുത്തുന്നത് </strong> <strong>മാത്രമാണ് രക്ഷിതാവിന്റെ കടമയെന്നു വിചാരിക്കരുത് . അതിനു മുന്പ് അവര് ആദ്യം കുട്ടികളെ അറിയാനും അവരുടെ നല്ല സുഹൃത്തുക്ക ള് ആകാനും പഠിക്കണം . സ്വന്തം മക്കളില് വിശ്വാസം വേണം ,ആ വിശ്വാസം അവര് മക്കള്ക്ക് ബോദ്ധ്യപെടുകയും വേണം ..ഇത് കുട്ടികളോട് എന്നല്ല , ഏതു ബന്ധത്തിലായാലും അത്യാവശ്യം വേണ്ട ഒരു ഘടകമാണ് </strong><strong>“</strong><strong>വിശ്വാസം</strong><strong>”</strong><strong> ..കുട്ടികള് തെറ്റ് പറ്റിയത് പറയുന്ന നേരം .അവര്ക്കെതിരെ ആരെങ്കിലും ഭീഷണി മുഴക്കുന്നുണ്ട് എന്നെല്ലാം പറയുന്നു എങ്കി ല് , ആ ഭീഷണിയുടെ കാര്യം തുറന്നു പറയാന് അവര്ക്ക് സാധിച്ചു എന്ന് വേണം നമ്മള് കരുതാ ന് . ഈ അവസരത്തില് ,അവരെ വഴക്ക് പറയുന്നതിനു പകരം അവര്ക്ക് കൂടെ നിന്ന് ധൈര്യം നല്കി ആ ഭീഷണികളി ല് നിന്നും രക്ഷിക്കണം . തെറ്റ് പറ്റിയത് പറയുമ്പോള് അവരെ വഴക്ക് പറഞ്ഞാലൊരു പക്ഷെ നമുക്ക് ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത വിധം അവര് നഷ്ടമായി പോയെന്നുവരാം..അതിനാല് വീടുകളില് എല്ലാ തരം ബന്ധങ്ങളിലും എന്തും തുറന്നു പറയാനുള്ള സാഹചര്യം വേണം</strong><strong>.. </strong><strong>.അവരെ തെറ്റിലേക്ക് നയിച്ച സാഹചര്യം നമ്മള് അറിയണം ....എന്തും തുറന്നു പറയാന് പറ്റിയ സാഹചര്യം ആണ് എങ്കി ല് കുട്ടികളില് ആത്മവിശ്വാസം വര്ധിക്കും.</strong><strong> </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ഇതുപോലെ സ്കൂളില് നിന്നും ബ്ലൂ ഫില്മ്കണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു പുറത്താക്കിയ ഒരു കുട്ടിയ ഞാന് കണ്ടു ..ശരിക്കും </strong><strong>15 </strong><strong> വയസ്സായി അവനു ,അവിടെ ബ്ലൂ ഫിലിം കണ്ടത് കുറ്റം എന്ന് പറയുമ്പോ ള് അത് വീണ്ടും കാണാനുള്ള പ്രവണത കൂട്ടുകയാണ് ചെയുന്നത് , നേരെമറിച്ച് അത് കാണുന്നത് അല്ല അത് പ്രാവര്ത്തികമാക്കാന് നമ്മള് എടുക്കുന്ന പ്രവര്ത്തിക ള് നമ്മളെ ആപത്തില് എത്തിക്കും എന്ന് നമ്മള് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കണം അവരെ ,..പിന്നെ കുട്ടികളെ നമ്മള് ഒരു കാര്യം വേണ്ട എന്ന് പറയുമ്പോള് അതിന്റെ കാരണം കൂടി പറഞ്ഞു കൊടുക്കാന് സാധിക്കണം ,ദൃശ്യങ്ങള് സ്വാധീനിക്കുന്നത് അറിയാല്ലോ </strong><strong> </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>അപ്പോള് ഉദാഹരനത്തിന് പുകവലി പാടില്ല , സെക്സ് എന്നി വിഷയങ്ങള് പറയുമ്പോള് അതുകൊണ്ട് ഉണ്ടാകുന്ന അസുഖങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങള് കൂടി കാണിക്കുമ്പോള് അവരുടെ മനസ്സില് അത് പതിയാന് ഇട നല്കുന്നു .</strong><strong> </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>പിന്നെ ഞാന് കണ്ടത് അധികവും കേസുകളില് പെടുന്ന കുട്ടികള് തകര്ന്ന കുടുംബത്തില് നിന്ന്</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ഉള്ളവ ര് ആണ് ..അച്ഛനോ അമ്മയോ ആരെങ്കിലും വേറെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞവര് ആകും ..പിന്നിട് പലപ്പോഴും അവര്ക്ക് ആദ്യ ബന്ധത്തിലെ കുട്ടി അധികപറ്റുപോലെ ആകുന്നു .ഈ അവഗണനകള് എല്ലാം ആപത്തില് ചാടാന് കുട്ടികളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു .. ഇതുപോലെ ഉള്ള കുടുംബത്തിലെ കുട്ടികളെ വശീകരിക്കാന് എളുപ്പം ആണ് ..പലപ്പോഴും ആദ്യം ചെന്ന് ചാടുന്നത് അറിയാതെ എങ്കിലും പിന്നിട് അവരെ മയക്കുമരുന്ന് ഉപയോഗിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലെ ആളുകള്ഭീഷണി പെടുത്തിയൊക്കെ കുറ്റകൃത്യങ്ങള് ചെയിക്കും .ഇന്നത്തെ കുട്ടികളില് കുറ്റം ചെയ്തു പിടിക്ക പെട്ടാലും അവര് ചെയ്തത് തെറ്റ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാന് ഉള്ള മനോഭാവം ഇല്ല ...എന്നാലും ഇവരോടെല്ലാം സംസാരിക്കുമ്പോള് അറിയാന് സാധിക്കുന്നത് പലരും സ്കൂള് പഠനം ഇടയ്ക്ക് വെച്ച് നിര്ത്തി പ്രലോഭനങ്ങളില് ചാടി എത്തിചേര്ന്നവര് ആണ് ..എന്ത് കുറ്റകൃത്യവും ചെയാന് അവര്ക്ക് മടിയില്ല ...ഇന്നത്തെ തലമുറക്ക് അല്ലെങ്കിലും സ്വാര്ത്ഥ മനോഭാവം കൂടുതല് ആണ് .ചെയ്ത തെറ്റിന് പശ്ചാത്തപിക്കുന്ന കുട്ടികള് വളരെ കുറവാണ് .ചെറുപ്പത്തില് അമ്മ വേറെ ആളുടെ കൂടെ പോയി ...അല്ലെങ്കില് അച്ഛന് പോയി എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോള് ഒരുതരം നിസംഗത ഭാവം ആണ് അവരില് .....ശിക്ഷിക്കപെട്ട പലരോടും സംസാരിക്കുമ്പോള് അവരടെ സ്നേഹത്തോടെ പെരുമാറുമ്പോള് അവര് തിരിച്ചും നമ്മുക്ക് സ്നേഹം തരുന്നുണ്ട് ..എന്റെ അമ്മ വരുമല്ലോ ...എന്റെ കാലാവധി കഴിഞ്ഞു ഞാന് പോകുമല്ലോ എന്നൊക്കെ... അവര് പറയുമ്പോള് ശരിക്കും അവരുടെ നൊമ്പരം അറിയുന്നുണ്ട് ...ഒറ്റപെട്ട മുറിക്കുള്ളിലെ താമസം ശരിക്കുംഅവരെ മാനസ്സികമായി ബാധിക്കുന്നുണ്ട് ..തങ്ങള് പുറത്ത് ഇറങ്ങുമ്പോള് സമൂഹം തങ്ങളെ തെറ്റ് ചെയ്തവര് ആയി നോക്കികാണും എന്നൊരു ഭയം ഉണ്ട് .. .പണക്കാരായ കുട്ടികള് പലരും കൂടുകൂടിയാണ് കളവുകള് ചെയുന്നത് ...പിന്നിട് കേസ് ആകുമ്പോള് ആണ് അവര്ക്ക് അമ്മയും ,വീടും ,അവരുടെ അന്തസ്സും ഒക്കെ ഓര്മ്മ വരുന്നത് ..കുട്ടികള്ക്ക് മയക്കുമരുന്ന കൊടുക്കുന്നത് മുതിര്ന്നവ ര് ആണ് ...അതുപോലെ മൊബൈലുകളില് ക്ലിപിങ്ങ്സ് നിറച്ച് കൊടുക്കുന്നതും </strong><strong> </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ജനിക്കുമ്പോഴേ ക്രിമിനല് ആയിട്ടല്ല ... മറിച്ച് സാഹചര്യങ്ങള് ആണ് അവരെ ഇതിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നത് ...വലിയ് മുറിക്കുള്ളില് നല്ലൊരു നാളെയും ഓര്ത്ത് അവര് ഇരിക്കുന്ന്ട്...പലരെയും കാണാന് അമ്മയോ അച്ഛനോ വരുന്നത് ഒരുപാട് ഇടവേളക്കു ശേഷം ആണ് ..പക്ഷേ ഇടക്കിടെ വരണം മാതാപിതാക്കള് ശിക്ഷിക്ക പെട്ട കുട്ടികളെ കാണാന് എന്ന് ആണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ..കാരണം അവരെ അവഗണിക്കുന്തോറും ആകുരുന്നു മനസ്സുകളില് വൈരാഗ്യം കൂടി വരും .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong> കുട്ടികളെ സ്നേഹത്തോടെ ഒന്ന് ചേര്ത്തു നിര്ത്താനും അവരെകെട്ടിപിടിക്കാനും, നെറുകയില് ഒരു ഉമ്മ കൊടുക്കാനും മാതാപിതാക്കള്ക്ക് കഴിയണം ... അവരെ സ്നേഹിക്കുന്നുവര് ഒപ്പമുണ്ട് എന്നും എന്നൊരു തോന്നല് ....അത് അത്യാവശ്യം ആണ് .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ഇന്നത്തെ ചുറ്റുപാടുകള് വളരെ അപകടം നിറഞ്ഞതാണ് .മാധ്യമങ്ങളും ശ്രദ്ധിക്കണം ..പീഡനവും , കളവും നടന്ന വിധം എല്ലാം വിവരിക്കുമ്പോള് അനുകരണ സ്വഭാവം ഉള്ള കുഞ്ഞുങ്ങളെ അത് ചെയാന് പ്രേരിപ്പിക്കുയാണ് ശരിക്കും . ...കഴിഞ്ഞ ദിവസം എന്റെ കൂട്ടുക്കാരി എന്നോട് പറഞ്ഞു സ്കൂളില് ചെറിയ ക്ലാസ്സിലെ ഒരു ആണ്കുട്ടി വെരെഒരു ഒരു ആണ്കുട്ടിയെ കിടത്തി പറഞ്ഞു ടീച്ചര് ...ദേ ഇത് നോക്കിയേ .... ഞാന് ഇവനെ പീഡിപ്പിക്കുകയാ എന്ന് ....... കണ്ടോ ഇതാണ് ഇന്നിപ്പോള് നടക്കുന്നത് ..ഇതെല്ലം എന്തോ മഹത്തായ കാര്യം ആണു എന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങള് കരുതുന്നത് ,</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>ജീവിതം കരുപിടിപ്പിക്കാന് ഓടുമ്പോള് മാതാപിതാക്കള് അറിയുന്നില്ല തങ്ങളുടെ കുരുന്നുകള് മാറി പോകുന്ന സത്യം ....അറിയണം മകനിലെ ,മകളിലെ നേരിയ മാറ്റങ്ങള് പോലും ..... അതിനു അവരെ ഉപാധികള് ഇല്ലാതെ പരാതികള് ഇല്ലാതെ സ്നേഹിക്കാന് കഴിയണം ,നല്ലൊരു നാളേക്ക് നമ്മുക്ക് മുതിര്ന്നവര്ക്ക് എല്ലാം പ്രാര്ത്ഥിക്കാം ഒപ്പം ഒത്തുചേര്ന്നു പ്രവര്ത്തിക്കാം ..</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;">
<strong>സ്മിത സതിഷ്</strong></div>
</div>
pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-49890958002652804102013-07-04T08:09:00.004-07:002013-07-04T08:09:53.695-07:00 ലോക ബാലവേല വിരുദ്ധ ദിനം(JUNE 12)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong> ലോക ബാലവേല വിരുദ്ധ ദിനം</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong>ജൂണ് </strong><strong>12</strong><strong> ആണ് ലോക ബാലവേല വിരുദ്ധ ദിനം ആയി കണക്കാക്കുന്നത് . .കുട്ടികള്ക്ക് വേണ്ടി അവരുടെ സംരക്ഷണത്തിന് വേണ്ടി നിയമങ്ങ ള് അത്യാവശ്യം എന്ന് മനസ്സിലാക്കി തന്നെയാണ് ബാലവേല നിരോധിച്ചു കൊണ്ട് നിയമം പുറപ്പെടുവിച്ചത് .</strong><strong> </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong>ലോകത്തിന്റെ പലയിടത്തും കുട്ടികള് കൂലിക്കും, കൂലി ഇല്ലാതെയും പണിയെടുക്കുന്നുണ്ട് .ചിലര് വീടുകളി ല് എങ്കില് മറ്റുചില ര് വേറെ തേര്ഡ് പാര്ട്ടീസ്നു വേണ്ടി ...... ആവശ്യാനുസരണം കുട്ടികളെ ചൂഷണം ചെയാ ന് എളുപ്പമാണ് . അതുകൊണ്ട് തന്നെ പല വലിയ ആളുകളും </strong><strong> </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong>കുറ്റകൃത്യങ്ങള്ക്കായും ഇവരെ ഉപയോഗിക്കുന്നത് കണ്ടു വരാറുണ്ട്. ...കുട്ടികളുടെ ശിക്ഷ അളവ് കുറവെന്നു അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് പലപ്പോഴും വലിയവ ര് ചെയുന്ന കുറ്റങ്ങള്ക്ക് കുട്ടികളെ മുന്പി ല് നിര്ത്തി വലിയ കുറ്റവാളിക ള് രക്ഷപെടുക പതിവാണ് .</strong><strong> </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong>കോടികണക്കിന് കുട്ടിക ള് ബാലവേലചെയുന്നുണ്ട് ...വീടുകളില് നിന്നും മാറി ദൂരെ സ്ഥലങ്ങളിലും മറ്റും .നിയമത്തിനു മുന്നി ല് പെട്ടന്ന് ചെന്ന് ചാടാതെ ഇരിക്കാന് ഇവരെ ഒളിപ്പിച്ചു വെയ്ക്കുക പതിവാണ് ... കുരുന്നുകള്ക്ക് അതോടെ പഠിക്കാനുള്ള അവസരം നഷ്ടമാകുകയാണ് ..പോഷക ആഹാരവും ഇവര്ക്ക് ലഭിക്കുന്നില്ല ..സത്യത്തില് “കുട്ടികളെ കുട്ടികളായി വളരാ ന് സമ്മതിക്കുന്നില്ല എന്ന് വേണം പറയാ ന് “.....കളിച്ചു നടക്കേണ്ട പ്രായത്തില് ബാല്യം നഷ്ടപ്പെട്ട് ഒരു നേരത്തേ അന്നത്തിനു വേണ്ടി ചിലരെങ്കി ല് ,മറ്റുചിലര് പ്രലോഭനങ്ങളി ല് മുഴുകി ചതിയി ല് പെട്ടവരുമാകാം . പല കുട്ടികളും അപകട സാധ്യത കൂടിയ ജോലികളി ല് ഏര്പ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് കാണാം .അടിമപണിക്കെല്ലാം ഇവരെ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട് .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong>അപകടകരമായ ജോലികള്ക്ക് കുട്ടികളെ നിയമിക്കാ ന് പാടില്ല അവര്ക്ക് </strong><strong>18</strong><strong> വയസ്സ് എങ്കിലും കഴിയണം . എന്നാ ല് കുട്ടികള്ക്ക് പ്രശനം ഇല്ലാതെ അവരുടെ പഠിപ്പിനു ശേഷം അധികം ഭാരം ഇല്ലാത്ത ജോലിക ള് ചെയാ ന് അനുവാദം ഉണ്ട് അത് പ്രായം </strong><strong>15</strong><strong> എങ്കിലും ആകണം </strong><strong>.</strong><strong> സ്കൂ ള് പഠനം കഴിയാതെ പാടില്ല എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തണം ...</strong><strong>13 to 15</strong><strong> പ്രായത്തിലെ കുട്ടി കള് ചെറിയ ചെറിയ ജോലികള് ചെയുന്നത് കാണാം അതും അവരുടെ ആരോഗ്യത്തിനും അവരുടെ പഠിപ്പിനും തടസ്സം ഇല്ലെങ്കില് മാത്രം ..</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong>കുട്ടികളെ പിന്നെ അധികവും കണ്ടു വരുന്നത് ഭിക്ഷാടനത്തിന് വേണ്ടിയാണ് ..അതിനു പിന്നില് വലിയൊരു മാഫിയ തന്നെയുണ്ട് .കുട്ടികള്ക്ക് ചെറിയൊരു തുക ശമ്പളവും നല്കി വലിയ നേട്ടങ്ങ ള് വലിയവര്ക്കു എടുക്കാമല്ലോ ..കുട്ടികളെ എളുപ്പം വശീകരിക്കാം എന്നതിനാ ല് ലൈംഗികമായി </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong> പീഡി പ്പിക്കുന്നവരും ഉണ്ട് .കുരുന്നുപൂമൊട്ടുകളെ അങ്ങിനെ നിഷ്കരുണം പീച്ചി ചിന്തപെടുന്നു .ഇന്ത്യയില് ഓരോ പത്തു മിനിറ്റിലും ഓരോ കുട്ടിയെ കാണാതെ പോകുന്നുണ്ട് ..ഇങ്ങിനെ കാണാതേ പോകുന്നവരെ കുറിച്ച് അനേഷിക്കാന് </strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong>തകര്ന്ന കുടുംബങ്ങ ള് , ദാരിദ്ര്യം എല്ലാം കുട്ടികളെ ജോലിചെയാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു ..ഒരു നേരത്തേ ആഹാരത്തിനുവേണ്ടി ..താങ്ങാന് വയ്യാത്ത ചുമടും പേറി പാവം കുട്ടിക ള് .....പലപ്പോഴും ചെന്നെത്തുക അപകടകരമായ ചുറ്റുപാടുകളില് ആയിരിക്കും .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<strong> കുട്ടികളുടെ അവകാശം ആണ് കുട്ടികളെ പോലെ വളരാ ന് സാധിക്കണം എന്നുള്ളത് .പഠിക്കാനും കളിക്കാനും നല്ല പോഷകാഹാരം കിട്ടാനും അവര്ക്ക് അവകാശമുണ്ട് ..കുട്ടികള്ക്ക് വേണ്ടി നിയമങ്ങളും ,അവരുടെ ആവശ്യങ്ങള് നേടിയെടുക്കാ ന് വേണ്ടി സംഘടനകളും ഉണ്ട് ..എന്നാല് എല്ലാം പ്രയോഗികമാകണം എങ്കില് ജനങ്ങളുടെ സഹകരണവും അത്യാവശ്യം ആണ് .മറക്കരുത് കുട്ടികളെ കൊണ്ട് ജോലി ചെയിക്കുന്നവരും നിയമം ലംഘി ക്കുന്നതിനാല് കുറ്റവാളിക </strong><strong> </strong><strong>ള് ആണ് .</strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px;">
പൗര്ണമി</div>
</div>
pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-87881854085711597712012-11-29T08:19:00.000-08:002012-11-29T09:19:01.713-08:00കൊല്ലേണ്ടത് എങ്ങിനെയ് ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
ബീപ് ബീപ് ...മെസ്സേജ് വന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ദിയ കണ്തുറന്നു ,,,നീതുന്റെ മെസ്സേജ് ആണ് ..പത്തുമണിക്ക് സാഹിത്യ അക്കാദമി ഹാളില് കവിതകളുടെ നൃത്താവിഷ്ക്കാരം കാണാന് വരണം എന്നു ..</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
ശരി പോയേക്കാം ...വേഗം റെഡി ആവട്ടെ ... പാട്ടും മൂളികൊണ്ട് കുളിക്കാന് നടന്നു ...പിന്നിട് അങ്ങടു ഓട്ട പ്രദിക്ഷണം പോലെയാണ്... കുര്ത്തയും ജീന്സും കൂടപിറപ്പ് ക്യാമറയും തൂക്കി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി ..സാഹിത്യ അക്കാദമി എത്തണം എത്രയും പെട്ടന്ന് കാര് ഓടിക്കുമ്പോള് അത് മാത്രം ആയിരുന്നു മനസ്സില് ... ചെന്ന് എത്തിയതും നീതു ഓടിയെത്തി ഒപ്പം ചീത്തയും എത്ര നേരമായി ഹ്മം ഇന്നും ഇറങ്ങാന് നേരം ഫേസ് ബുക്കില് കമന്റ് നോക്കി നിന്ന് കാണും അല്ലെ ??...</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
ഹഹ്ഹ നിന്റെ ദേഷ്യം കാണാന് നല്ല രസം എന്ന് പറഞ്ഞു അവളെയും കൂട്ടി ഹാളിലേക്ക് നടന്നു ...ഭാഗ്യം പരിപാടി തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉള്ളു ..മുന്ബിലെ കസേരയില് പോയി ഇരുന്നു ... കുട്ടികള് നിരനിരയായി വന്നു കുറച്ചു പേര് കവിത പാരായണം ചെയുന്നു കുറച്ചു പേര് മുന്പില് ആ കവിതയുടെ കഥ അഭിനയിച്ചു കാണിക്കുന്നു ...ശരിക്കും ദൃശ്യം എത്ര മാത്രം നമ്മളില് സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു എന്ന് അറിയാന് അന്നേരം സാധിക്കും ...കാതില് തേന്മഴ ആയി സംഗീതം പെയ്തു ഇറങ്ങി ...സ്വരങ്ങളില് ഈണം നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു വികാരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റവും പദ്യത്തിന്റെ കഥയ്ക്ക് അനുസരിച്ച് ...നൃത്തവും കൂടി ആയപ്പോള് പറയാതെ വയ്യ ബഹു കേമം ...ഒരുപക്ഷേ ഒരു പദ്യം വായിക്കുമ്പോള് നമ്മുടെ മനസ്സില് ഇത്രമാത്രം പതിയുമായിരിക്കില്ല ... ഇതിങ്ങിനെ കവിത അഭിനയിച്ചു കാണുമ്പോള് കുട്ടികളുടെ അഭിനയ മികവു അതീവ മനോഹരം ...ഒരുപക്ഷേ എന്നിക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ് നാടകം അത് കൊണ്ടോ എന്തോ എനിക്ക് എന്റെ സ്കൂള് ലൈഫ് ഓര്മ്മ വന്നു എത്ര നാടകങ്ങളില് അഭിനയിച്ചിരിക്കുന്നു ..പക്ഷേ ഇത് പോലെ കവിതയും അഭിനയവും ഒരുമിച്ചു അന്നൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ പരിപാടി എനിക്ക് അങ്ങട് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായി ,,മനസ്സിന്റെ അകത്തളങ്ങളില് എവിടെയോ എന്റെ കലയും തേങ്ങിയ പോലെ ... </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
ഓരോ കുട്ടികളും ഒന്നിന് ഒന്ന് മികവു പുലര്ത്തി ...അതുകൊണ്ട് തന്നെ നിന്നുകൊണ്ട് അവര്ക്ക് ബഹുമാനം കൊടുക്കാന് ഒരു മടിയും തോന്നിയില്ല ... അവസാനത്തെ സ്കൂള് എത്തി അവരുടെ ലീഡര് അവരുടെ കവിതയെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു ,,,</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
സുഗതകുമാരി ടീച്ചറിന്റെ കൊല്ലേണ്ടത് എങ്ങിനെ എന്നാ കവിതയാണ് അവതരിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന് ....</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
കര്ട്ടന് പൊങ്ങിയ നിമിഷം കണ്ടത് ഒരു അമ്മയും മോളെയും പിറകില് പാടാന് നില്ക്കുന്ന കുട്ടികളും ആണ് ...പതിയെ കവിത ആലാപനം തുടങ്ങി ....കഥ മനസ്സിലാക്കാന് ഒട്ടും ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായില്ല ആ കുട്ടി അത്ര അനന്നായി അഭിനയിച്ചു കാണിച്ചു അവളൊരു മന്ദബുദ്ധി ആയ പെണ്കുട്ടിയാണെന്ന് ... ..ഓരോ നോട്ടവും നടത്തവും അവളില് പ്രകടമായിരുന്നു അവളുടെ നിഷ്കളങ്കത ...</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
അമ്മയുടെ അഭിനയവും മികവുറ്റതായിരുന്നു ...ഇന്നത്തെ കാപാലികരുടെ നാട്ടില് മന്ദബുദ്ധി ആയ സുന്ദരിയായ മകളെ കൊണ്ട് ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്ന അമ്മയുടെ ദുഃഖം ...കണ്ണുകളില് ഈറന് പടര്ത്തി ..</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<span style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #333333; display: inline !important; float: none; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11.199999809265137px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 16.49333381652832px; orphans: 2; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-size: small;">ബുദ്ധി ഉള്ളവര്ക്കേ ഇന്നത്തെ കാലത്ത് നടക്കാന് പറ്റാത്ത നാടാണ്</span> </span>നമ്മുടെ സാക്ഷരകേരളം ...എന്നും ന്യൂസ് പേപ്പറില് അത് കാണാം കണ്ടു കണ്ടു ഇപ്പോള് മരവിച്ചിരിക്കുന്നു ...അമ്മയും മകളും സ്റ്റേജില് നിറഞ്ഞു നില്ക്കുകയാണ് ..പൂവാലന്മാരും കുട്ടിയെ മയക്കാന് നടക്കുന്നവരും അങ്ങിനെ ഇന്ന് നമ്മുക്ക് ചുറ്റും നടക്കുന്നത് എല്ലാം അവര് അഭിനയിച്ചു കാണിച്ചു നെഞ്ചിനകത്ത് വിങ്ങലായി അമ്മയും മോളും ..</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
തന്റെ കാലശേഷം സുന്ദരി ആയ മന്ദബുദ്ധിയും മൂകയും ആയ മോളെ ആര് നോക്കും എന്നാ അമ്മയുടെ വ്യാകുലത ....സൌമ്യയെ പോലെ പീഡനത്തിനു ഇര ആയ ഈ നാട്ടില് തന്റെ കാലശേഷം എന്താകും എന്നാ ആ ചോദ്യം കാണികളിലെക്കും പടര്ന്നു ...ശരിയാ ആരുണ്ട് ആ മകളെ നോക്കാന് ??? എന്താണ് ഇതിനു പരിഹാരം ???</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
ആ അമ്മ അവസാനം തിരഞ്ഞെടുത്തു ഒരു വഴി വേറെയൊന്നുമല്ല മകളെ വിഷം കൊടുത്ത് കൊല്ലാന് .... ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി അതില് വിഷം കലര്ത്തി അമ്മ മകളെ വിളിക്കുകയാണ് ...അമ്മയ്ക്ക് അരികില് ചിണുങ്ങി ഓടിയെത്തി ആ മകള് കൂടെ അവളുടെ പാവകുട്ടിയും .. അമ്മയുടെ അടുത്തു ചേര്ന്നിരുന്നു അവള് അമ്മ അവളുടെ നിറുകയില് തലോടി ചോറുരുള്ള ഉരുട്ടി കൊടുക്കാന് നില്ക്കുമ്പോള് അവള് വേണ്ടെന്നു പറയുകയാണ് അപ്പോള് അമ്മ വീണ്ടും നിര്ബന്ധിക്കുകയാണ് ...അന്നേരം മകള് 'അമ്മേ ' എന്ന് വിളിക്കുകയാണ് ... ആദ്യമായി മകളുടെ വായില് നിന്നും അമ്മേ എന്നാ ആ വിളികേട്ട് അമ്മയുടെ കയ്യില് നിന്നും ചോറുരുള്ള താഴെ വീണു ......പറയു ഒരമ്മ എങ്ങിനെയാണ് സ്വന്തംകുഞ്ഞിനെ കൊല്ലേണ്ടത് ..... എന്ന് അമ്മ ഉറക്കെ അലറി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു കൊണ്ട് നിന്നു ..... കര്ട്ടന് താഴെ വീണു </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
നീതുവും കരയുകയാണ് അവളെ കളിയാക്കി ഞാന് ഭാഗ്യം നീ ഇന്ന് വാട്ടെര്പ്രൂഫ് കണ്മഷി ഇട്ടതു ഇല്ലെങ്കില് കരിവാരി തെച്ചെന്നെ ..</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
ശരിക്കും കവിത മനസ്സില് പതിഞ്ഞു .. ... എടുത്ത ഫോട്ടോസ് കാറില് കയറിഇരുന്നു നോക്കി ...എല്ലാം നല്ലതായിരിക്കുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെ മനസ്സിന് എന്തോ ഒരു സന്തോഷം ഉണ്ട് ഫോട്ടോ നന്നായതിന് എന്നാല് എവിടെയോ കൊളുത്തി പിടിക്കുന്ന പോലെ വല്ലായ്മ ... അമ്മയുടെ ചോദ്യം കൊല്ലേണ്ടത് എങ്ങിനെ അത് മനസ്സില് മുഴങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു ..</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
നീതുനെ അവളുടെ വീട്ടില് ഇറക്കണം ...രണ്ടുപേരും കൂടി സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് യാത്ര തുടര്ന്നു ...കാര് നീതുന്റെ വീടിനു മുന്പില് എത്തി . അകത്തേക്ക് അവളുടെ കൂടെ നടന്നു കേറുമ്പോള് ആണ് ചെറിയ കീ കീ ശബ്ദം ... ദിയ വേഗം ശബ്ദം കേട്ടിടത്തേക്ക് നടന്നു </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
അയ്യോ ദേ നീതു നിന്റെ മിന്നി (നീതുന്റെ ലാബ്രഡോര് ) പ്രസവിച്ചിരിക്കുന്നു ... ഓ ഗോഡ് ആറ് എണ്ണം .... നല്ല രസമുണ്ടല്ലേ അങ്ങിനെ അവയെ നോക്കി ഇത്തിരി നേരം ഇരുന്നു പെട്ടന്ന് ആണ് കണ്ണില് പെട്ടത് അതില് ഒരു പട്ടികുട്ടി വികലാംഗയാണ് ...</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
അത് നിരങ്ങുന്നുണ്ട് ....അപ്പോളേക്കും ആന്റിയുടെ വിളി ...രണ്ടു പേരും വരൂ ഭക്ഷണം റെഡി ആയി ഇരിക്കുവാ മേശപുറത്ത് എന്ന് ...വേഗം ചെന്ന് കഴിക്കാന് ഇരുന്നു ...എല്ലാം കഴിഞ്ഞു വാചകമടിയെല്ലാം നടത്തി തിരിച്ചു പോകാന് കാറിന്റെ ചാവി എടുത്തു പുറത്തേക്കു നടന്നു ... നേരത്തേ കണ്ടു കൊതിതീരാത്ത നായകുട്ടികളെ ഒന്നുടെ കാണാം ഫോട്ടോയും എടുക്കാം ഏന് വിചാരിച്ചു കൂടിനു അടുത്തേക്ക് നടന്നു ...അവിടെ ചെന്ന് ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ ഞെട്ടിപ്പോയി അഞ്ചു എണ്ണം ഉള്ളു ...ആ വികലാംഗ ആയ കുട്ടി അത് എവിടെ ?? നീതുനെ വിളിക്കാന് വായ തുറന്ന നേരം ആണ് അത് കണ്ടത് .....</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
മിന്നിയുടെ അടുത്ത് ഒരു ചെവി .. ഒരു ചെറിയ വാല് ..മിന്നി വായ അടച്ചു പിടിച്ചു ഇരിക്കുന്നു ...എന്റെ തുറന്ന വായ് തന്നത്താന് അടഞ്ഞു .... ആകെ ഷോക്ക് ആയ പോലെ ...</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്ന എന്റെ മുഖം കണ്ടു നീതു പറഞ്ഞു അത് മിന്നി തിന്നു .......</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
കാറില് കേറി ചാവി തിരിച്ചു വണ്ടി മുന്നോട്ടു എടുത്തു എഫ് എം റേഡിയോ ജോക്കി എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു മനസ്സില് കൊല്ലേണ്ടത് എങ്ങിനെ ????? എന്നാ ആ അമ്മയുടെ നിലവിളിയും കണ്മുന്ബില് മിന്നിയുടെ അടുത്തു കണ്ട ചെവിയും വാലും </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
....... ...........മാത്രം ആയിരുന്നു ....</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
പൌര്ണമി (smitha)</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.49333381652832px;">
<br /></div>
</div>
pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-50593824347458740402012-08-26T09:02:00.000-07:002012-08-26T09:02:13.210-07:00ഉച്ചയുറക്കം വെറും അഞ്ചു മിനിട്ട്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
ഇന്ന് പതിവില്ലാതെ ഉച്ചയുറക്കം വേണം എന്നു തോന്നി ...ഒരിക്കലും പതിവിലാത്തത് ആണ് ..ഫേസ് ബുക്കില് സ്റ്റാറ്റസ് ഇട്ടു മെല്ലേ കിടന്നു എഫ് എം ഇലെ പാട്ടും കൂടി ആയപ്പോള് മെല്ലേ കണ്ണുകള് അടച്ചു .. ആരാരും കാണാതെ ....ആ പാട്ട് ആയിരുന്നു ആദ്യം വന്നത് ....അതിലെ വരികളിലേക്ക് മനസ്സ് മെല്ലേ നീങ്ങിയപ്പോള് കണ് കോണുകളില് നനവ് പടര്ന്നു മെല്ലേ ഒഴുകി എന്റെ ചുണ്ടിന്റെ കോണുകളില് സ്പര്ശിച്ചു ചൂടുള്ള കണ്ണുനീര് കവിളിണകളെ തഴുകിയപ്പോള് പുറത്തു മഴ ആയ കാരണം ആണോ എന്തോ എനിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടം ആയി ...അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാന് അടക്കി വെച്ചില്ല ആ ചൂടുള്ള സ്പര്ശനത്തേ...അതിനെ തടയിണ ഇല്ലാതെ പ്രവഹിക്കാന് അനുവാദം നല്കി ...പുറത്തെ മഴയും അകത്തെ പേമാരിയും ചേര്ന്നപ്പോള് കണ്ണുകളില് ക്ഷീണം പെട്ടന് അനുഭവപെട്ടു.അതിനാല് തന്നെ മനസ്സ് മെല്ലേ പറന്നു ..കുറെ ആയി എല്ലായിടത്തും ഒറ്റപെടുന്ന പോലെയാണ് അത് ഞാന് സ്വയം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് ആണോ എന്തോ ആ ഒരു ചോദ്യം ഉള്ളില് കിടപ്പുണ്ട്ടായിരുനു ...നീല ആകാശവും ...നീല കടലും എന്നിലേക്ക് ഓടിയെത്തി റെയ്കി ഹീലെര് ആയ കാരണം ആണോ എന്തോ </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
കണ്ണു അടച്ചാല് എനിക്കെന്നും വര്ണ്ണങ്ങള് ആണ് ..മജന്ത ,ഓറഞ്ച് ,ചുവപ്പ് നീല നിറങ്ങള് എല്ലാം കാണും ....ഇന്ന് എന്തോ പതിവിലാതേ കടലും ആകാശവും ...കൂടെ എന്റെ കൂട്ടുകാര് അവരെ ഞാന് ഒരു പാട് സ്നേഹിച്ചിരുന്നു ..പലപ്പോഴും അവരില് ഞാന് ജീവിതത്തിന്റെ സ്പന്ദനം കണ്ടിരുന്നു ....അവരെയും കൂട്ടി ഞാന് കടലിനു അടുത്തേക്ക് പോയി അവിടുള്ള പാറകളില് കേറി നിന്നു ...ഓരോരുത്തരും ....</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
പകല് കിനാവിന്റെ ഉടമയാണ് ഞാന് അതിപ്പോള് ഏതു ആള്കൂട്ടത്തിലും ഞാന് എന്റെ സ്വപ്ന ലോകത്തേക്ക് പോകും ...അതിങ്ങിനെ മെനഞ്ഞു കാണുമ്പോള് പലപ്പോഴും ചുണ്ടുകളില് വിരിയുന്ന പുഞ്ചിരി കവിളുകളെ കൂടി മെനകെടുത്തും..ഒരുപക്ഷേ അങ്ങിനെ ഞാന് ഇങ്ങിനെ ഇരിക്കുമ്പോള് ആകും ഏറ്റവും മനോഹരമായി എനിക്ക് പുഞ്ചിരിക്കാന് സാധിക്ക എന്നു തോന്നുന്നു .ചിലാപ്പോള് എല്ലാം വരാന് പോകുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ മുന്നോടി പോലെ ആകും ആ സ്വപ്നങ്ങള് .ഏറ്റവും രസം ഫേസ് ബുക്കില് എങ്കില് ചിലപ്പോള് ആരോട് ആണോ ഞാന് മിണ്ടണം എന്നു വിചാരിച്ചതു അവര് ആയിരിക്കും അന്ന് സംസാരിക്കാന് വരിക ...പക്ഷേ മനപൂര്വം ഞാന് കാണാന് ശ്രമിച്ചാല് അത് ശരിയാവില്ലട്ടോ ..അങ്ങിനെ നടക്കും എല്ലാം എങ്കില് എനിക്ക് ഒരിക്കലും ഏകാന്തത തോന്നില അല്ലെ അതല്ലേ ശരി ...ശോ ഇതെല്ലാം ആരോട ഞാന് ഈ പറയുന്നത് കടലിനോടോ ?? അപ്പോള് തന്നെ തിരമാല ഞാന് നിന്ന പാറക്കെട്ടില് ആഞ്ഞു അടിച്ചു ...മുഖം മുഴുവന് സ്പ്രേ ചെയ്തപോലെ ..കഴിഞ്ഞ ദിവസം പാര്ലറില് മുടി വെട്ടാന് പോയപ്പോള് അവിടത്തെ പെണ്കൊടി മുടി നനയ്ക്കാന് സ്പ്രേ ചെയ്തപ്പോള് ഇതുപോലെ മുഖം മൊത്തം നനഞ്ഞിരുന്നു ....മഴയുടെ ചാറല് കാറ്റില് കോലായില് നില്ക്കുമ്പോള് മുഖം നിറയെ ഉമ്മവേയ്ക്കില്ലേ അതുപോലെ ... ചുണ്ട് കൊണ്ട് മെല്ലേ നക്കി നോക്കി ഉപ്പു രസം ......ഞാന് ഇങ്ങിനെ കൈ രണ്ടും വിടര്ത്തി പിടിച്ചു നില്കുകയാണ് ... എന്നിലേക്ക് ഓടിവരുന്ന തിരകള് എന്നെപലപ്പോഴും പുണരാന് പ്രേരിപ്പിച്ചു .... പലമുഖങ്ങളും മനസ്സില് തെളിഞ്ഞു വന്നു ... എത്ര തിരക്കിലും സമയം കണ്ടെത്തി കൂട്ടുക്കാരെ വിളിക്കുന്ന എന്നെ ഞാന് കണ്ടു ...അവിടെ ...ഞാന് ആകെ നനഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നു ദേഹം മൊത്തം ഉപ്പു നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു ...ഇതെന്തു കോലം? ഞാന് ഉറക്കെ ചോദിച്ചു ?? അന്നേരം ...തിരകള് ആര്ത്തു കളിയാക്കി ചോദിച്ചു ഇനിയും നിനക്ക് മതിആയില്ലേ ...പ്രതീക്ഷകള് അരുത് എന്നു പറഞ്ഞിട്ടും നീ പ്രതീക്ഷ വിട്ടില്ല അതല്ലേ നിന്റെ കണ് കോണുകളില് നനവ് നിന്റെ കണ്ണ് നീര് ആണ് നിന്റെ ദേഹം നിറയെ ഉപ്പു വാരിത്തേച്ച പോലെ ..... ..വീശിയ കാറ്റില് ഞാന് പരിഭവിച്ചു ഞാന് പറഞ്ഞു ഞാന് എന്തേ നന്നാവാത്തേ ... എനിക്കെന്തേ മാറാന് സാധിക്കാത്തെ .... പെട്ടന്ന് വീശിയ കാറ്റില് ഞാന് കണ്ടത് എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള കടല് മാറിപോയിരിക്കുന്നു...കൂട്ടുക്കാര് നിന്ന ആ പാറകള് എല്ലാം പോയിരിക്കുന്നു ...അവരെല്ലാം ഒത്തുകൂടിയപ്പോള് എന്നെ മറന്നോ കൂടെ വിളിക്കാന് .....ഞാന് ഒറ്റയ്ക്ക് ആ പാറയുടെ മുകളില് .... ആരുമില്ല ഒപ്പം വരാന് നിന്നവര് അവരെല്ലാം ഇവിടെ എന്റെ കൂടെ യാത്ര തിരിച്ചവര് അവരെല്ലാം എന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് ആക്കി പോയികളഞ്ഞോ....മരുഭൂമിയിലെ ഒറ്റപെട്ടവരുടെ പ്രതീകം ആയി മാറുകയായിരുന്നു ഞാന് അപ്പോള് .... ഒരുനിമിഷം </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
ഞാന് കണ്ണുകള് അടച്ചു ..മെല്ലേ മനസ്സ് ശാന്തമാക്കാന് ശ്രമിച്ചു ...എവിടെ എന്നിലെ ഞാന് ...എനിക്ക് തിരിച്ചു വന്നെ പറ്റു....</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
അന്നേരം ആകാശം മൊഴിഞ്ഞു എന്തിനു നീ മാറണം.... നിന്നിലെ നിന്നെ അറിയുന്നവര് നിനക്ക് കൂടെ എന്നും ഉണ്ടാകും ...കാലം കാത്തുവെച്ചത് എങ്കില് നിനക്കുള്ളത് നിനക്ക് തന്നെ ...നീ മാറിയാല് </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
നിന്നിലും കൃതിമത്വം നിറയില്ലേ??/..</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
അതേയ് ശരിയാ എനിക്ക് അറിയുന്നത് ചെയുന്നത് തന്നെയാ നല്ലത് ..എന്നെ അറിയുന്നവര് വേണ്ടവര് എന്നിക്കൊപ്പം ഇല്ലേ ... സ്വയം പറഞ്ഞപ്പോള് .മനസ്സ് ശാന്തമായി വീണ്ടും കടലും ... തിരകളും എന്നിലേക്ക് വന്നു ..അതേയ് ഈ തിരമാലകള് പോലെയ ജീവിതം ഏപ്പോഴും പോരുതികൊണ്ടിരിക്കണം ...ഇടക്കും ശാന്തം ആയും ഇടയ്ക്കു അലറിയും തിരകള് വരുന്നു ..പക്ഷേ എങ്കിലും അവര്ക്ക് പരാതികള് ഇല്ല ...അപ്പോള് കണ്ടു ഞാന് അടുത്തടുത്ത് തന്നെ എന്റെ കൂട്ടുക്കാര് നില്ക്കുന്നത് ....അന്നേരം തിരയില് തെളിഞ്ഞ എന്റെ മുഖം പൂര്ണചന്ദ്രന് പോലെ തിളങ്ങിയിരുന്നു അല്ലെങ്കിലും പൌര്ണമിക്ക് അമാവാസി ഇടക്ക് വന്നാലും അതിലും ഇരട്ടി ശക്തിയില് പൌര്ണമി എത്തില്ലേ ...</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
മെല്ലേ പുഞ്ചിരിച്ചു അപ്പോള് കണ്ണുകള് അറിയാതെ തുറന്നു അപ്പോള് എഫ് എമില് പാട്ട് മാറിയിരിക്കുന്നു ...ഏതോ ഹിന്ദി പാട്ട് ആണ് .....കണ് കോണുകളില് നനവുണ്ട് നാവില് ഉപ്പു രസവും ...കിടക്കയില് എന്നിട്ട് ഇരുന്നു ഞാന് കണ്ണാടിയില് നോക്കി ..പുഞ്ചിരിച്ചു ... ശോ വെറും ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റു പോലും മര്യാദക്ക് ഉറങ്ങാന് എനിക്കാവില്ല അല്ലെ ...</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
:P</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLk8LNGxJgJfegcDnF4EPejKjcHapMaoO7cFM2GM9QP97ugRZSXx91rduvIritPas7i5t5CyLNCnWe9wJc9kiPezMWa_RiTw5xaAGSXsF781Q5e6F_h9mmLrMK8Tzs4KxI_qWfcu_IsPs/s1600/lady-dreams.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLk8LNGxJgJfegcDnF4EPejKjcHapMaoO7cFM2GM9QP97ugRZSXx91rduvIritPas7i5t5CyLNCnWe9wJc9kiPezMWa_RiTw5xaAGSXsF781Q5e6F_h9mmLrMK8Tzs4KxI_qWfcu_IsPs/s320/lady-dreams.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16.5px;">
pournami</div>
</div>
pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-5526565736286730702012-06-26T18:45:00.001-07:002012-06-26T18:48:53.719-07:00സദാചാരം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ഒരു നേരത്തേ അന്നം ,അതിനു വേണ്ടി കാണിച്ചു കൂട്ടേണ്ടി വരുന്ന സാഹസങ്ങള് ....കിടക്കാന് ഒരു മേല്കൂര ഇല്ലാത്തവന്റെ സങ്കടങ്ങള് ...</div>
<div style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
റോഡരികില് തന്നെ കിടന്നും കുളിച്ചും ,വസ്ത്രം മാറ്റിയും ജീവികേണ്ട ഗതികേട്.. നിവര്ത്തികേട് കൊണ്ട് നടുറോഡില് കിടക്കുമ്പോള് ...അവിടെയും എത്തുന്ന നരഭോജികള്.മജ്ജയും ചോരയും ഊറ്റികുടിക്കുന്ന സമൂഹത്തിന്റെ അഭിമാനപത്രങ്ങള് എന്നു വിശേഷിക്കുന്നവര് ...സ്വന്തം കുടുംബത് തന്നെ പീച്ചി ചിന്തി ഏറിയുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില് ഇതിലും നല്ലത് പ്രതീക്ഷിക്കാനില്ല ......കോലിനെ തുണി ചുറ്റി കൊണ്ട് വെച്ചാല് അതിനെയും പുണരുന്ന സംസ്കാരം ...എന്നിട്ട് പേരോ സാക്ഷരതയുടെ നാടെന്നും ....സദാചാരം ആര്ത്തു അട്ടഹസിക്കുന്ന സംസ്കാരം ..പലപ്പോഴും സ്വന്തം വ്യക്തിത്വം നശിച്ചവര് ആണ് ഈ സദാചാരത്തിന്റെ കുപ്പായം അണിഞ്ഞവര്...അല്ലെങ്കിലും അപവാദം പരത്തുന്നവര് അല്ലെ ശരിക്കും അത് ചെയ്തവര് അതല്ലേ അവര്ക്ക് എന്ത് ബന്ധങ്ങളെയും അങ്ങിനെ കാണാന് തോന്നുന്നത് .അല്ലെങ്കില് ഒരുപക്ഷേ അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങള് ആകാം ...ഈ അപവാദം എന്നാ മാറാപ്പില് .......സ്വയം അറിയുക ആദ്യം സ്വന്തം മനസാക്ഷിയെ മനസ്സിലാക്കുക സാധിക്കും എങ്കില് .......കീറിതുന്നികെട്ടിയ വസ്ത്രങ്ങല്ക്കിടയിലെ മനസ്സ് പലപ്പോഴും കീറി മുറിഞ്ഞു ചോരപോടിക്കുന്ന്തു നമ്മള് എന്നാ സമൂഹം ആണ് .....എന്തിനെയും സംശയം എന്ന കണ്ണില് കാണുന്ന ഇവര് ഒരിക്കലും ഈ നിസ്സഹായത എങ്ങിനെ വന്നു അതെങ്ങിനെ മാറ്റം എന്നു വിചാരികില്ല പകരം അവരെ ആട്ടിയോടിക്കാന് എന്ത് ചെയാം എന്നു ആലോചിക്കും .....മതവും രാഷ്ടീറിയവും കൊലവിളി നടത്തുന്ന നാട്ടില് മാനുഷികത പ്രതീക്ഷിക്കാനില്ല ....പൊയ്പോയ മാവേലി തന് ഭരണത്തിന്റെ പാട്ടും പാടി ഇരിക്കാം .... ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്ന സമൂഹം കാണേണ്ട കാഴ്ചകള് കാണാതെ ....താക്കോല് പഴുതിലുടെ</div>
<div style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
കണ്ട കാഴ്ചകള്ക്ക് പിന്നാലെ പോകുന്നു ...നേര്കാഴ്ച വെറും ഒരു പ്രഹസനം ആയി മാറുന്നു ... തലയില് ഇടാന് മുണ്ട് ഉള്ള കാലത്തോളം ....ഇതെല്ലാം മാറി മറഞ്ഞിരിക്കും .... വേശ്യ പലപ്പോഴും കുടുംബത്തിലെ സ്ത്രീകളുടെ രക്ഷക ആയി മാറുന്നു ...അവരുടെ മേല് സമൂഹം മദിക്കുമ്പോള് വീട്ടിലെ പെണ്ങ്ങള്ക്ക് ഉറങ്ങാന് സാധിക്കുന്നു അതല്ല്തേ മസ്സില് പിടിച്ച ആണിന്റെ രക്ഷ കൊണ്ട് മാത്രം അല്ല ...മദം പിടിച്ച സമൂഹത്തിന്റെ ദാഹം തീര്ക്കാന് കിടക്കുന്ന കനകാംബരപൂക്കളുടെ ചേലകള് ഉലയുന്നതിന്റെ ഫലം ...ഒരു നേരത്തേ അന്നത്തിനു വേണ്ടി അവര് പൊക്കിളിനു താഴെ സാരീ ഉടുക്കുമ്പോള് .... അതേയ് നാണയത്തിന്റെ മറുവശം പോലെ പലനെര്കഴ്ചകളും കാണാം ..ആര്ക്കും ആരോടും </div>
<div style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ഒനും പറയാന് ആവില്ല ...എല്ലാം അതിന്റെ ദിശയില് ... വായിലിട്ടു ചവച്ച മുറുക്കാന് പൌര്ണമിയും നീട്ടി തുപ്പിയിരിക്കുന്നു ..ആതുപ്പ്ലിന്റെ അംശം ഇത്ര മാത്രം ... അറിയുക ഇനിയെങ്കിലും സ്വയം നിങ്ങളെ ആദ്യം എന്നിട്ട് മതി നാട് നന്നാക്കാന് ഇറങ്ങല്</div>
<div style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
പൌര്ണമി<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCQluFWxLS0aSIXFUv6fqVvTxzq_wg3OFElwCwgP2AwFHRMlU45y3qQO6X3WkHGhkAqMH2nLHrgWZIi7bNAUoqzV4GidrZDgyLOn1EmgWr81u2uih_ZPR5o4g5OvZojucGhcMuHPLLTdY/s1600/poor-people-highway.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCQluFWxLS0aSIXFUv6fqVvTxzq_wg3OFElwCwgP2AwFHRMlU45y3qQO6X3WkHGhkAqMH2nLHrgWZIi7bNAUoqzV4GidrZDgyLOn1EmgWr81u2uih_ZPR5o4g5OvZojucGhcMuHPLLTdY/s320/poor-people-highway.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
</div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-70839710426492268172012-05-20T03:07:00.000-07:002012-05-20T03:08:21.000-07:00ചാരുകസേര<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ഉമ്മറത്തെ ചാരുപടിയില് ഈ കസേര അങ്ങിനെ കിടക്കുമ്പോള് എന്റെ അച്ചച്ചനെ ഓര്മ്മ വരുകയാ ...പല്ലിലാത്ത മോണ കാട്ടി</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ചിരിക്കുന്നത് കാണാന് തന്നെ രസം ആയിരുന്നു .വെള്ള ഷര്ട്ടും വെള്ള മുണ്ടും അതായിരുന്നു ഏപ്പോഴും വേഷം . അച്ചച്ചനു പല്ല് ഇല്ലാത്ത കാരണം </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
പലഹാരങ്ങള് ഒക്കെ അമ്മിയില് പൊടിച്ചു കൊടുക്കാരുള്ളത്.അത് ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുന്നത് കണ്ടാല് നമ്മുക്കും കഴിക്കാന് തോന്നും അതുപോലെ ......</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
വടിയും പിടിച്ചു അച്ഛച്ചന് തൊടി മുഴുവന് നടക്കും .ഇടയ്ക്കു ഞങളെ കാണാന് റോഡ് സൈഡില് ഉള്ള വീട്ടില് വരും .ഞങളുടെ പുതിയ വീട് റോഡ് സൈഡ് ആയിരുന്നു .വീടുപണി നടക്കുന്ന കാരണം അതിനു അടുത്ത് തന്നെ എന്റെ അമ്മടെ വീട്ടില് ആയിരുന്നു താമസം. ഞങളെ കാണാന് ഇടകിടെയ് അച്ഛച്ചന് വരും . പുതിയ വീട്ടില് ഒരു റൂം അച്ചച്ചനു വേണം എന്നു പറയുമായിരുന്നു ,പക്ഷേ ഞങ്ങള്ടെ വീട് പണി മുഴുവന് ആകും മുന്പ് അച്ഛച്ചന് ഞങ്ങളെ ഒക്കെ വിട്ടു പോയി . .കുറെ കഥകള് പറഞ്ഞു തരുമായിരുന്നു .അത് കേട്ട് ഞാനും അനിയനും ഒപ്പം ഇരിക്കും ..അച്ചച്ചനെ കാത്തിരിക്കുക അന്നത്തെ പ്രധാന പണി ആയിരുന്നു ,അത്രയ്ക്ക് നല്ല അച്ഛച്ചന് ആയിരുന്നു ,മുത്തച്ഛന് അമ്മടെ അച്ഛനെ ഞാനും അനിയനും കണ്ടിട്ടില്ല മുന്പേ മരിച്ചു പോയിരുന്നു .അച്ചമ്മ അതും ഞങ്ങള്ക്ക് ഇല്ലായിരുന്നു ....ഒരിക്കലും കാണാത്തവര് ,,,,,ആകെ അമ്മുമ്മയും അമ്മടെ സൈഡില് </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
അച്ഛന്റെ സൈഡില് അച്ഛച്ചനും ആയിരുന്നു .അതുകൊണ്ടോ എന്തോ എനിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടം ആയിരുന്നു എന്റെ അച്ചച്ചനെ ....അമ്മടെ കയ്യില് നിന്നും അടി കിട്ടുമ്പോള് ഓടിഒളിക്കുവാന് അമ്മുമ്മയും ,മുത്തച്ചനും ഒക്കെ ഉണ്ടാകുന്നതു നല്ലതാ എന്നു ആ സമയങ്ങളില് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട് .അച്ചാച്ചന് പെട്ടന്ന് വെയ്യാതേ ആയി പക്ഷേ ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ വേഗം പോയി ...ബാല്യത്തിലെ ഓര്മകള്ക്ക് അതുകൊണ്ടുതന്ന്നെ അധികം രസങ്ങള് ഇല്ലാതായി ...അച്ചച്ചന് ഇല്ലാതെ തന്നെ ഞങ്ങള് പുതിയവീട്ടിലേക്ക് മാറി .പിന്നിട് അമ്മ അച്ചച്ചന്റെ ചാരുകസേര കൊണ്ട് വന്നു ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില് കൊണ്ടുവന്നിട്ടു .അങ്ങിനെ അച്ചച്ചന് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില് ഞങ്ങള്ക്ക് ഒപ്പം ചേര്ന്നു പലപ്പോഴും ഞാന് ഒരു മുറിയില് ഒറ്റയ്ക്ക് പോയി ഇരുന്നു അച്ച്ചനോടും ,കാണാത്ത മുത്തച്ചനോടും കുറെ സംസാരിക്കും .അമ്മ അടിച്ചതും സ്കൂളിലെ വിശേഷവും ഒക്കെ പങ്കു വെയ്ക്കും ..അതൊരു സന്തോഷം ആയിരുന്നു ..അവര് എന്റെ കുടെയുണ്ടെന്ന തോന്നല് അതെന്റെ ശക്തിയായിരുന്നു ..കഥകള് കേള്ക്കാനും, കൈപിടിച്ച് കടയില് കൊണ്ട് പോകാനും ഒക്കെ അവര് ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കില് ഇടക്കിടെ ഓര്മ വരും ...അച്ഛനും അമ്മയും ചീത്ത പറയുമ്പോള് </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
അവരെ വഴക്ക് പറയാന് അച്ചച്ചന് ഓടി വന്നെങ്കില് എന്നു ഞാന് എത്ര ആഗ്രഹിചിടുണ്ട് .ഒറ്റയ്ക്ക് സംസാരിക്കുമ്പോള് അങ്ങിനെ ഒക്കെ കേള്കുമ്പോള് നിങ്ങള്ക്ക് ഒക്കെ ചിരി വരുമായിരിക്കും ..പക്ഷേ അത് എനിക്കെത്ര സന്തോഷം നല്കിയത് എന്നു നിങ്ങള്ക്ക് അറിയില്ല്ലോ അതുകൊണ്ടുതന്നെ നിങ്ങള്ടെ ഒക്കെ ചിരി ഞാന് കണ്ടില്ല എന്നു വെയ്കുവാ ... </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
കുറച്ചു നാള് എങ്കിലും എനിക്ക് കിട്ടിയല്ലോ എന്റെ അച്ചച്ചനെ ...ആരുമില്ലാത്ത കുട്ടികളെക്കാള് ഞാന് എത്ര ഭാഗ്യം ചെയ്തതാ എന്നു ഓര്ക്കുമ്പോള് എനിക്ക് പരാതി അശേഷം ഇല്ല .</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
പൌര്ണമി ( ഈ ചാരുകസേരടെ ചിത്രം കണ്ടപ്പോള് ഓര്മയില് വന്നതാ )</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTbsPOkYf2mDAJC95xDy2YEgznALuWwfwn1O6yn4z7Eyx7Uta9kWdMAV9Z8cAOkHVCb1oW_2GM2PQOfK-IBv5Q6HyQKi6xOQ4ze5_MxwqNTsSqUm0xRrs-lLZ8R6a3xZ1Z_MM5MDmuedY/s1600/Jungle-Retreat-Masinagudi-Ooty.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTbsPOkYf2mDAJC95xDy2YEgznALuWwfwn1O6yn4z7Eyx7Uta9kWdMAV9Z8cAOkHVCb1oW_2GM2PQOfK-IBv5Q6HyQKi6xOQ4ze5_MxwqNTsSqUm0xRrs-lLZ8R6a3xZ1Z_MM5MDmuedY/s320/Jungle-Retreat-Masinagudi-Ooty.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
</div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-47678522958875733612012-05-16T06:25:00.000-07:002012-05-16T06:25:04.275-07:00സാഹചര്യം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ന്യൂസ് പേപ്പര് വായിച്ചാല് ഇനി വായിക്കേണ്ട എന്നു തോന്നുന്ന സമയം ആയി. ഓരോ വാര്ത്തക്കും കൊടുക്കുന്ന പ്രാധാന്യം കണ്ടിട്ടാണ് .സ്കൂള് കൌണ്സെലിംഗ് സെക്ഷന് വേണം എന്നു പറയും എല്ലാ കൊല്ലവും ടീച്ചേര്സ് തന്നെ മതി എന്നു അവസാനം management തീരുമാനിക്കും . എന്നിട്ടോ അദ്ധ്യയന വര്ഷം വേണ്ട പ്രവര്ത്തി ദിവസങ്ങള് തന്നെ കുറവാകും സമരങ്ങള് കാരണം .സമരങ്ങള് എന്നുകേട്ടാല് കേരളം എന്നതാണ് സ്ഥിതി </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
.അപ്പോള് ഉള്ള ടൈമില് പഠിപ്പിക്കാന് നടക്കുംമോ ടീച്ചേര്സ് അതോ കൌണ്സെലിംഗ് ക്ലാസ്സെസ് കൊടുക്കുംമോ ? പൈസ ഗവണ്മെന്റ് അനുവദിച്ചും ഒരു ക്ലാസ്സ് നടത്താന് മടിയാണ് .അല്ലെങ്കില് തന്നെ ഇവിടെ ആര്ക്കാ നേരം പ്രശ്നങ്ങള് കേള്ക്കാന് ...കുട്ടികളെ അവരുടെ മനസ്സ് അറിയാതെ വളര്ത്താന് മത്സരിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കള് .പ്രതികാര മനോഭാവം അവരില് എത്തിക്കുന്നതില് നാം ഓരോരുത്തരിലും തെറ്റുണ്ട് . </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
കുട്ടികളുടെ scriptwriting അത് ചെറിയ വയസ്സിലെ നടക്കുന്നു ,ആ ടൈമില് തന്നെ കുട്ടികളെ നല്ല രീതിയില് വളര്ത്താന് അലെങ്കില് അവര്ക്ക് വേണ്ട അറിവ് പകരാന് സമയം കണ്ടെത്തണം ,കുട്ടികളുടെ മനസ്സില് ഇത്രക്കും ദേഷ്യം വരണം എങ്കില് അത് ആദ്യം ഉണ്ടായതു സ്വന്തം വീട്ടില് നിന്നും തന്നെ ആകും അല്ലെങ്കില് ചുറ്റുപാടും അവനെ അങ്ങിനെ ആക്കിയെടുക്കുന്ന്തില് വേണ്ട വളം വച്ചു കൊടുത്ത് എന്നു ചുരുക്കം . സ്കൂളില് കുട്ടികളുടെ ഷൂ നിന്നും കൂറ, പഴുതാര ഒക്കെ കിട്ടാറുണ്ട് ആര്ക്കും നേരമില്ല മക്കള്ടെ കാര്യം നോക്കാന് ,അവരിലെ മാറ്റം അറിയാന് . ഇത് കേട്ട് ഓടിച്ചെന്നു നിയന്ത്രണം ഏര്പെടുത്താന് നില്ക്കും പക്ഷേ അതിലൊരു കാര്യവുമില്ല .</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ആദ്യം അവരെ സ്നേഹിക്കാന് സമയം കണ്ടെത്തു , അവരെ മനസ്സിലാക്കാന് ശ്രമിക്കു എന്നിട്ട് മതി നിയന്തിക്കാന് പോകുക . അവരുടെ തെറ്റിനെ മാത്രം കാണാതെ അതിലേക്കു അവരെ എത്തിച്ച നിമിഷം അലെങ്കില് സാഹചര്യം നമ്മള് അറിയണം ..</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ആദ്യം വേണ്ടത് വിശ്വാസം ആണ് .അത് അടിത്തറ ഉറപ്പിച്ചാല് ഒരുവിധം എല്ലാ പ്രശനവും മാറി പൊയ്കൊള്ളും.വീട്ടില് വന്നു അവര് സ്കൂള് കാര്യങ്ങള് പറയുമ്പോള് കേള്ക്കാന് ആര്ക്കു നേരം അവരെ ആട്ടിയോടിക്കും അവസനം വന്നു പറയും എന്റെ മോന് എന്നോടെ ഒന്നും പറയുന്നില്ല ,അവന് എന്ത് ചെയുന്നു എന്നു എനിക്കറിയില്ല ...മാഡം .. ..എന്നു .അച്ചന്മാര്ക്ക് മക്കള് ഏതു ക്ലാസ്സിലാ എന്നു പോലും അറിയില്ല ..അത്രക്കും തിരക്കില്ല ഇപ്പോള് എല്ലാവരും . അഭിമാനം പോകുമ്പോള് മാത്രം അയ്യോ അങ്ങിനെ ആവാമായിരുന്നു എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചു വല്ല കാര്യവും ഉണ്ടോ ? സമയം കണ്ടെത്തണം നമ്മുക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ടവര്ക്ക് വേണ്ടി ..അത് മക്കള് ആയാലും, അമ്മ ആയാലും ,ഭാര്യാ ആയാലും തിരച്ചു ഭര്ത്താവ് ആയാലും ...</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
ഇല്ലെങ്കില് അവരെല്ലാം അത് കിട്ടുന്ന സ്ഥലം അല്ലെങ്കില് ദുഖം മറക്കാന് വേണ്ടിയുള്ള ഉപാധികള് തേടി പോകും </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px; text-align: left;">
അവസാനം ഭീഷണികളും , കൊലപാതകങ്ങളും എല്ലാം ആയി പര്യവസാനിക്കും ..ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര് പൊഴിച്ച് അതും മണ്ണിലേക്ക് ചേര്ന്ന് പോകും .</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">
<br /></div>
</div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-61997401156943790182012-03-25T21:23:00.003-07:002012-03-25T21:30:18.999-07:00വില്പനയ്ക്ക്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><br />
<div aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" id="fbPhotoPageCaption" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 12px; outline-color: initial; outline-style: none; outline-width: initial; width: auto;" tabindex="0"><span class="hasCaption">ഉമ്മറത്തെ ബെല് അടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് വാതില് തുറന്നു ...ഒരു പയ്യന് കണ്ടാല് ഒരു പതിനെട്ടു തോന്നും കയ്യില് ഒരു ബാഗും മറ്റേ കയ്യില് വില്പനയ്ക്ക് വെച്ച മൊബൈല് ഫോണ് ഇട്ടു വെയ്ക്കാനുള്ള കവര് ..വന്ന ഉടനെ അവനോടെ വേണ്ട പൊയ്ക്കൊള്ളാന് പറഞ്ഞു.തലേ ദിവസം ഒരുത്തി വന്നു കുറെ വാചകമടിച്ചു പിടിപ്പിചിട്ടെ ഉള്ളു ഇനിയും ആദ്യം.<br />
<br />
കുട്ടി പൊക്കോ , ഇവിട ഒന്നും വേണ്ട.<br />
<br />
<br />
തിരിഞ്ഞു വാതില് അടച്ചു നടന്നു<br />
<br />
വീണ്ടും ബെല്<br />
<br />
<br />
.നോക്കിയപ്പോള്അവന് തന്നെ ,ജീവനിലാത്ത ഭാവം കയ്യില് ചുവന്ന മൊബൈല് കവരും പിടിച്ചു പ്ലീസ്പ്ലീസ് പറയുകയാണ്<br />
<br />
. ഉച്ച നേരം ..വിശന്നിട്ടു വയ്യ അതിനിടക്കാണ് അവന്റെ വില്ക്കാന് വരവ് ദേഷ്യം വന്നു പറഞ്ഞു കുട്ടി തന്നോടല്ലെ പറഞ്ഞത്<br />
ഒന്നും വേണ്ട എന്നു ..പിന്നെയും എന്തിനാ ........<br />
<br />
<br />
.ഞാന് വീണ്ടും വാതില് അടച്ചു .തിരിഞ്ഞില്ല അതാ വീണ്ടും ബെല് അടിച്ചു ..<br />
<br />
നല്ല പോലെ ദേഷ്യം വന്നു വാതിലും തുറന്നു ചെന്ന് കൈ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു അതാണ് ഗേറ്റ് .ഇനിയും ക്ഷമ പരീക്ഷിക്കല്ലേ ...<br />
അപ്പോള് അവന് വീണ്ടും പ്ലീസ് ഒരെണം ആരും വാങ്ങിയില്ല ...കൈനീട്ടമാണ് ചേച്ചി ..<br />
<br />
ആരും വാങ്ങിയില്ല എങ്കില് അതിനു ഞാന് എന്ത് വേണം പറഞ്ഞിലെ ഇവിടെ എല്ലാം ഉണ്ടെന്നു ..ഒന്ന് പോയ്കുടെ .ഉച്ച നേരത്ത് സമാധാനമായി ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും സമതിക്കില്ല<br />
<br />
<br />
അത് പറഞ്ഞു അവന്റെ മുഖം നോക്കിയാപ്പോള് ഒരു ഉണരവില്ല ,സ്മാര്ട്ട് അല്ല .അവന് എന്നാലും പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കയാണ് ഇത് വിറ്റ് വേണം ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് .<br />
<br />
..അവന് അതും പറഞ്ഞുഎന്നെ നോക്കി ആ രണ്ടും കണ്ണും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു ..അവന് പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നടന്നു അവന്റെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞു ഒഴുകിയത് തുടയ്ക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടു<br />
<br />
അതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യം ഓക്കേ പെട്ടന്ന് ഒലിച്ചു പോയപോലെ ...പെട്ടന് തന്നെ ദേഷ്യം മാറി ,എന്ത് ഇനി പറയും എന്നായി<br />
തിരിഞ്ഞു കരഞ്ഞു നടന്ന അവനെ വിളിച്ചു.....<br />
<br />
<br />
നീ നില്ക്ക് , പോകാന് വരട്ടെ..........<br />
..ഇങ്ങോട്ട് വരൂ<br />
<br />
അവന് മടിച്ചു വന്നു രണ്ടു കണ്ണും നിറഞ്ഞു ഒഴുകുന്നു .പെണ്കുട്ടികള് കരയുന്നത് അവരുടെ ജന്മാവകാശം എന്നു കളിയാക്കുന്ന കാരണം ആണോ എന്തോ ആ ആണ്കുട്ടി കരയുന്നത് കണ്ടപ്പോള് നെഞ്ച് പിടച്ചത് . അവനോടു ചോദിച്ചു നീ ഏതു വരെ പഠിച്ചു" പ്ലസ് ടു "<br />
<br />
ഹ്മം മിടുക്കന് പക്ഷേ കുട്ടി നീ ആദ്യം വല്ല കുട്ടികളുടെ ഒപ്പം പോയി വില്ക്കുന്ന വിധം പഠിക്കു.പിന്നെ ഇപ്പോള് ഇനി എന്തായാലും ഞാന് ഒരെണ്ണം വാങ്ങാം പക്ഷേ മേലാല് നീഇതുപോലെ കരയരുത്.. സ്വന്തം വ്യക്തിതം കളയരുത്. ആരും വാങ്ങിചില്ലെങ്കിലും പോട്ടെ ... കരയരുത്.കാരണം ഒരു സാധനം ഒരുവീട്ടുക്കാര് വാങ്ങിയില്ല എന്നു പറഞ്ഞു നീ കരയാന് തുടങ്ങിയാല് നിനക്ക് ഇനി അതിനു തന്നെ സമയം ഉണ്ടാകു .<br />
<br />
എത്ര വയസ്സ് ആയി ?<br />
ഇരുപത് ,<br />
ശരി , ഒരു ഡിഷ് വാഷേര് തന്നേക്ക് .എല്ലാം ഉണ്ടായിട്ടും ആ കൊച്ച്ന്റെ കരച്ചില് കാരണം ..ആണ് വാങ്ങിയത് ,<br />
<br />
മനസ്സില പ്പോള് സന്തോഷം തോന്നിയത് ..ഒനുമില്ല എങ്കിലും അവന് തൊഴില് ചെയാന് ആണല്ലോ ഇറങ്ങിയതു .വല്ലവന്റെയും മുതല് കട്ട് പറിച്ചു നടക്കുക അല്ലല്ലോ .എളുപ്പം പണം ഉണ്ടാക്കാന് തെറ്റ് ചെയുന്ന്വര് ആണല്ലോ അധികവും /<br />
<br />
പയ്യനോട് പറഞ്ഞു വൈകുന്നേരം വീടുകളില് ചെല്ലാന് .അല്ലാതെ ഉച്ചനേരത്ത് ചെന്ന് ബുധിമുട്ടികരുത് രണ്ടുപ്രാവശ്യം വേണ്ട എന്നുപറഞ്ഞാല് നിര്ബന്ധികരുത് , ഒരു പുതിയ പ്രോഡക്റ്റ് പരിചയപെടുത്താന് വന്നതാ എന്നൊക്കെ വേണം ആദ്യം കേട്ടോ കുട്ടിയെ പറയാന് അവര് കേട്ട് നിന്ന ശേഷം വേണം വാങ്ങാന് നിര്ബന്ധിക്കാന് ..ഇല്ലെങ്കില് ചീത്ത കേള്ക്കേണ്ടി വരും ...<br />
അവന് തല കുലുക്കി കേട്ട് പിന്നെ പതിയെ ബാഗും തൂക്കി നടന്നു അകന്നു .<br />
<br />
അവന് നടന്നു പോയതും അത്ര നേരം ദേഷ്യം കൊണ്ട് കണ്ണ് കാണാതെ നിന്ന ഞാന് പോട്ടികരയാന് തുടങ്ങി ...എത്ര ഭാഗ്യം ചെയ്തത ഞാന് ..ജീവിക്കാന് അന്യന്റെ വാതിലുകളില് പോയി ചീത്ത കേള്ക്കെണ്ടല്ലോ .....ഒരു നേരം അന്നം കിട്ടാന് ജോലിചെയുന്നവരോടെ എന്നും എനിക്ക് ബഹുമാനം ആണ് .പക്ഷേ ആരുടെയും കാല്ക്കല് ഇരന്നു യാചിക്കാന് വയ്യ ...പലപ്പോഴും ജീവിതത്തിന്റെ മുഖം തുറന്നു കാണിക്കുന്ന ഓരോ പാഠങ്ങളും നാളെക്കുള്ള മുതല്കൂട്ടാണ് .ഇതിനേക്കാള് ഭയാനകമായ കാഴ്ചകള് കാണുന്നത് അല്ലെ എന്നിട്ടും എന്തേ ഇന്ന് ഇത്ര സങ്കടം ...</span></div><div class="fbPhotosPhotoFeedback" id="fbPhotoPageFeedback" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 12px; margin-top: 3px;"><br class="Apple-interchange-newline" /></div></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-32626047333884898112012-03-08T09:11:00.000-08:002012-03-08T09:11:53.617-08:00ലവ് ലെറ്റര്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">ഒരുപാടു നാളുകള് ആയി ശ്രമിക്കുകയാണ് ഒരു ' ലവ് ലെറ്റര് ' എഴുതുവാന് ...കുറെ പേരോട് ചോദിച്ചു എങ്ങിനെയാണ് എഴുതുക എന്നു ...പക്ഷേ പലരുടെയും അഭിപ്രായം കേട്ടപ്പോള് എനിക്ക് മനസ്സിലായി എല്ലാരും ചുമ്മാ ടൈം പാസ് ആയി കാണുന്നവരാണ് എന്നു ..ഫീലിങ്ങ്സ് വേണം അല്ലേ ,കത്ത് എഴുതാന് ...സ്കൂളില് കൂട്ടുകാരിക്ക് കത്ത് , അച്ഛന് കത്ത് ..എനിങ്ങിനെ ഉള്ള ഓപ്ഷനെ തന്നിരുന്നുള്ളു അതുകൊണ്ട് തന്നെ ലവ് ലെറ്റര് എഴുതാന് നേരം കിട്ടിയില്ല ..ഇടക്കെപ്പോഴോ ഏതോ ന്യൂസ് പേപ്പറില് ലൌവ് ലെറ്റര് എഴുതാന് മത്സരം ഉണ്ടായിരുന്നു ..എന്തോ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു കുറവ് പോലെ അത് കൊണ്ട് തന്നെ അത് എഴുതാന് പോയില്ല .</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;"> ലൌവര് ഉണ്ട് എങ്കിലേ ലവ് ലെറ്റര് എഴുതാന് ആവു ....ഒരുകൂട്ടര് ..ഹേ അങ്ങിനെ അല്ല എന്നാ ,എന്നിക്ക് തോന്നുന്നത് . മനസ്സിലെ വിചാരങ്ങളെ തുണ്ടുകടലാസ്സില് എഴുതി കൊടുക്കാന് ലവ് വേണമോ ?? അല്ലെങ്കില് ഒരു രൂപം വേണമോ, സ്നേഹം ഉള്ളത് പ്രകടിപ്പിക്കാന് ???..</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;">ഉള്ളിലെ സാങ്കല്പിക കഥാപാത്രങ്ങളെ മുന്പ് പ്രതിഷ്ടികുമ്പോള് അവിടെ അതിനു ആരുടെയും രൂപം ഉണ്ടായിരുന്നില .കാണാത്ത ദൈവങ്ങളെ പ്രണയിക്കാന് അവരോട് സംസാരിക്കാന് ഒന്നും രൂപം ആവശ്യം ഇല്ലാലോ ...പിന്നെ ലവ് ലെറ്റര് എഴുതാന് എന്തിനാ ഒരാള് വേണം എന്നു പറയുന്നത് , സ്നേഹം ഉണ്ടായാല് പോരെ .അത് കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് തോന്നിയ ഒരു രീതിയില് ഞാന് ഒന്ന് ശ്രമിക്കട്ടെ .</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;"></div>എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പ്രണയമേ , <br />
<br />
സ്ഥലം :- പ്രണയനഗര്<br />
തീയതി :- മാര്ച്ച്എട്ട്<br />
<br />
<br />
<br />
കത്ത് എഴുതാന് ടീച്ചര് സ്കൂളില് പഠിപ്പിച്ച ഫോര്മാറ്റ് വച്ചു എഴുതണം എന്നൊക്കെ ഞാന് വിചാരിച്ചതാ ..പക്ഷേ എഴുതാന് പെന് എടുത്തപ്പോള് ആണ് മനസ്സിലായത് എന്റെ ഉള്ളിലെ ഇഷ്ടത്തെ ആ ആഴത്തില് തന്നെ എഴുതി തീര്ക്കാന് സാധിക്കില്ല എന്ന്. .... .എന്റെ ഉള്ളിലെ നിന്റെ രൂപത്തിന് ഓരോ നിമിഷവും ഓരോ ഭാവം ആണ് .എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങള്ക്കനുസരിച്ചു അത് മാറുകയല്ലേ ....അലെങ്കിലും എന്റെ പ്രണയം എന്റേത് മാത്രം ആണല്ലോ ..അപ്പോള് അതെന്റെ ഇഷ്ടങ്ങള്ക്കനുസരിച്ചു രൂപം മാറും.നീയെന്നെ വിട്ടു പോകും എന്ന പേടി അതുകൊണ്ടുതന്നെ എനിക്കില്ലതാനും .ആരെയും ബോധിപ്പിക്കാന് വേണ്ടി അല്ല ഞാന് നിന്നെ സ്നേഹിച്ചത് ,അതുകൊണ്ടുതന്നെ എനിക്കാരെയും പേടിയുമില്ല .എന്റെ ഉള്ളില് ഒരിഞ്ചു സ്ഥലം പോലും ഇല്ലാതെ നീ നിറഞ്ഞു ഇരിക്കുവാണ്,അതുകൊണ്ടുതന്നെ കത്തില് കുത്തും ,കോമയും ഇടേണ്ടിവരും എന്നു തോന്നുന്നില്ല ..<br />
<br />
മനസ്സില് എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങള് എങ്ങിനെയാണോ അങ്ങിനെയല്ലേ എനിക്ക് നിന്നെ കാണുവാന് സാധിക്കുക അതുകൊണ്ടാകും നിനക്ക് സൌന്ദര്യം ഒട്ടും കുറവില്ല എന്നു എനിക്ക് തോന്നിയത് .പക്ഷേ തിരിച്ചു നിന്നില് നിന്നു ഒന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല ..എന്തിനാ അതിന്റെ ആവശ്യം എന്നു തോന്നി അത്രതന്നെ .മനസ്സിലെ ഇഷ്ടം എഴുതി അറിയിക്കാന് ഒരുപാട് വാക്കുകള് വേണമോ ...എന്തായാലും ആഴത്തില് എന്റെ ഉള്ളില് നിന്നും പറിച്ചു എടുത്ത ആ വാക്കുകള് മതി നിനക്കെന്റെ സ്നേഹം അറിയാന് ...അലെങ്കിലും എന്നില് തന്നെ അലിഞ്ഞു ചേര്ന്ന പ്രണയമേ നിന്നില് നിന്നു എന്ത് മറയ്ക്കാന് .. പക്ഷേ കത്തിന്റെ രൂപത്തില് നിനക്ക് ഒരെണം വേണം എന്നു തോന്നിയത് ടീച്ചര് പറഞ്ഞ ഫോര്മാറ്റ് ഓര്ത്തിട്ടാണോ ?അതോ പ്രേമലേഖനം കിട്ടുന്നതിന്റെ സുഖം മനസ്സിലാക്കുവാനോ ?എന്തായാലും വേണ്ടില്ല എനിക്ക് പറയാന് ഒന്നേയുള്ളൂ.<br />
<br />
" ഒരുപാടു ഒരുപാടു എനിക്കിഷ്ടമാണ് , അതിനെ ഒന്നിനോടും താരതമ്യം ചെയുവാന് പോലും സാധിക്കാത്ത അത്രക്കും ഇഷ്ടമാണ് "<br />
<br />
ഇതിനും കുടുതല് ഒന്നും എനിക്ക് എഴുതുവാന് ഇല്ല .ടീച്ചര് പറഞ്ഞപോലെ അവസാനിപ്പികുമ്പോള് എഴുതേണ്ട ചില കാര്യങ്ങള് ഉണ്ടല്ലോ<br />
<br />
<br />
എന്നു സ്വന്തം ,<br />
പേര് :-നിന്റെ പ്രണയം <br />
ഒപ്പ് : ശ്രീ<br />
<br class="Apple-interchange-newline" /><br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 17px;"><br />
</div></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-19120643067599597652012-03-05T03:41:00.005-08:002012-03-05T03:53:50.130-08:00വെറും ഒരു അഞ്ചു നിമിഷം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;">മനസ്സു വലത്തേ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഇടത്തോട്ട് ഒരു യാത്ര നടത്തി, യാത്രയുടെ വിവരണം ആണ് ഇവിടെ </div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;">എന്താണാവോ വലതു ഭാഗത്ത് ഒരു ഏടാകുടം തലപൊക്കുന്നപോലെ.അങ്ങട് ബലമായി പിടിച്ചു ഒരു താഴ്ത്തല് </div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;">ദാണ്ടേ ....അതാ ഇടതു ഭാഗത്ത് ഒരു 'ചടപട ' നോക്കുമ്പോള് ഇടതു ഭാഗത്തേക്ക് നമ്മടെ ചങ്ങായി മാറ്റം നടത്തിയിരിക്കുന്നു .ഇമ്മാതിരി കോലാഹലങ്ങള് ആണ് . ഒരു വാക്ക് എങ്കിലും അലെങ്കില് ഒരു സൂചന തരണ്ടേ ..മാറ്റം എങ്ങോട്ടാ എന്ന് .അലെങ്കിലും ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ആര്ക്കാ നേരം , പറഞ്ഞിട്ട് പോകാന് .ഒരുമാതിരി കിരാതവേഷം കെട്ടാന് മുഖം നിറയെ ചായം പൂശിയപോലാണ്.വലതും , ഇടതും തമ്മില് ഇത്തരം അന്തരമോ ?</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;">ആരോടാണീ ചോദ്യം ? നില്ക്കാന്പോലും നേരമില്ലാതേ ബോംബയിലെ ലോക്കല് ട്രെയിനിനു പിന്നാലെ ഓടുന്നവരെ പോലെയാണ് ചുറ്റും ..ഇതിനിടക്ക് ഓടുന്നവരുടെ മനസ്സുകളില് ഒരു എത്തിനോട്ടം ...പലതും ചിതലെടുത്തു ദ്രവിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .വവ്വാലുകള് ചിറകടിച്ചു ഒച്ച വച്ചു പറക്കുന്നു ....അതിനു മുകളില് വെള്ള നിറമുള്ള ഫുള്ളന് ഷര്ട്ടും .കഴുത്തിലെ ചുറ്റികെട്ടും കൊണ്ട് വേണമോ വേണ്ടയോ എന്നാ മട്ടില് KSRTC ബസ് ചിറികോട്ടി പോകുന്നപോലെ , ആരാണിവര് ,എവിടാണ് ഇവരുടെ സന്തോഷം ? ആ ചോദ്യം മുന്പേ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ അവര് അട്ടഹസ്സിച്ചു .വായ നിറയെ ചുവന്ന മുറുക്കാനും , പുകയുന്ന മണവും .....</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"></div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;">ഇടത്തേ സൈഡില് വലിച്ചു വാരി ചുറ്റിയ നാരീ രൂപങ്ങള് ,അവരുടെ മുഖം നോക്കിയപ്പോള് മൊത്തം വരകളും ,ചായങ്ങളും ...എന്താണവിടെ നടക്കുന്നത് ??? ആരായാന് വായ തുറക്കാന് ശ്രമിച്ചതാ .... അയ്യോ " വായ " എവിടേ പോയി ??? നിങ്ങള് ആരെങ്കിലും കണ്ടുവോ ?? അത് ചോദിക്കണം എങ്കില് ശബ്ദം വേണ്ടേ ? ശബ്ദമില്ല , ആംഗ്യ ഭാഷാ കാണിക്കാന് ശ്രമിച്ചപ്പോള് അറിഞ്ഞത് കൈകാലുകള് തളര്ന്നിരിക്കുന്നു എന്നു ...ചുറ്റും പ്രതികരണശേഷി നഷ്ടപെട്ട കോലങ്ങള് ..,കീറിമുറിച്ച മനസ്സുമായി ചത്തതിനുതുല്യമാം വിധം നപുംസകം പോല് ജീവിക്കുന്ന രൂപങ്ങള് ...ഒരു അഞ്ചു നിമിഷത്തേക്ക് നടത്തിയ ഈ യാത്രയില് ഇങ്ങിനെ എങ്കില്,.എന്താകും സമയം കൂടുമ്പോള് ............. </div><br class="Apple-interchange-newline" /></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-81484410858054949422012-02-18T04:41:00.000-08:002012-02-18T04:41:53.598-08:00അപ്പച്ചെടിയുടെ ഇലകള്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLGZcM0pHF6Fr9jq5E6GIlFUsyvD-6BhtC6TLQHgVHA5Ij5Ia47DJGh76f99nqfFzhG7Y1hlwh3P4rGPwnIBc6b3P488ZDGhEQjyn73U036z3ljHOBGje5KZ-6cmFhV9guHOKqRWqnCF0/s1600/77035_1573364288167_1057341673_1619069_5112682_n+copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLGZcM0pHF6Fr9jq5E6GIlFUsyvD-6BhtC6TLQHgVHA5Ij5Ia47DJGh76f99nqfFzhG7Y1hlwh3P4rGPwnIBc6b3P488ZDGhEQjyn73U036z3ljHOBGje5KZ-6cmFhV9guHOKqRWqnCF0/s400/77035_1573364288167_1057341673_1619069_5112682_n+copy.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="color: #333333; font-family: 'trebuchet ms',verdana,arial,sans-serif;"><span style="line-height: 18px;"><br class="Apple-interchange-newline" />ഇടവഴിയും പടികെട്ടുകളും വീണ്ടും കുറെ കാലത്തിനുശേഷം കണ്ടപ്പോള് ഓര്മ്മകള് വീണ്ടും പിറകിലോട്ടു വലിച്ചു കൊണ്ട് പോകുന്ന പോലെ.വിജനമായ ഈ ഇടവഴിയും അപ്പചെടികളും എല്ലാം മറന്നിരിക്കുക്കയായിരുന്നു. പടികെട്ടു മെല്ലേ ഇറങ്ങി വെറുതേ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള് വീണ്ടും കേറാന് ഒരു തോന്നല് ..പ്രായം നോക്കാതെ വീണ്ടും ആ പടികെട്ടുകള് ചവുട്ടി മുകളിലോട്ടു വീണ്ടും താഴോട്ട് .. രണ്ടു വട്ടം ആയപ്പോഴേക്കും കിതയ്ക്കാന് തുടങ്ങി .മനസ്സിന്റെ ചെറുപ്പം ശരീരം സമ്മതിച്ചു തരുന്നില്ല .. അവളുടെ ചുണ്ടുകളില് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിടര്ന്നു .പടിക്കെട്ടില് നടുക്ക് ഉള്ള പടിയില് അവള് മെല്ലേ ഇരുന്നു . അടുത്തുള്ള അപ്പച്ചെടിയുടെ ഇല എടുത്തു കയ്യില് വച്ചു മെല്ലേ പൊട്ടിക്കാന് നോക്കിയപ്പോള് ആണ് ആ ശബ്ദം കാത്തു ........അങ്ങിനല്ല ,ഇല കമിഴ്ത്തി വെയ്ക്ക് ...കാത്തു ആ ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി കേള്ക്കാന് കൊതിച്ച ശബ്ദം ,ആരെയാണോ തേടി ഈ ഇടവഴിയില് വന്നത്.. ആ ശബ്ദം തേടി ഇതാ വന്നിരിക്കുന്നു . ഉണ്ണി ഏട്ടന് ! അവള്ക്കരികില് അവന് വന്നിരുന്നു ..</span></span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> അവളുടെ കൈത്തലം പിടിച്ചു അവന് അപ്പ ഇല കമിഴ്ത്തി വച്ചു പൊട്ടിച്ചു ...കാത്തു അവനെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു കറുപ്പ് ഷര്ട്ടും , മുണ്ടും അവളുടെ ഇഷ്ട വേഷത്തില് ആയിരുന്നു അവന് ...അവന് വീണ്ടും ഇലകള് പൊട്ടിച്ചു അവളുടെ കൈകളില് വച്ചു പൊട്ടിക്കുന്നത് നോക്കി അവള് ഇരുന്നു ..</span><br />
</div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">.</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> " എന്താ, ഒന്നും മിണ്ടാത്തത് ? ഉണ്ണി എട്ടന് എന്നോട് ദേഷ്യം ആണോ ?അന്ന് ഏട്ടന് ചോദിച്ച ചോദ്യം ഇന്നും എന്റെ ഓര്മയില് ഉണ്ട് ...ആ ചോദ്യവും ആയി കഴിഞ്ഞ മുപ്പതു വര്ഷങ്ങള് ഞാന് അലയുകായിരുന്നു .ഉത്തരം കിട്ടാന് ഇത്രക്കും വൈകി എങ്കിലും .. കല്ക്കട്ടയില് നിന്നും ഇനി ഇങ്ങട് ഒരു വരവുണ്ടാകണം എന്നു നീരിച്ചതല്ല ........പക്ഷേ , ഈ ഒരു ഉത്തരം കിട്ടിയപ്പോള് ഉണ്ണി ഏട്ടനെ കാണണം എന്നായി മനസ്സില് .പണ്ടും അത് എട്ടനു അറിയാല്ലോ ഒരു കാര്യം വിചാരിച്ചാല് കാത്തുനു പിന്നെ അത് നടക്കും വരെ ഉറക്കം ഉണ്ടാകില്ല എന്നു ..... അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആരുടെയും ലീവ് ഒന്നും നോക്കാതെ പേരകുട്ടി ചിന്തുനെ കൊണ്ട് വന്നതാ ..ഉണ്ണി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ നോക്കി .. കാത്തുനു മനസ്സിലായി ആ നോട്ടത്തിന്റെ അര്ത്ഥം .. ഇനിയും നിന്റെ ചലപില വര്ത്തമാനം നിര്ത്താറായില്ലേ ?? .കാത്തു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു എന്റെ ഉണ്ണി ഏട്ടാ ,കാത്തു കാത്തു ആയി നില്ക്കാന് പറ്റണതു ഉണ്ണി ഏട്ടന്റെ മുന്പില് നില്കുമ്പോള് മാത്രമാണ് ..അത് കൊണ്ട് പ്ലീസ്. ഇവിടെങ്കിലും പട്ടണത്തിന്റെ മുഖം മൂടി അഴിച്ചു വെച്ചൊന്നു ഞാന് ഒന്ന് ഇരുന്നോട്ടെ ....അവള് പറയുന്നത് കേട്ട് അവനു ചിരി വന്നു . </span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"><br />
</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> ഹാവു, ഒന്ന് ചിരിച്ചല്ലോ എന്റെ കൃഷ്ണാ ....... അവള് അവനു നേര്ക്ക് മെല്ലേ തിരിഞ്ഞു ഇരുന്നു ... അവള് ..മെല്ലേ പറഞ്ഞു ഉണ്ണി ഏട്ടന് അന്ന് എന്നോടെ ചോദിച്ച ആ ചോദ്യം .</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">കഴിഞ്ഞ മുപ്പതു വര്ഷമായി , ഞാന് സ്വയം ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യം ആണ്</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> ......</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> ... ഉണ്ണി ഏട്ടന്റെ അടുത്ത് ആണ് എന്റെ മനസ്സ് എന്നു അറിയാന് ഒരുപാടു വൈകി പോയി എന്നു അറിയാം,, എന്നാലും പറയേണ്ടത് എപ്പോഴ്യാലും പറയണം ഉണ്ണി ഏട്ടന്റെ ഈ വാക്കുകള് ആണ് എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് എത്തിച്ചത് .</span><br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">.</span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">കാത്തു </span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">ന്റെകണ്ണുകള് നിറഞ്ഞു ഒഴുകി ...ഉണ്ണിയുടെ ചുണ്ടില് നേരത്തേ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി ഒന്നുകൂടി തെളിഞ്ഞു. അവന് മെല്ലേ പറഞ്ഞു , എനിക്ക് നിശ്ചയം ഉണ്ടായിരുന്നു ..എന്റെ കാത്തു എന്നെ തേടി വരും എന്നു ...എന്റെ മനസ്സ് നിന്നെ കാണാന് വേണ്ടി കൊതിച്ചപ്പോള് മുതല് നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നു നീ ഇങ്ങട് എത്തുമെന്ന് ... കാത്തുന്റെ കൈ എടുത്തു അവന് മുറുകെ പിടിച്ചു ... ..വീശിയടുത്ത കാറ്റു പോലും ഒരു നിമിഷം നിന്ന പോലെ ...,,തൊട്ടു അടുത്ത് തന്നെയാണ് ഉണ്ണിയുടെ വീട് അങ്ങോട്ട് ഉള്ള വഴിയില് ആണ് കാത്തു അവനെ കണ്ടത് .</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">.</span><br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">കാത്തു ഉണ്ണിയുടെ കൈത്തലം എടുത്തു മെല്ലേ അവളുടെ അധരങ്ങള് അമര്ത്തി ......</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"><br />
</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"><br />
</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> അയ്യോ .... എന്റെ മോന് .........ആ നിലവിളി അവിടം മൊത്തം മുഴങ്ങി ... കാത്തു ഞെട്ടി,, ഇത് ഉണ്ണി ഏട്ടന്റെ അമ്മയുടെ അല്ലെ സരോജിനി ഓപ്പോള് ടെ ശബ്ദം അല്ലെ?</span><br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> </span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">..എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല ...അവള് ഉണ്ണിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു ഏട്ടാ ഓപ്പ അല്ലെ കരയുന്നത് അങ്ങട് പോകാം നമ്മുക്ക് ...പക്ഷേ ഉണ്ണി അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു ആ ചുണ്ടില് അപ്പോഴും പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു ...ഉണ്ണി ഏട്ടാ വരണണ്ടോ ??? തമാശ കളിക്കാതെ ......അവന് അനങ്ങിയില്ല ....</span> <span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">കാത്തുനു </span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">ദേഷ്യം വന്നു ഇവിടിരിക്ക് ദിവസ്വപ്നനവും കണ്ടു .ഞാന് പോവ്വാ ,</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">കാത്തു വേഗം ഓടി ഉണ്ണിയുടെ വീട്ടിലേക്കു അവിടെ ചെന്ന് കേറിയാ നിമിഷം ,അകത്തെ കട്ടിലിലേക്ക് നോക്കിയാ ഒരു നിമിഷം മിണ്ടാന് ആകാതെ അവള് ചുമര് ചാരി അവള് നിന്നു ..ഉണ്ണി ഏട്ടന് !!!!!!!!</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"><br />
</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"><br />
</span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;"> ഓപ്പോള് ടെ എണ്ണിപെറുക്കിയുള്ള നിലവിളി അവളെ ഉണര്ത്തി ...കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് ആയി ഉണ്ണി എട്ടന് സുഖം ഇല്ലാതെ കിടക്കുകയാണ് എന്നു ...ഇന്ന് പറഞ്ഞുത്രേ, ഒപ്പോയോട് </span></div><div style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 15px; line-height: 20px; text-align: left;">കാത്തു വരും എന്നു .... അപ്പോള്!!! അപ്പോള് !!!....ഉണ്ണി ഏട്ടന് എന്നെ കാത്താണ് ആ ഇട വഴിയില് നിന്നത് ...എന്റെ മറുപടി കേള്ക്കാന് അല്ലേ ....... കാത്തു വേഗം അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി തിരിഞ്ഞു ഓടി ഇടവഴിയില് , അപ്പോള് ആ പടികെട്ടില് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .....എന്താണ് നടന്നത് എന്ന് അവളോട് പറയാന് വേണ്ടിയെന്ന മട്ടില് അവിടെ ആ ....പടികെട്ടില് നിറയെ അപ്പച്ചെടിയുടെ ഇലകള് ഉണ്ടായിരുന്നു .....</span></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-36627404261925521822012-01-10T05:05:00.000-08:002012-01-10T20:35:33.488-08:00പേജ് 2 (ജീവിതത്തില് നിന്നും)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: rgba(255, 255, 255, 0.917969); color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-align: -webkit-auto; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-converted-space"> </span><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><span style="font-size: small;"><i><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.917969); color: #222222; display: inline !important; float: none; font-family: arial, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">ഒരു പാടു പ്രതീക്ഷകള് നെയ്ത് കയറിയിറങ്ങിയൊരു കാലഘട്ടം. ചെയ്യുന്നതൊക്കെ ശരി എന്നു കരുതി നടന്നിരുന്നൊരു കാലം. പൂക്കളിലും കിളികളിലും എന്നു വേണ്ട പ്രകൃതിയിലെ സർവ്വ ചരാചരങ്ങളിലും സൌന്ദര്യം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി നില്ക്കുകയാണ് എന്ന തോന്നൽ ശക്തമായതീ കാലഘട്ടത്തിലാണ്. വിദ്യാലയത്തിൽ നിന്നും കലാലയ മൂഡിലേക്കായി മാറി. വിശാലമായ മുറ്റവും മരങ്ങളും ഒരുപാടു കുട്ടികളും ഒക്കെയുള്ള കോളേജ്. പ്രീഡിഗ്രി എന്ന സംഭവം നിർത്തലാക്കുന്നതിനു മുൻപേ ആ സൌഭാഗ്യം അനുഭവിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞു. പെണ്കുട്ടികള് മാത്രം ഉള്ള ലോകത്തു നിന്നും മിക്സെഡ് അന്തരീക്ഷത്തിലേക്കുള്ളൊരു പറിച്ചു നടൽ. ആ വലിയ കോളേജില് എവിടെയൊക്കെയോ ചെറിയ ഓര്മകള് മാത്രം നല്കി ഞാന് അലിഞ്ഞു പോയി. എന്നിലെ ഞാന് എന്ന റോള് ഒന്നും മിണ്ടാന് ആകാതെ സ്വയം മറന്നു ഇരുന്നു പലയിടത്തും. ഒരുപാടു പേര് ഉണ്ടെങ്കിലും ആരും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ. പഠിച്ചിരുന്ന സ്കൂള് തന്നെ നല്ലത് എന്നു പലപ്പോഴും തോന്നി പോയ നിമിഷങ്ങള്. ഇടയ്ക്കു എപ്പോഴോ തഴുകി വരുന്ന ഇളം കാറ്റില് ഓര്ത്തു വെച്ച കൊച്ചു നിമിഷങ്ങള്. ഇന്നും ആരെന്നോ എന്തെന്നോ അറിയാത്ത നിമിഷങ്ങളിൽ കഥയ്ക്ക് രൂപം മെനയാന് നോക്കിയെങ്കിലും കഥാപാത്രം ഏപ്പോഴും ചാറ്റ് റൂമിലെ " ഇന് വിസിബിള് മോഡ് " പോലെ ഇരുന്നതിനാല്, കഥക്ക് സസ്പെന്സും ത്രില്ലും ഉണ്ടായില്ല. അവിടുന്ന് മൂന്ന് വര്ഷത്തേ പഠനത്തിനായി കോളേജ് മാറിയപ്പോള് ആദ്യം ഒക്കെ സങ്കടം ആയിരുന്നു. അറുപതു കുട്ടികള് ഉള്ള മാന്തോപ്പിനു സമീപത്തായി സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്ന ക്ലാസ്സ് റും. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അപ്പൂപ്പൻ താടികളെ പേറി വന്നിരുന്നൊരു കൂട്ടുകാരി.. ഉച്ചക്ക് അറുബോറന് ക്ലാസ്സില് ഉറക്കം വന്നു തുങ്ങുമ്പോള് ബെഞ്ചിനു അടിയില് പോയി ഇരുന്നത്.. പേപ്പര് കൊണ്ട് പൂമാലകെട്ടി മുൻപിലെ ബെഞ്ചിലെ കൂട്ടുകാരിയുടെ തലമുടിയില് ചൂടിച്ചു സായുജ്യം ആവാതെ സാരീ ഉടുത്തു വന്നിരുന്ന അവളെ ഇക്കിളി കൂട്ടിയത്..അങ്ങിനെ ഓര്ക്കാന് എന്റേത് മാത്രം ആയ ചില നിമിഷങ്ങള് . ഒരു പാട് പ്രതീക്ഷകള്.. ഇഷ്ടമില്ലാത്ത വിഷയം പതിക്കാനിരുന്ന ക്ലാസ്സിൽ ഞാനൊരു ഇഷ്ടക്കേടായി മാറി.. എന്നിലെ എന്നെ ഒരിക്കലും കണ്ടെത്താന് ആര്ക്കും സാധിച്ചില്ല. കഥയും ,കവിതയും ,നാടകവും എനിക്ക് മുന്പില് പലപ്പോഴും വേഷവും രൂപവും ഇല്ലാതെ ആടി തിമിർത്തപ്പോള് മനസ്സു പലപ്പോഴും തേങ്ങിയത് ഒരു സുഹൃത്ത് പോലും അറിഞ്ഞില്ല.. മൂന്നു വര്ഷം പഠിച്ചിട്ടും ഒരിക്കലും പരസ്പരം മിണ്ടാത്ത സഹപാഠികൾ.. നമ്മുടെ ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കൾ ന്നു കരുതിയവര് ഒക്കെ പിന്നിട് അണിഞ്ഞത് മുഖം മുടി കെട്ടിയ വേഷം ആയിരുന്നു. ഇടയ്ക്കു കിട്ടിയ സൌഹൃദങ്ങള്, ഒരുപാടു ചേര്ത്തു കൊണ്ടുവെച്ച പ്രിയ കൂട്ടുകാര്.. അവര്ക്ക് മുന്പില് ഒരുപാടു സംസാരിച്ചു.. എന്നിട്ടും ഒരിക്കലും എനിക്ക് മതിയായിരുന്നില്ല . അല്ലെങ്കിലും ഞാന് എന്നും അങ്ങിനെ ആയിരുന്നല്ലോ. എന്നിലെ എന്നെ അറിയണം എങ്കില് അത്രയ്ക്ക് ഞാനുമായി സംസാരിക്കണം.<span class="Apple-converted-space"> </span></span><br style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.918); color: #222222; font-family: arial,sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;" /><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.917969); color: #222222; display: inline !important; float: none; font-family: arial, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"> </span><br style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.918); color: #222222; font-family: arial,sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;" /><br style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.918); color: #222222; font-family: arial,sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;" /><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.917969); color: #222222; display: inline !important; float: none; font-family: arial, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">ഒരുപാടു സ്വപ്നം കണ്ട ആ കാലഘട്ടം ഒരിക്കലും എന്നിലെ എന്നെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തിയില്ല. അടുത്ത് ഇരുന്നവര് ശത്രുവോ ,മിത്രമോ എന്നു അറിയാതെ എല്ലാവരെയും ഒരുപോലെ സ്നേഹിച്ചു. അവസാനം കൈ നിവര്ത്തി നോക്കിയപ്പോള് പഴി മിച്ചം.. അകം കാലി. എന്നിരുന്നാലും ആണ്കുട്ടികളോട് പേടി കൂടാതെ സംസാരിക്കാന് സാധിച്ചത് ഈ പേജില് തന്നെയാണ്..! ക്ലാസ്സിലെ തന്നെ ചേരിതിരിവുകള്. പലപ്പോഴും ഞാന് വഴി തെറ്റി വന്നു കേറിയതാണോ ഇവിടം എന്നൊരു തോന്നല് മനസ്സിനെ വല്ലാതേ അലട്ടി . ചെറുപ്പത്തിലെ ശുദ്ധം ആയ പാലില് മുക്കിയെടുതിട്ടും ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളില് കാര മുള്ള് പോലെ ആഞ്ഞു തറച്ച ചില വാക്കുകള് എന്നും വേട്ടയാടി കൊണ്ടിരുന്നു. എന്ത് പറഞ്ഞാലും.. എങ്ങിനെ പറഞ്ഞാലും മനസ്സു തൃപ്തി ആകാതെ.. മിണ്ടാത്തവരും മിണ്ടിയവരും തമ്മില് വലിയ മാറ്റം അന്ന് തോന്നിയില്ല എങ്കിലും പിന്നിട് എന്റെ ജീവിതത്തില് ഒരുപാടു മാറ്റം അന്ന് മിണ്ടാത്തവര് മൂലം ഉണ്ടായി. .പലപ്പോഴും മൂന്നാം പേജില് വന്ന സുഹൃത്തുക്കള് അധികവും എന്നോട് ഒരിക്കലും മിണ്ടാത്തവ്ര് തന്നെ ആയിരുന്നു .എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും എങ്ങിനെയൊക്കെ മറന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു ചിരിച്ചാലും ചിലര് വരച്ചിട്ട വരകള് കാന്വാസില് ആഴത്തില് ആയിരുന്നു .വെളുത്ത പ്രതലം ഒരുതരം ഭ്രാന്തമായ അവസ്ഥയില് നിന്നും മാറിയതില് നിന്നും ഒരുപാടു കാര്യങ്ങള് പഠിച്ചു . പലപ്പോഴും സൌഹൃദങ്ങള് എന്നിലെ ഈഗോയെ മരുഭൂമിയിലെ കള്ളിച്ചെടി വളരുന്ന പോലെയെന്ന വണ്ണം തഴച്ചു വളര്ത്തി. ഒന്നിനും സാധിക്കാത്ത ഒരു മന്ദബുദ്ധി പോലെ മിഴിച്ചിരുന്നു പലപ്പോഴും .</span><br style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.918); color: #222222; font-family: arial,sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;" /><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.917969); color: #222222; display: inline !important; float: none; font-family: arial, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">അവസാനം കോളേജ് ജീവിതം തീരുമ്പോഴേക്കും വിരലില് എണ്ണിയ മുന്ന് സുഹൃത്തുക്കള് എന്നില് അവശേഷിച്ചു. പിന്നിട്ടു അവരിലും അകലം കൂടിയ പോലെ. ഇടയ്ക്കു ഭൂമി അച്ചു തണ്ടിന് അടുത്ത് വരുന്ന പോലെ അടുത്ത് വന്നും പോയും അവര് ഇന്നും ഇരിക്കുന്നു. എന്നാലും മനസ്സുകൊണ്ട് ഞങ്ങള് ഇന്നും സുഹൃത്തുക്കള് എന്നു കരുതുന്നു. പലപ്പോഴും പുറത്തു നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് തണലായി നിന്നിരുന്നത് എന്നും എന്റെ ഒന്നാം പേജ് ലെ സൌഹൃദങ്ങള് ആയിരുന്നു. എന്നിലെ മജ്ജയും മാംസവും ഇത്രയ്ക്കു വികൃതം ആണ് എന്നു തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള് പലപ്പോഴും ഉണ്ടായി. അറിയാതെ കേട്ട പലതും നോവിച്ചെടുത്ത എന്റെ നൊമ്പരം.. പിന്നീട് അതിലും ഉപരി ആയി എന്നില് തിരിഞ്ഞു എത്തി. വൈകി അറിഞ്ഞ പല സത്യങ്ങളും എന്റെ ജീവിതം മാറ്റി കളഞ്ഞു. പേജ് ഒന്നില് തിളങ്ങി നിന്ന എന്നിലെ കലയെ മണ്ണില് കുഴിഇട്ടു മൂടി വലിയൊരു പാറക്കല്ല് കൊണ്ട് ഞാന് അടിച്ചു നിരത്തി. എന്നിട്ടും മതി വരാതെ ഞാന് കുറെ ചാമുണ്ടി നൃത്തം ചവുട്ടി. ജീവിതം ,സ്വപനങ്ങള് ഇവ എല്ലാം ഇതു തരത്തില് നമ്മളെ പിന്തുടരും എന്നു അറിഞ്ഞ പേജ് ആയിരുന്നു രണ്ടാം പേജ് . കേള്ക്കേണ്ട കാര്യങ്ങള് അപ്പോള് അപ്പോള് കേള്ക്കാതെ പിന്നിട് കേട്ടിട്ട് എന്ത് കാര്യം ? കാതുകള് പലപ്പോഴും കാത്തു കിടന്നിരുന്ന വാക്കുകള് എന്നെ തേടി എത്തിയില .മൂന്നു വര്ഷം പലപ്പോഴും കോളേജില് എന്താണ് നടക്കുന്നത് അല്ല എന്തൊക്കെ നടന്നു എന്ന് പോലും അറിയില്ല .അലെങ്കില് തന്നെ അവിടെ സ്വന്തം സ്വന്തം </span></i></span><span style="background-color: white; color: #222222; display: inline !important; float: none; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-converted-space"> </span></span><span dir="ltr" id=":uv" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">ഗാങ്ങ് </span><span style="font-size: small;"><i><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.917969); color: #222222; display: inline !important; float: none; font-family: arial, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">ഉണ്ടാക്കാന് ,അവര്ക്ക് ഇടയില് ഹീറോയിസം കാട്ടാന് നടക്കുന്ന കുറെ പേര് .</span></i></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><i><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0.917969); color: #222222; display: inline !important; float: none; font-family: arial, sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"> സ്വന്തം ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളെ അറിയില്ല അപ്പുറത്തെ ക്ലാസ്സിലെ പലരെയും അറിയാം അതാണ് അവസ്ഥ . നിയന്ത്രണം നിറഞ്ഞ പേജില് സ്വന്തം ഇഷ്ടത്തിന് അനുസരിച്ച് ജീവിക്കാന് പലര്ക്കും ആഗ്രഹം ഉണ്ടെങ്കിലും കാലുകളില് കെട്ടിയിട്ട ചരടുകള് വീടുകളില് നിന്നും വലിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ,എനിക്ക് കിട്ടിയത് നിനക്ക് കിട്ടിയല്ലോ എന്നൊരു അസൂയ ഒരിക്കലും ദൈവ സഹായം കൊണ്ട് ആരോടും ഉണ്ടായില്ല .ചേരി തിരിവ് മാത്രം മനസ്സുകൊണ്ട് എന്നും എതിര്ത്തിരുന്നു . ഗോവണി കേറി വരുമ്പോള് തല "പട്ടരും ,അമ്മിയാരും തലയാട്ടുന്ന പോലെ "..അങ്ങിനെ ചില രൂപങ്ങള് ... അവസാനം ഒരു കോളേജ് ടൂര് .എന്റെ പ്രിയ കൂടുകാരി അന്ന് പറഞ്ഞൊരു വാചകം ഇന്നും എന്റെ ഓര്മയില് ഉണ്ട് ..ടൂര് പോകുന്ന സമയം ഉണ്ടായിരുന്ന സൌഹൃദങ്ങള് എല്ലാം അത് കഴിഞ്ഞപ്പോള് പൊടിപോലുമില്ല കണ്ടുപിടിക്കാന് എന്നാ മട്ടില് ആയല്ലോ എന്നത്.അങ്ങിനെ കൊച്ചു കൊച്ചു ഓര്മ്മകള് .ഒന്ന് രണ്ടു കൂട്ടുകാരികളുടെ കല്യാണം നടന്നതും പോയതും എല്ലാം രസകരം ആയിരുന്നു . ഫൈനല് ഇയര് ഓടോഗ്രഫ്നു വേണ്ടി ചിലരോടൊക്കെ .സംസാരിച്ചതും അങ്ങിനെ ചില ഓര്മ്മകള് .ഒരുപാടു നല്ല വര്ണങ്ങള് ഒന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു പേജ് ..അങ്ങിനെയാണ് ഓര്മയില് എത്തുന്നത് ..പക്ഷേ നമ്മള് കൊടുത്ത സൌഹൃദം സത്യം എങ്കില് അത് എങ്ങിനെ ഒക്കെ ആരൊക്കെ മാറ്റി നിര്ത്തിയാലും നമ്മളെ തന്നെ തേടി എത്തും എന്നതും സത്യം തന്നെ .പെണ്കുട്ടികള് എങ്കിലും അവരും ശരിക്കും രണ്ടു തരം മൂന്ന് തരാം എന്നിങ്ങിനെ ആയിരുന്നു . എല്ലാവരും അവനവന്റെ ലോകം ഒന്നോ രണ്ടോ ആളുകളിളുടെ കെട്ടി ഉറപ്പിച്ചു നിര്ത്തി . എന്തൊക്കെയോ ആരൊക്കെയോ എവിടെയൊക്കെയോ കണ്ടു മറന്നപോലെ ...എന്ന്നിട്ടും എല്ലാവരും ക്ലാസ്സമേറ്റ്സ് എന്നൊരു വിശേഷണത്തിന് യോഗ്യരും ... എന്നിലെ ഏറ്റവും വലിയാഗ്രഹമായ ജോലിക്കു പോലും കാത്തു നിക്കാതെ.. ജീവിതത്തിന്റെ ബാധ്യതകള് വേഗം തീര്ക്കണം ന്നൊരു വിചാരം ആണോ അതോ.. ഐശ്വര്യറായ് പോലെ സൌന്ദര്യം ഇല്ലാത്തതിനാല് കെട്ടാ ചരക്കായി ഞാന് നില്ക്കും എന്നൊരുപേടി കൊണ്ടോ.. എനിക്കെന്നും ജീവിതത്തിന്റെ ഇന്റര്വ്യൂ കോളേജ് വിട്ടു വരുമ്പോള് ഉണ്ടാകാറുണ്ടായിരുന്നു ആ കാലഘട്ടങ്ങളില്. .അപ്പുറത്തെ വീടുകളില് ആണ് നമ്മുടെ ഒക്കെ ചരടുകള് നാട്ടുക്കാര്ക്ക് ആണ് വേവലാതി ...ഓരോ കുടുംബത്തിലെയും പെണ്മക്കള് കെട്ടാ ചരക്കു ആയി മാറാതെ ഇരിക്കാന് ഏതു വീടുകളിലും അന്ന് ബ്രോക്കര്മാര് സുലഭം (.ഇടിവെട്ടിയപ്പോള് കൂണ് പോന്തിയപോലെ )... അവസാനം ഫൈനല് ഇയര് പരീക്ഷക്ക് മുന്പ് ഒരു നാള് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ അടുത്ത പേജ് മറിക്കാന് സമയം ആയി എന്നൊരു സൂചന ലഭിച്ചു ..സ്വപനം കാണും മുന്പ് ജീവിതം ഗൌരവം ആര്ന്നൊരു രൂപത്തില് ഒരുപാടു ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള് ...വായും പിളര്ന്നു ഇരിക്കുന്ന കൊമ്പന് സ്രാവ് പോലെ..എന്താകും എന്ന് അറിയില്ല പക്ഷേ വരുന്നത് വരട്ടെ എന്നൊരു മനോഭാവം മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നു .. പേജ് മൂന്നിലെക്കുള്ള മാറ്റം പേജ് രണ്ടിന്റെ അവസാന ഭാഗം തന്നെ നടന്നു ..ശരിക്കും ഞാന് എന്നാ രൂപം തന്നെ മാറുകയായിരുന്നു ..എന്നെയും കാത്തു നില്പുണ്ടായിരുന്നു പലനിറങ്ങളും.</span></i></span></span></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-26080292035965832082011-11-24T02:30:00.000-08:002011-11-24T02:30:46.100-08:00ജീവിതത്തില് നിന്നും ഒരു പേജ്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; line-height: 25px;">ജീവിതത്തില് നിന്നും ഒരു </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; line-height: 25px; text-align: -webkit-auto;">പേജ് </span><br />
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial; line-height: 25px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; text-align: -webkit-auto;">നീണ്ട ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം ഒരു എഴുത്ത് എഴുതണം എന്നു വിചാരിച്ചപ്പോള് മനസ്സില് ഓടിയെത്തിയ കുറെ കാര്യങ്ങള് ഉണ്ട്. ആദ്യം ഓരോന്നും തരം തിരിച്ചു ഓരോ അദ്ധ്യായം തിരിച്ചു എഴുതാം. അല്ല.. ഇനി എഴുത്തിനു ശേലില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കളിയാക്കെണ്ടാ കെട്ടോ.. ജീവിതത്തിന്റെ ഓരോ ഏടുകളും മറിക്കുമ്പോള് ചുവന്ന വരയിട്ട വരികള് ഉണ്ടോ എന്നു നോക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമമാണ്. പക്ഷേ കൂടുതല് ആഴത്തില് മറിച്ചു നോക്കിയപ്പോള് ചുവന്ന വരികള്ക്ക് എന്ത് സ്ഥാനം..! "എന്റെ ജീവിതം" എന്നൊരു പൊരുള് എന്നില് തേടി എത്തിയപ്പോള് ശരി തെറ്റ് തിരുത്തല് എങ്ങിനെ..? നിന്റെ ശരി എന്റ തെറ്റ് ആകുമ്പോള്, എന്റെ തെറ്റ് നിന്റെ ശരി ആകുമല്ലോ.. ഓരോ മനസ്സും മോചനം തേടി പറക്കുമ്പോള് അത് പറ്റാത്തവര് അവരെ പറ്റി അപവാദം പറഞ്ഞു അതില് സുഖം മെനയുന്നു. ഒരുമാതിരി വിഡ്ഢികളുടെ ലോകം. കുറിപ്പിലെ പേജുകളില് പലപ്പോഴും പല കഥാപാത്രങ്ങളും പരിചിതം എന്നു പലര്ക്കും തോന്നുന്നു എങ്കില് പേടിക്കേണ്ട കെട്ടോ..! ഇതില് കാതുകളില്, കണ്ണുകളില് കടന്നു വന്ന പലതും ഭാരം ഒഴിവാക്കി വെയ്ക്കാന് ആയി ശ്രമിച്ചിടുകയാണു..</blockquote><blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial; line-height: 25px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; text-align: -webkit-auto;"><br />
<div><br />
പേജ് ഒന്ന്:-<br />
<br />
ഈ പേജ് കാണാന് അത്രയ്ക്ക് പോര, കാരണം ഇതില് ഏറെ ഭൂതകാലം ആണല്ലോ. ഹേ അങ്ങിനെ അങ്ങട് മുഴുവന് തീരുമാനിക്കാന് വരട്ടെ. ഈ പേജിലും ചില വരികളില് ചിത്രപ്പണികള് ഉണ്ട് കേട്ടോ. തുന്നിച്ചേര്ത്ത ബാല്യത്തിന്റെ നിറകുപ്പായം പോലെ. മഴവില്ലിന് വര്ണ്ണങ്ങൾ. അടുക്കുതോറും അഴിക്കാന് പറ്റാത്ത അത്രയും അലിഞ്ഞു ചേർന്ന മജ്ജയും മാംസവും കൂടിയൊരു പരുവം. ഇടക്കിടെ കോറിയിട്ട പോലെ. നീ അങ്ങിനെ എങ്കില് അവള് അങ്ങിനെ. അവളുടെ കവിളിണ ഇങ്ങിനെ...എങ്കില് നിന്റെ ചുണ്ടുകള് ഇങ്ങിനെയല്ല, അങ്ങിനെയായിരുന്നു വേണ്ടിയിരുന്നത്..! ഇങ്ങിനെ മൊത്തം ഗുണിക്കലും കൂട്ടികിഴിക്കലുമായി.. അവസാനം ചേരുംപടി ചേര്ക്കാന് ശുദ്ധമായ പാലില് പനീര്ദളങ്ങള് ചേര്ത്തു ഒരു നീരാട്ടു നടത്തിച്ച് അങ്ങട് മുന്പില് നിര്ത്തി ഒരു ഹരണം നടത്തിയതിന്റെ ഫലം പോലെ..! എന്നിലെ ഞാന് ആരാണ് എന്നൊരു ചോദ്യവുമായി ഞാന് മുന്നോട്ടു നടന്നു. നീണ്ട കാലുകളും.. മുടിയും ഏറി തോളില് മാറാപ്പും ഏറ്റി വിദ്യാലയത്തിന്റെ പടിക്കല് ചെന്ന് നിന്ന നേരം .ചാക്യാര്കൂത്തിന്റെ പ്രയോഗം പോലെ കുറുമ്പ് ഏറിയ നാളുകള്.. അമ്പഴങ്ങ, അരിനെല്ലിക്ക ഉപ്പിലിട്ടത് ഒക്കെ അഞ്ചു പൈസക്ക് കിട്ടിയ കാലം.. നീല നാടക്കുരുക്കില് മുടിയെ പിന്നികെട്ടി നമ്മള് എന്തോ സംഭവം എന്ന മട്ടില് നെല്ലിക്കക്കുരു വായിലിട്ടു കഷ്ടപ്പെട്ടു കടിച്ചു തുപ്പി നടന്ന നിമിഷം....<br />
<br />
<br />
<br />
കിണറിന് വക്കത്തു ,ജിമ്മുക്കി ജിമ്മുക്കി ജാനകി വെള്ളം കോരുമ്പോള് ചോറ്റു പാത്രങ്ങള് താഴെ കലപില കൂട്ടുമ്പോള് ഉയരത്തില് കൈകള് ഉയര്ത്തി വെള്ളം താഴേക്ക് ഒഴിക്കും. കിട്ടുന്നത് പാതി, കിട്ടാത്തതും പാതി എന്നമട്ടില് പാത്രങ്ങള്ക്കു സായുജ്യം. മതിലിനു അപ്പുറത്ത് റോഡിനു അരികിലെ പാരലല് കോളേജില് നിന്നും വക്കു പൊട്ടാതെ ചൂടോടെ എത്തുന്ന നോട്ടങ്ങള് ഇങ്ങ് കിണറിന് വക്കത്തെ ചില ഹൃദയങ്ങള് തേടി എത്തുമ്പോള്, ഞാനും എന്റെ തട്ടം ഇട്ട കൂട്ടുകാരിയും ചേര്ന്ന് കാവ്യാ ഭാവനകള് ചേര്ത്തു കൂടാരം ഉണ്ടാക്കും..! ബസിലെ കിളിയും, കിളിയുടെ ഏട്ടനും അമ്മാമനും ഒക്കെ ഹീറോ പരിവേഷം കെട്ടുന്ന കാലം ആണത്. ചില്ലറക്കുളില് ആണ് ലോ മമ ഹൃദയം. ഈ മാതിരി കാര്യങ്ങള് കണ്ടുപിടിക്കാന് സീ ഐ ഡി പണി നടത്തുക ആയിരുന്നു ജോലി. ഓരോ അവളുമാര് ഇതിങ്ങിനെ നട്ടു വളര്ത്തി വളവും വെള്ളവും ഒഴിച്ച് പടരാന് പാകത്തില് നില്കുമ്പോള് അവർകിട്ടു പാര പണിയാന് എന്റെ അമ്മയാണേ ശ് ശ് അസൂയ ആണേ. നീല പാവാട മുഴു നീളം ആകുമ്പോഴേക്കും പ്രേമലേഖനം കൈ പറ്റിയ മഹതികളോട് അസൂയ ഇല്ലാതില്ല പൊടിപ്പും, തൊങ്ങലും വച്ചു കേള്ക്കുന്ന കഥകള് അതെല്ലാം അന്നത്തെ സന്തോഷങ്ങള്. പ്രിയ മിത്രം ഒരുനാളൊരു പരീക്ഷ ദിവസം ഓടി വന്നു എന്നെ ബദാം മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില് നിർത്തി വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ തനിക്ക് കിട്ടിയ പ്രണയ ലേഖനം എനിക്ക് കാണിച്ചു തന്നപ്പോള് ദേഷ്യം കൊണ്ട് ഞാന് വിറച്ചത്, സത്യത്തില് എനിക്ക് ആരും തന്നില്ലലോ, എന്ന അസൂയ ആണോ? അതോ നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കും എന്ന പേടിയോ. അതെന്തുകൊണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ഇന്ന്നും ഉത്തരം കിട്ടാതെ ഇരിക്കുകയാണ്. പ്രേമം പൂത്തു വിടര്ന്ന കുട്ടികളെ ഒരുമിച്ചു ചെന്ന് ആരാ? എന്തിനാ വെറുതേ? പഠിച്ചുടെ നിനക്ക്.. ടീച്ചെറോട് പറഞ്ഞു കൊടുക്കും എന്നൊക്കെ ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തി ഒരുമാതിരി കിരാത വേഷം കെട്ടി ആടി നമ്മള് നില്ക്കുമ്പോള് സ്വപ്നത്തിൽ പോലും എന്റെ പ്രിയ മിത്രം തന്നെ അവിടെത്തും എന്നു കരുതിയില്ല. നീല പാവാട ഇട്ടു നടക്കുന്ന നേരത്ത് കേട്ട ചില തവള കഥകള് - ഇന്നിപ്പോൾ ഇത്രയും വലുതായപ്പോഴാണാ അർത്ഥം പോലും പിടികിട്ടയത് - അപ്പോഴേ എല്ലാറ്റിലും ഉസ്താദും സകലകല വിജ്ഞാനകോശവും ആയ കൂട്ടുകാരികളേ നിങ്ങളോട് ഒക്കെ ഒടുക്കത്തു ആരാധനയായിരുന്നു ഇന്നും എനിക്ക്!!<br />
<br />
<br />
<br />
കഥയുടെ കഥാപാത്രങ്ങള് ജീവന് വച്ചു എന്നു പറയുന്ന പോലെ; ഉള്ളില് അണഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ,തെയ്യവും, നാടകവും എല്ലാം പുറത്തു തല വെട്ടം കാണിച്ചത് ഈ പേജില് ആണ്. നീല പാവാടയും ഏന്തി സദസ്സിനു മുന്പില് നിറഞ്ഞ കൈ അടികള് ഏറ്റു വാങ്ങി പുറത്തു വന്ന നിമിഷങ്ങളില് പലപ്പോഴും കണ്ണുകൾ ഈറന് അണിഞ്ഞിരുന്നു. കലയും കലയുടെ ജീവനും എന്നില് ഉറപ്പിക്കാന്.. ചൂളക്ക് അകത്തു കടത്തി ഊതി മിനുക്കി പുറത്തു എടുത്തു തിളങ്ങുന്ന ഓട്ടുപാത്രം പോലെ.. എന്നിലെ ഞാന് എന്നാ കഥാപാത്രം ആദ്യമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങള്.. എല്ലാം ആ നീല പാവാട ഏകി..<br />
<br />
<br />
<br />
മാങ്ങാ ഇഞ്ചി കൊണ്ടൊരു കറി, ഒപ്പം ബൈബിളിലെ കുറേ വാക്യങ്ങളും കുറെ ഉപദേശങ്ങളുമായി ഒരു കൂട്ടം.. നോട്ടുബൂക്കിലെ പേജ് കീറി തുന്നി കെട്ടിയ ലേഖനങ്ങൾ.. വാവയ്ക്ക് എന്നൊരു സംബോധനയുമായി.. ആ തുടുത്ത കവിളുള്ള റോസാപ്പൂ നിറമുള്ള എന്നിലെ എന്നെ "സൌഹൃദം തിരിച്ചൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ നല്കണം' എന്നു പഠിപ്പിച്ച നീല പാവാടക്കാരി ഓര്ക്കുന്നു.. ഞാന് ഇന്നും.. എവിടെ നീ എന്നെനിക്കറിയില്ല എങ്കിലും മനസ്സിന്റെ നീല കുപ്പായം ഓടിയെത്തുമ്പോൾ നീ എന്നും എന്നില് ഉണ്ട്..<br />
<br />
ഇംഗ്ലീഷ് ക്ലാസ്സ്നു ശേഷം കടലമിട്ടായി എന്ന് വിളിച്ചു കൂവിയിരുന്ന പ്രിയപ്പെട്ട സിസ്റെര്നെ ഓര്കുകയാണ്.അതുപോലെ <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: normal;">ഭക്ഷണം കഴിക്കും മുന്ബുള്ള പ്രാര്ത്ഥന പലപ്പോഴും ചോറ്റു പാത്രത്തില് ഉള്ള കറികളുടെ ലോകത്ത് ആയിരിക്കും ,ടീച്ചറുടെ സാരീ എണ്ണം പിടിക്കവേ ,ടീച്ചറുടെ നോട്ടപുള്ളിയാതും ഓര്ക്കാന് രസം തന്നെ ,പലപ്പോഴും സിനിമ കഥ കേട്ട് കൂട്ടം കുടി ഇരിക്കുന്ന ക്ലാസ്സ്നെ മൊത്തം പിടിച്ചു പുറത്താക്കിയ നിമിഷം അതും സന്തോഷപൂരവം ആഘോഷമാക്കിയ നിമിഷങ്ങള് ....</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: normal;"> </span></div></blockquote><blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial; line-height: 25px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; text-align: -webkit-auto;"><div><br />
<br />
നീളന് പാവാട അണിയും മുന്പ് പറന്നു അകന്ന ഒരു പ്രിയ കൂട്ടുകാരി നിന്നെയും മറന്നിട്ടില്ല. കള്ളപ്പവും, മാങ്ങയും തരുമ്പോള് അടുത്ത തവന്ന എന്നേക്കാൾ മാര്ക്ക് നിനക്ക് വാങ്ങണം എന്നു മനസ്സില് പറഞ്ഞു നടന്ന നിന്നെ എനിക്കറിയാമായിരുന്നുഅവസാനം മുട്ടോളം എത്തുന്ന പാവാട മുഴുനീളം ആകും മുന്പ് നീ ഞങ്ങളെ വിട്ടു പിരിഞ്ഞപ്പോള് .....നിന്റെ വീട്ടില് ഞാന് എത്തിയ നിമിഷം നിന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞ വാക്കുകള് ഇന്നും എന്റെ ഉള്ളില് അലയടികുകയാണ് .." മോളെ കണ്ണ് തുറകെട.... നിന്റെ കൂട്ടുകാരി വന്നിരിക്കുന്നു നീ അല്ലെ അവളെ നിന്റെ വീട്ടില് വിളിക്കണം എന്ന് പറയാറുള്ളത് ..അവള് വന്നപ്പോള് നീ എന്താ മിണ്ടാതെ കിടക്കുന്നത് ..കണ്ണ് തുറകെട .അമ്മടെ മോള് കണ്ണ് തുറകെട ....ഇന്നും ഓരോ ഡിസംബര് മാസം വരുമ്പോളും എന്റെ ഓര്മയില് നീ നിറഞ്ഞു നില്കുകയാണ് .</div></blockquote><br />
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial; line-height: 25px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; text-align: -webkit-auto;"><div> .വാക്ക് ചാതുര്യം എന്നും കുറവായിരുന്നു. കലപിലകൂടുമ്പോള് കുറെ ഏറെ പറയും എന്നാല് ഒപ്പം അകമ്പടിക്കായി കണ്ണുനീര് ധാരയും ഉണ്ടാകും. ഹൃദയം നിങ്ങള്ക്കില്ലേ എന്നാ ചോദ്യത്തിനു അത് എന്താ ചെമ്പരത്തിപ്പൂ ആണോ; എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു കളിയാക്കി എന്നിലെ സെന്റിമെന്റല് റോള് വളരെ മോശം എന്നു മനസ്സിലാക്കി തന്നതും ഈ നീല പാവാടയുടെ കാലഘട്ടം തന്നെ..!സൌഹൃദം ആഴത്തില് പതിഞ്ഞ കുറെ നിമിഷങ്ങള് <span class="Apple-style-span" style="font-size: 14px;">.</span>.അവസാനം ഈ പേജ് മറികേണ്ട <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: normal;">സമയം ആകാറായപ്പോള് ആണ് ഈ പേജ് ഞാന് എത്ര മാത്രം അലിഞ്ഞു ചേര്ന്നിരുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞത്. .ബാല്യത്തിന്റെ കുസൃതികള് ഏറെ നിറഞ്ഞ ഈ പേജില് ആത്മാര്ത്ഥത ഏറെ ഉണ്ടായിരുന്നു ..ഒപ്പനയും ,നാടകവും താളത്തില് എനിക്ക് ചുറ്റും കറങ്ങി നടന്നപ്പോള് </span></div></blockquote> ഞാന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല എന്റെ കലയുടെ ഭാവി അടുത്ത പേജുകളില് എന്താകും എന്ന് ..അവസാനം വര്ഷത്തേ<br />
സെന്റ് ഓഫ് ദിവസം ..തന്ന ഐസ്ക്രീം ആര്ക്കും കഴിക്കാന് ആകാതെ അലിഞ്ഞു പോയപ്പോള് ...അതിന്റെ കൂടെ<br />
പലതും അലിഞ്ഞു പോകുകയായിരുന്നു ..ഈ പേജില് ആണ് അധികവും ഞാന് എന്നാ വ്യക്തിയുടെ കഴിവുകള് പുറത്തു വന്നത് .<br />
ഈ പേജ് ഇനി അങ്ങോട്ട് മറിക്കാം അല്ലെ<br />
<br />
<br />
</div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-24871804078301188712011-09-27T21:21:00.000-07:002011-09-30T22:29:02.269-07:00തറവാട്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="ii gt" id=":uk"><div id=":uc"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;">ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാന് ആകാതെ എന്തിനോ ആര്ക്കോ എന്നോ അറിയാതെ നിശബ്ദതയുടെ ആഴം തേടി പതുക്കെ നീന്തുമ്പോള് നെഞ്ചിനകത്ത് വല്ലാത്തൊരു വിങ്ങല് മുഴങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പാടത്തിനരികിലെ കുളത്തിന്റെ ഓരത്ത് കൂടെ നടന്നു വരുമ്പോള് പതിവില്ലാതെ ഓളങ്ങള് തമ്മില് ഇമ വെട്ടാതെ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നില്ക്കുന്ന പോലെ. വല്ലാത്തൊരു വശ്യത ഉണ്ടെന്നൊരു തോന്നല്. കറുകപുല്ലുകള് നീണ്ടു വളര്ന്നു കുളത്തിന്റെ കരയാകെ പച്ചപട്ടു വിരിച്ചപോലെ കിടക്കുന്നതു കാണുമ്പോള് തന്നെ മനസ്സില് സൌന്ദര്യം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നു. പ്രാണന് പിടയുന്ന സങ്കടം വാക്കുകള് ആയി പ്രവഹികുമ്പോള് വിശിഷ്ടമായ കവിതകളോ സൃഷ്ടികള് ഒക്കെ ആയി മാറുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു കേട്ടത് സത്യം തന്നെ. അല്ലെങ്കിലും അന്യന്റെ പ്രാണവേദന ക്യാമറക്ക് അകത്തു പകര്ത്താന് ഉത്സാഹം കാണിക്കുന്ന ഈ കാലത്ത് ഇതിലേറെ എന്ത് പ്രതീക്ഷിക്കാന്! കുളത്തിന്റെ കടവുകളില് മെല്ലേ പോയി ഇരുന്നു ഓളങ്ങളെ നോക്കി സംസാരിക്കാന് വെറുതേ ഒരു ശ്രമം നടത്തി. പാടത്തു ആരുമില്ല, കാറ്റു മാത്രം ഇടയ്ക്കിടക്ക് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാന് ശ്രമിച്ചു നടക്കുന്നുണ്ട്. </div></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><br />
<br />
<br />
വെറുതേ തിരിഞ്ഞൊന്ന് ജീവിതത്തിലേക്ക് നോക്കുമ്പോള് എന്തുവാ പറയുക, ഒരുമാതിരി മറ്റുള്ളവര്ക്ക് വേണ്ടി ഷോ നടത്തുന്ന പോലെ. സര്ക്കസ്സു കളിക്കുന്ന കളിക്കാര് ഇതിലും ഭേദം എന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നി. കോമാളികളുടെ ജീവിതം മറ്റുള്ള ആളുകള്ക്ക് സന്തോഷം പകരാന് സാധിക്കും, എങ്കില് ഇവിടെ നാടകമല്ലാത്ത യഥാര്ത്ഥ ജീവിതത്തില് ആട്ടങ്ങള് പലപ്പോഴും കഥ അറിയാതെ ആകുമ്പോള് കാണിക്കള്ക്ക് ഹരം കൂടും.. ആര്പ്പും വിളിയും.. മസാലയും കൂടും.. എന്തിനും ഏതിനും കുറവ് ഇല്ലാതെ, ഒരു സാള്ട്ട് ആന്ഡ് പെപ്പെര് പടംകണ്ടിരിക്കുന്നതു പോലെ! അന്യന്റെ ജീവിതം കണ്ടു രസിക്കാന് ആളുകള് ഏറെയുള്ള കാലം. അടുത്ത് കണ്ട ചെറിയ ഒരു കല്ല് എടുത്തു കുളത്തിലേക്ക് എറിഞ്ഞു. ശബ്ദം അത്ര വന്നില്ല എങ്കിലും ഓളം ഉണ്ടാക്കാന് സാധിച്ചു. ശരിക്കും ജീവിതം പോലെ തന്നെ. നിസ്സാരം എന്ന് കരുതുന്ന കാര്യങ്ങള് പോലും കുളത്തില് ചെറിയ കല്ല് കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ ഓളങ്ങള് പോലെ പര്വ്വതീകരിക്കപ്പെടുന്നു. ഗീതു നെടുവീര്പിട്ടു. ശ്വാസത്തിനു പോലും ഒരു ഏറ്റകുറച്ചില്. ഓര്മ്മകള് പതിയെ പിന്നോട്ട് നീങ്ങിയപ്പോള് പാടത്തിന് വരമ്പത്ത് വന്നു നിന്നു. പാടത്ത് പണ്ട് കതിര് കിളികള് തിന്നാതെ ഇരിക്കാന് എത്ര തവണ പാട്ടയും കൊട്ടി കുളത്തിനു അടുത്ത് വന്നു നിന്നിരിക്കുന്നു. അമ്മൂമ്മയുടെ കൈയും പിടിച്ചു കുളത്തിനു അടുത്തെ പാടത്തിന്റെ വരമ്പത്ത് വന്നു നില്ക്കും. കൊട്ടി കൊട്ടി കൈ കടയുമ്പോള് കതിര് വരും മുന്പുള്ള പൊട്ടല് പൊട്ടിച്ചു കടിക്കും. നല്ല മധുരംആണ് അതിനു. അതോര്ത്തപ്പോള് തന്നെ ചുണ്ടില് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. എത്രനാളായി ഇതുപോലൊരു പുഞ്ചിരി മുഖം നിറയ്ക്കാന് വന്നിട്ട്. ഒരു മാതിരി തൃശ്ശൂ ഭാഷയില് പറയുകയാണെങ്കില് ഈ ഒറിജിനല് ഘടി(പുഞ്ചിരി) നമ്മുടെ അടുത്ത് റോള് കാട്ടാന് തുടങ്ങിയിട്ട് നാളുകള് ഏറെയായിരിക്കുന്നു. പാടത്ത് വരമ്പിന് പൊത്തില് നിന്നും പുറത്തേക്കു വരുന്ന ഞണ്ടിന്കുട്ടികള് മുന്നോട്ടാണോ പിറകോട്ടാണോ നടക്കുന്നത് എന്ന് നോക്കി ഇരിക്കുന്ന നേരത്ത്, അമ്മൂമ്മ അടുത്തുള്ള വീടുകളില് അനേഷണം ആയി പോയിരിക്കും. ഞാന് അപ്പോഴെല്ലാം ഈ കിളികളും കുളവും കതിരുകളും ഒക്കെയായി സംസാരിച്ചിരിക്കും. ഇന്നിപ്പോള് വീണ്ടും ഈ കുളംകടവില്. കുളം ആകെ പൊട്ടി നാശമായി തുടങ്ങിയെങ്കിലും അതിലെ വെള്ളവും ഓളവും എന്നെ കണ്ടതും തിരിച്ചു അറിഞ്ഞു. ഭാഗ്യം! ഗീതു മനസ്സില് പറഞ്ഞു. ഒക്കെ മുഖം മുടി അണിഞ്ഞ ഈ കാലത്ത് ഇവരെങ്കിലും അറിഞ്ഞ ഭാവം കാണിച്ചല്ലോ. പാടം ഒക്കെ നികത്തി വീടുകള് ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ദൂരെ നിന്നാല് കാണുന്ന തോടും അമ്പലവും എല്ലാം കോണ്ക്രീറ്റ് വീടുകളുടെ നിറപ്പൊലിമയില് മറഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നു. എന്താണ്ട് എല്ലാറ്റിനും ഒരു വശപ്പിശക് പോലെ അതോ എന്റെ ഈ നോട്ടത്തിനു ആണോ പ്രശ്നം..! ഗീതു ഒന്നുകൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. എല്ലാം മാറിയിരിക്കുന്നു. ഇനി അങ്ങട് പഴയ കാലത്തേക്ക് ഒരു മാറ്റം പ്രതീക്ഷിക്കാന് പറ്റുമൊ? ഇല്ല, അതാണ് സത്യം. മെല്ലേ തിരിഞ്ഞു നടക്കാന് ശ്രമിച്ചു. ഈ നിമിഷങ്ങള് ഇന്നിപ്പോള് കിട്ടിയത് ഇനി അടുത്ത തവണ വരുമ്പോഴേക്കും മുഴുവന് മറഞ്ഞിരിക്കും. അപ്പചെടികള് നിറഞ്ഞ ഇടവഴികള് ഒക്കെ കൊച്ചു കൊച്ചു ടാര് ഇട്ട റോഡുകള് ആയിരിക്കുന്നു. തറവാടിന്റെ പിറകിലെ വഴിയിലുടെ ഉള്ള യാത്ര മതിയാക്കി തറവാടിന്റെ വളപ്പിലേക്ക് കയറി. വളപ്പ് മുഴുവന് തൊട്ടാവാടികള് കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. സ്വത്തിന്റെ ഭാഗം പ്രശ്നം കാരണം ആരുമില്ല വളപ്പ് നേരെയാക്കാന്. കൂട്ടുകൂടിയിരുന്ന് ഒരുമിച്ചു കളിച്ചു വളര്ന്ന സഹോദരങ്ങള് പോലും അങ്ങോട്ട് ഇങ്ങോട്ടും തിരിഞ്ഞാല് കുറ്റം പറയുന്ന അവസ്ഥയാണ്. പണ്ട് തറവാട്ടു വീട്ടിലേക്കുള്ള ഇടവഴി വഴി വളപ്പില് കേറുമ്പോള്, ചെറിയമ്മമാര് കൂക്ക് വിളികള് കൊണ്ട് ശ്രദ്ധയെ ആകര്ഷിച്ച് എന്നാ വന്നേ, എങ്ങോട്ടാ എന്നൊക്കെ ഉറക്കെ വിളിച്ചു ചോദിക്കുമായിരുന്നു. തറവാട്ടില് വിരുന്നുക്കാര് വന്നാല് അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും ഉള്ള ചെറിയമ്മമാര് കറികള് കൊണ്ട് ഓടിയെത്തിയിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോള് അവരുടെ വീടുകളിലും മക്കള് പലരും പലയിടത്തായി. അമ്മൂമ്മ മകന്റെ കൂടെ വളപ്പിന്റെ അങ്ങേ തലക്കല് പുതുതായി പണിത വീട്ടിലും. തറവാട്ടുവീട് ഒരു അനാഥ പ്രേതം പോലെ, തലയുയര്ത്തിപ്പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നു! മുത്തച്ഛന്റെ ആത്മാവ് അവിടെ എവിടെയൊക്കെയോ കിടന്നു വിതുമ്പുന്നതു പോലെ. മക്കള് ഒക്കെ തരംകിട്ടിയാല് അടുത്ത ആളെ ഇടിച്ചു താഴ്ത്തി കാണിക്കാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് ആ ആത്മാവ് എങ്ങിനെ അത് സഹിക്കും?! നീതിക്കും യുക്തിക്കും അനുയോജ്യമായി മാത്രമേ കാര്യങ്ങള് ചെയ്യാവൂ എന്ന് മക്കള്ക്കെല്ലാവര്ക്കും മുത്തച്ഛന് പറഞ്ഞു കൊടുത്തിരുന്നത് ആണല്ലോ. എന്നിട്ടും.. ഉള്ളില് നിന്ന് ഒരു വട്ടം കൂടി ദീര്ഘമായൊരു നെടുവീര്പ്പുയര്ന്നു. അമ്മൂമ്മ തറവാട്ടു വീട് പൂട്ടി പോയപ്പോള് ആര്ക്കാര്ക്കും ഇല്ലാതെ അത് അടഞ്ഞു കിടന്നപ്പോള്, ഒരിറ്റു വെള്ളം പോലും കിട്ടാതെ മച്ചിനകത്തെ ദൈവങ്ങള് നിലവിളി കൂട്ടുക ആയിരുന്നിരിക്കണം..!<br />
<br />
</div><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;">കുട്ടികളും പേരമക്കളും ആയി ഓടി നടന്ന തറവാടിന്റെ മുറ്റത്തു കാല്മുട്ടോളം വലുപ്പത്തില് പുല്ലു വളര്ന്നിരിക്കുന്നു. അപ്പുറത്തെ വീട്ടില് അമ്മൂമ്മയും ഇപ്പുറത്ത് ചെറിയമ്മ വലിയമ്മമാരും ഒക്കെയുണ്ട്. എല്ലാവരുംമുണ്ട് എന്നാല് ആരുമില്ല എന്ന അവസ്ഥ. തറവാട്ടു വീട് മാത്രം ആരോടും പരാതി ഇല്ലാതെ തലയുയര്ത്തി തന്നെ നില്ക്കുന്നു. കിഴക്ക് ഭാഗത്ത് കൊട്ടിലില് മണല് കൂട്ടിയിടുമ്പോള് കുഴിയാനയെ പിടിക്കാന് എത്രയോ നടന്നിരിക്കുന്നു. അതെല്ലാം തകര്ന്നു കിടക്കുന്നു. ഉത്തരവും കഴുക്കോലും എല്ലാം. പരസ്പരം ഉത്തരം ഇല്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് മുന്പില് പല്ല് ഇളിച്ചു കിടക്കുന്നു അവയെല്ലാം. കൊയ്തു കഴിഞ്ഞു വൈക്കോല് കൂനകള് നിരത്തി വെയ്ക്കുന്നത് കാണാന് തന്നെ നല്ല ചന്തം ആയിരുന്നു. ഓര്മ്മകള് കാടു കേറിത്തുടങ്ങി..<br />
<br />
<br />
<br />
അപ്പോഴേക്കും മോന് ഓടി വന്നു. അമ്മേ.. അമ്മേ എന്താ മൊബൈല് എടുക്കാത്തത്? എത്ര നേരം ആയി അച്ഛന് വിളിക്കുന്നു. അവന്റെ ആ വിളി ഓര്മകളില് നിന്നും ഉണര്ത്തി. മോന് അവിടെ നില്ക്ക്, ഇവിടെ നിറയെ കാടുപിടിച്ച് കിടക്കുകയാ. അമ്മേ ഇതെന്താ ഇവിടെ ഈ പിങ്ക് പൂക്കള് ഉള്ള ചെടി, ഇല തൊടുമ്പോള് വാടി പോകുന്നു!! അവനു ആകെയൊരു സന്തോഷം. അത് തൊട്ടാവാടിയാ മോനെ. അങ്ങിനെ പറഞ്ഞാല് ?? <br />
ടച്ച് മി നോട്ട്..<br />
ഓഹോഹോ മനസ്സിലായി. അവന് തലകുലുക്കി താല്പര്യത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവന്റെ കൈയുംപിടിച്ചു മുന്പോട്ടു നടന്നു. മുന്പൊക്കെ ഈ വളപ്പില് കേറുമ്പോള് അത്യാവശ്യം ഭക്ഷണം ഒക്കെ കിട്ടുമായിരുന്നു. അരിനെല്ലിക്ക, ചാമ്പക്ക, കണ്ണി മാങ്ങാ.. അങ്ങിനെ അങ്ങിനെ ... മാതളച്ചെടിയുടെ പൂവും, കാപ്പിച്ചെടിയുടെ പൂവും ഏറെ ഇഷ്ടമായിരുന്നല്ലോ. വീടിന്റെ പിറകു വശത്തെ അലക്ക് കല്ലിനടുത്ത് നിറയെ കാപ്പി പൂക്കള് ഉണ്ടായിരുന്നതോര്ത്തു.. വെള്ളനിറത്തില്.. എന്തൊരു മണമായിരിക്കുമെന്നോ. മോനെ അത് കാണിക്കാം എന്ന് കരുതി പതുക്കെ വീടിനു പിന്നിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ പക്ഷേ എല്ലാം കരിഞ്ഞു ഉണങ്ങി നില്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള് ആകെ സങ്കടമായി. എന്താ അമ്മേ.. ഇവിടെ? ഒന്നുമില്ലെടാ കുട്ടാ.. മനസ്സില് ചെറിയ നൊമ്പരം പൊട്ടിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ അടുത്ത ചോദ്യം; ഇതെന്താ അമ്മേ ഈ വീട് പൂട്ടി ഇട്ടിരിക്കുന്നത് ? ഇതിന്റെ താക്കോല് കളഞ്ഞു പോയോ? ഹ്മം.. പോയി മോനെ; ഈ വീടിന്റെ സന്തോഷവും, സ്നേഹവും എല്ലാം നിറഞ്ഞ താക്കോല് പോയി.. ഒക്കെ തുരുമ്പ് എടുത്തു പോയി.. ഇത്തിരി വിതുമ്പിയോ..<br />
ഈ അമ്മക്ക് എന്താ!! എന്ന മട്ടില് എന്നെ നോക്കുന്നത് കണ്ടില്ല എന്നു വച്ചു. ഈ വീട്ടില് ഒരിക്കല്ക്കൂടി വിളക്ക് ഒന്ന് കത്തിച്ചു വെച്ച് ദീപം പറഞ്ഞു ഉമ്മറത്ത് വരാന് പറ്റിയെങ്കില്..! പുറകിലെ അമ്മിക്കല്ലില് മാങ്ങായും മുളകും ഉപ്പും കൂട്ടി ചതച്ചു എന്റെ ചെറിയമ്മമാര് വീണ്ടും എനിക്കും തന്നിരുന്നുവെങ്കില്..! അമ്മൂമ്മയുടെ അടുത്ത് കിടത്തി ഒരു കഥ കൂടി പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നുവെങ്കില്... ഇന്നിപ്പോള് ഏതു ചെറിയമ്മ ഏതു വലിയമ്മ. അമ്മൂമയുടെ അടുത്ത് പോയാലും കുറെ സങ്കടക്കഥകള് മാത്രം.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അടുത്ത തവണ ഓണത്തിനു ആരുടെയും വീട്ടിലും പോകുന്നില്ല. നാട്ടിലും വരുന്നില്ല. ഉള്ള പാടവും കുളവും കൂടി എന്നെ അങ്ങട് മറക്കും മുന്പ് ഒന്ന് കാണാനെങ്കിലും പറ്റിയല്ലോ. ഇടിഞ്ഞു പൊളിയും മുന്പ് ഈ തറവാട്ടില് പരിസരത്ത് മോനെ കൊണ്ട് വന്നു കാണിക്കുവാന് പറ്റിയല്ലോ. അതുമതി!! നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുകള് കൈയ്യിലിരുന്ന കൈലേസുകള്ക്കൊണ്ടൊപ്പി ഗീതു കാറിനുള്ളില് കയറി ഇരുന്നു. ഉള്ളില് ഒരു തീരുമാനം അപ്പൊഴേക്കും എടുത്തിരുന്നു. എന്തിനാ ഒരുപാടു പാടവും ,ഭൂമിയും ഒക്കെ? ഭാഗവും പ്രശ്നങ്ങളും ആയി ഉള്ള മനസമാധാനം കളയണോ? മക്കള് രണ്ടു പേരുള്ളത് കലഹിച്ചു നില്ക്കുന്നത് കാണാന് വയ്യേവയ്യ ... ഞാന് ഇല്ല ഒരു പക്ഷ ഭേദവും കാണിക്കാന്.. ഏട്ടന്റെ തോളില് പതിയെ ചാരി ഇരുന്നു.. അപ്പോഴും ചെറിയ മോന് എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..<br />
<br />
</div></div></div></div></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-57731475763497179552011-08-27T06:28:00.000-07:002011-08-27T19:15:07.044-07:00ചില ഭ്രാന്തന് ചിന്തകള്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><br />
</div>നീട്ടിവരച്ച വരയുടെ അറ്റം തേടിഒരു യാത്ര . അതിര് വരബുക്കള്ക്ക് ഇടയില് ഞാണിന്മേല് കളി പോലെ .ഒന്ന് കൈ വിട്ടാല് തകരുന്ന ജീവിതം .പക്ഷേ തകരാതെ നീര്ജീവമായി കിടക്കേണ്ടി വന്നാല് ???<br />
ഞാന് അവളോട് പറഞ്ഞിടുണ്ട് ആ നിമിഷം എന്നെ അതില് നിന്നു മോചിതയക്കാന് ..<br />
<br />
മെല്ലെ എന്നില് അണഞ്ഞ നിശ്വാസത്തിന് പൊരുളുകള്, ചുരുളുകളായി അഴിയുമ്പോള് ..കരിന്തിരി കത്താതെ ഇരിക്കാന് നീട്ടിയ കൈകളുടെ തുമ്പത്ത് തന്നുപ്പു ...ഒരുതരം നീര്ജീവമായ തണുപ്പ് ...മരണത്തിന്റെ ഭീതി എന്നില് നിറയുന്നുണ്ടോ ??പകലിന്റെ രോദനം കേട്ടപാതി കേള്ക്കാത്ത പാതി സത്യവും മിഥ്യയും തേടി ഒരു യാത്ര ...കറുത്ത നീണ്ട പുതപ്പിന്റെ ആലിംഗനം എന്നെ ഒട്ടും ശ്വാസം മുട്ടിച്ചില്ല ...കുളിര് കോരിയിട്ട പോലെ രോമകൂപങ്ങളില് മധുരമായ അനൂഭൂതി..വല്ലാത്തൊരു സുഗന്ധം ...ചന്ദനത്തിരിയുടെ മണം ,കര്പ്പൂരം എന്നിലേക്ക് നിറയുന്നപോലെ.വെട്ടിയിട്ട തേങ്ങ മൂത്ത കാരണം വെന്ത വെളിച്ചെണ്ണയുടെ മണം മൂക്കിന്റെ അകത്തു നിറഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നു ..പുതിയ മുണ്ടിന്റെ ശീലയില് ചുവന്നപ്ട്ടും ചുറ്റി നെറ്റി നിറയെ സിന്ദൂരം അണിയിച്ചു,<br />
വിളക്കു കത്തുന്നതിന്റെ വെളിച്ചം മുഖംത്തു പതിയുമ്പോള് വല്ലാത്തൊരു വശ്യ സൌന്ദര്യം ..ഇത്ര ഏറെ സൌന്ദര്യം എന്നില് ഞാന് ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല ..കണ്ണാടിക്കു മുന്പില് ചെരിഞ്ഞും താണും എത്ര നോക്കി യിരിക്കുന്നു .,ഇടയ്ക്കു ഒന്ന് കുസൃതി കാട്ടിയ കാറ്റില് ചുര്ണ്ട മുടി കണ്ണില് ഉമ്മ വച്ചു ചുണ്ടുകളില് സ്പര്ശിച്ച നേരം ..ഇക്കിളി പൂണ്ടു കിടന്നു ഞാന് .. ഇതുവരെ കിട്ടാത്ത ഒരു ശാന്തത എല്ലാം സൌന്ദര്യത്തിന് നിറകുട്മായി നിറഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നു .ഒട്ടും ഭാരം തോന്നാതെ ..ആരോടും പരാതികള് ഇല്ലാതെ ..പറന്നു ആ മുറിക്കു മുന്പില് ....കാതുകളില് അരുടെയോക്കീയോ കരച്ചില് പോലെ...പക്ഷേ എനിക്ക് ചിരിക്കാന തോന്നിയത് ..ഞാന് ഇത്ര സുഖം ആയിപറക്കുമ്പോള് എന്തിനാ ഇത്രക്കും സങ്കടം .പതുക്കെ എന്നെ ആരോ വലിച്ചു കൊണ്ട് പോകുന്നപോലെ ..ഞാന് പോകുകയാണ് ..ഇനിയില്ല ഒരു മടക്കം .....ഭൂമിതന് മാറില് പുണര്ന്നു കിടക്കാന് എന്നെ കൊണ്ടുപോകുകയണോ ?<br />
<br />
ചിലമുഖങ്ങള് അന്നേരം തെളിഞ്ഞപ്പോള് ... മിഴികള് മെല്ലേ ഞാന് തുറന്നു ...എന്താ ഇപ്പൊ ഉണ്ടായേ ??കണ്ണുകള് അമര്ത്തി തിരുമ്മി ... ,,ഇപ്പൊ ഒരു മണവുമില്ല ....തലയ്ക്കു അകത്തു ഭാരം നിറയുന്നു ,ശാന്തമായ മനസ്സ് കലുഷിതമായിരിക്കുന്നു ..അപ്പോള് ഇവിടെ ഇനിയും ഉണ്ടല്ലേ എന്റെ ദിവസങ്ങള് ....<br />
<br />
<div style="text-align: left;">യാന്ത്രികമായ കളിപാവപ്പോലെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്നു .കൈവിട്ട കാറ്റിന്റെ കുസൃതി പോലെ കളിവഞ്ചി ആടിയാടി ഉലഞ്ഞു പോകുമ്പോള് തീരം കിട്ടിയാലോ എന്നൊരു പ്രതീക്ഷ മാത്രം ..അതാണ് മുന്നോട്ടുള്ള ഒഴുക്കിന്റെ ഏക ആശ്രയം .തീരത്ത് അണഞ്ഞ കടലാസ്സു തോണി ഏറെകുറെ നനഞ്ഞു ഇരിക്കുന്നു .എന്നിട്ടും അതിനെ എടുത്തു പള്പ്പ്ന്റെ മായാവിലാസം എന്നപോലെ പുതിയ രൂപങ്ങള് മെനഞ്ഞു എടുക്കുന്നു .അറിയാം വെള്ളം ഇനിയും അതിനെ തേടി എത്തും ,വീണ്ടും അന്നേരം അത് തകരും എന്നും ,.വീണ്ടും പുനര്ജന്മം അതിനെകും .എന്നും,.ഇങ്ങിനെ വീണ്ടും കുറെ ജനമ്ങ്ങള് കാത്തിരിക്കുന്നു ഇനിയും ...</div><div style="text-align: left;"><br />
</div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-57741664562393155882011-07-18T06:17:00.000-07:002011-07-18T06:17:12.376-07:00പരാതിക്കാരി<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="gmail_quote"><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px #ccc solid; margin: 0 0 0 .8ex; padding-left: 1ex;">അന്നും അവള്ക്കു പരാതികള് ആയിരുന്നു.<span style="background-color: #ffff66;"></span> ഈ പരാതികള്ക്കിടയില് എപ്പോഴോ ഞാനവളെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. അതെപ്പോഴാണെന്ന് എനിക്കോര്മ്മ കിട്ടുന്നില്ല. പരാധീനതകള്ക്ക് ഇടയിലെ പരാതിക്കാരിയെന്നൊരിക്കലുമന്ന് തോന്നിയിട്ടില്ല. നീണ്ട ആ മിഴികള് മിന്നുന്നത് നോക്കിയിരിക്കുമ്പോള് എല്ലാം മറന്നു പോകുമായിരുന്നു. കസവുമുണ്ടും നേരിയതും ഉടുത്തവള് മുന്നിലെത്തുമ്പോള് ഏറെ പണിപ്പെട്ടു നിര്ത്തിയെന്നെത്തന്നെ. ഇങ്ങിനെയൊക്കെയിരിക്കേ എപ്പോഴാണ് ഞാനുമവളും തമ്മില് ഇത്രയ്ക്കകന്നത്. നേര്ത്ത മൂടുപടം പോലെ ഓര്മ്മകളില് മങ്ങലേറ്റിരിക്കുന്നു..<br />
<br />
എത്ര നാള് കാത്തിരുന്നു അവള്ക്കായി. ഇനിയൊരു തിരിച്ചു വരവ് പ്രതീക്ഷിക്കാമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. നിമിഷങ്ങള് ആഴത്തില് പതിയുന്ന നേരം കാലൊച്ച മാത്രം കേട്ടില്ല. ഇടവഴിയുടെ അരികുകളില് നിന്നിരുന്ന അപ്പച്ചെടിയുടെ ഇല പൊട്ടിച്ചു അവളുടെ കൈയ്ക്ക് മുകളില് വച്ചു പോട്ടിക്കുമ്പോള്; അവളെനിക്കു മാത്രം സ്വന്തമാകണം എന്നൊരു മോഹം ആയിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോള് കൈ പിടിച്ചൊന്നു എഴുന്നേല്ക്കാന് പോലും വയ്യ. പക്ഷേ; എന്തേ ഇന്നിത്ര ഓര്മ്മ.. അവളുടെ പരാതികള് തന്റെ ജീവന് ആയിരുന്നു. എല്ലാം മനസ്സിലാക്കാന് വൈകിയോ? വിളിക്കണം അവളെ എത്രയും വേഗം.. വയ്യ ഇനിയും.. നമ്പര് തപ്പി എടുത്തു ഡയല് ചെയ്യുമ്പോള് മനസ്സിനു എന്തെന്നില്ലാത്ത ഉത്സാഹം. ‘നിങ്ങള് വിളിച്ച നമ്പര് ശരിയല്ല.. ദയവായി പരിശോധികുക‘ വീണ്ടും എണ്ണി നോക്കി.. യ്യോ! ഒരു അക്കം ഇല്ലല്ലോ.. എങ്ങിനെ അറിയും.. അലമാരയിലിരുന്ന മുഴുവന് പേപ്പെറുകളും ധൃതിയില് വലിച്ചിട്ടു പരതാന് തുടങ്ങി. അല്ലെങ്കിലും അത് അങ്ങിനെയാ....ഒരു കാര്യം ചെയണം എന്നു മനസ്സില് തോന്നിയാല് അത് മാറ്റി വെയ്ക്ക പിന്നത്തേക്ക് എന്നൊരു ശീലം മുന്പും ഇല്ലാലോ . അന്ന് ആദ്യമായി വിരഹവേദനയാല് നെഞ്ചില് കൈ വച്ചു ഓര്ത്തവളെ. പെട്ടന്ന് ഉമ്മറത്തെ മണി ആരോ അടിച്ച് മുഴങ്ങിയ ശബ്ദം.. ആരാണെന്ന് നോക്കുവാന് പുറത്തേക്ക് വന്ന നേരം.. കണ്ടവളെ തന്റെ പരാതിക്കാരിയെ.. ..ഒരു കൂട്ടം പരാതികളുമായി പറയാന് വെമ്പി നില്കുന്ന അവളെ അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ കൂടിക്കാഴ്ചയില് സാകൂതം ഞാനവളെ നോക്കിനിന്നു.. കയറി ഇരിക്കുവാന് പോലും ക്ഷണിക്കാതെ.. ആ നീല മിഴികള് അപ്പോഴും മിന്നിത്തിളങ്ങിയിരുന്നു.അപ്പോഴും ആമിഴികളില് പരാതികള് ഉണ്ടായിരുന്നു. <br />
<div class="im">അത് അങ്ങിനെയാവും അല്ലേ.. ആത്മാര്ത്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചാല് സ്വപ്നകരമായ മുഹൂര്ത്തങ്ങള് നടന്നേക്കും അല്ലേ..</div></blockquote></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-72743481777836579572011-06-20T06:48:00.000-07:002011-06-20T06:48:40.068-07:00ഞങ്ങള് കണ്ട ബാങ്കോക്ക്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="ii gt" id=":92"><div id=":93"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="margin: 0px; text-align: left;">ഒരു പാട് ദിവസത്തെ അല്ല മാസങ്ങളുടെ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം വീണ്ടും ഒരു പോസ്റ്റ്. എന്നാലത് ഒരു യാത്ര വിവരണം ആകട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചു. ബാച്ചികളുടെ ലോകം എന്ന് പുകള്പെറ്റ തായ്ലാന്ഡിലെയും ശ്രീലങ്കയിലെയും സന്ദര്ശനവിശേഷങ്ങള് പങ്കുവെയ്ക്കാം. മുന്പൊരിക്കല് സന്ദര്ശിച്ചിട്ടുള്ളൊരു സ്ഥലമായിരുന്നു തായ്ലാന്ഡിന്റെ തലസ്ഥാനമായ ബാങ്കോക്ക്. അന്നത് ഒരു കപ്പല് യാത്രയിലൂടെയായിരുന്നു. ഇതുവരെയും കപ്പല് യാത്രയില് ആയിരുന്നു അധികവും സ്ഥലങ്ങളും സന്ദര്ശിച്ചിരുന്നത്. ടൂര് പ്രോഗ്രാം അറെഞ്ച് ചെയ്തു പോയ ആദ്യ യാത്രയായിരുന്നു ഇത്തവണ. ടൂര് പാക്കേജ് വഴി ഉള്ള യാത്രാനുഭവം ആദ്യം എന്നിരിക്കേ വ്യത്യസ്തവും ഉല്ലാസഭരിതവുമായിരുന്നു. </div><div style="margin: 0px; text-align: left;"><br />
</div><div style="margin: 0px; text-align: left;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">കൊച്ചിയില് നിന്നും ശ്രീലങ്ക വഴിയാണ് തായ് ലാന്ഡ്ലേക്ക് യാത്രതിരിച്ചത്. ശ്രീലങ്കയില് കിട്ടിയ ഒരു ദിവസം അവിടുള്ള കുറച്ചു സ്ഥലങ്ങള് കാണാമെന്നു വിചാരിച്ചു. അങ്ങിനെ ബുദ്ധന്റെ ഒരു അമ്പലവും, ബീച്ചും പിന്നെ കുറച്ച് ഷോപ്പിംങ്ങും നടത്തി. യാത്രയിലെനിക്ക് ഒഴിവാക്കാനാകാത്തൊരു കാര്യമാണ് ..ഷോപ്പിങ്ങ് !! എവിടെയൊക്കെ പോയാലും അവിടെയൊക്കെ ലഭിക്കാവുന്ന ആകര്ഷകമായ ഐറ്റെംസ് വാങ്ങിക്കൂട്ടി കാശു പാഴാക്കിക്കളയുമ്പോഴാണു മനസ്സിനൊരു ഉന്മേഷവും യാത്രക്കൊരു സുഖവും കിട്ടാറുള്ളത്..!</div></div></div></div></div><div style="text-align: left;"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">ശ്രീലങ്കയില് കണ്ട ബുദ്ധന്റെ അമ്പലം വളരെ ഏറെ പഴക്കം ചെന്നത് ആയിരുന്നു. ഉറങ്ങുന്ന ഒരു ഭീമാകാരനായ ബുദ്ധന് ആയിരുന്നു അവിടത്തെ പ്രധാന ആകര്ഷണം.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSOpNxg2CBIbcqWR62O8jAL_T_uoN6ElikcGZxuKcIFCAld9e38RAgjkWpW6_Z2W6FJNTkTYkWuHrrynOzG9pqcOwN7VLxWC9WIe8p3V42QJ7Xv64fuXn5C5NJM3DHnzJzU24LWho-uBg/s1600/DSC04021.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSOpNxg2CBIbcqWR62O8jAL_T_uoN6ElikcGZxuKcIFCAld9e38RAgjkWpW6_Z2W6FJNTkTYkWuHrrynOzG9pqcOwN7VLxWC9WIe8p3V42QJ7Xv64fuXn5C5NJM3DHnzJzU24LWho-uBg/s400/DSC04021.JPG" width="400" /></a></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvUhrLob1_WAcNcJXx06NIQAcQHPbGbdpP4451t0G5xMWRPbN9NE4n6Hxek6SUxIS3Qbq-dGONtta4xJ2LnX9D8hGsWUXhepPqFLGpKXSseLlkUEjh2w5-R57ImxFzejRJgk-wQEY8ik/s1600/DSC04019.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvUhrLob1_WAcNcJXx06NIQAcQHPbGbdpP4451t0G5xMWRPbN9NE4n6Hxek6SUxIS3Qbq-dGONtta4xJ2LnX9D8hGsWUXhepPqFLGpKXSseLlkUEjh2w5-R57ImxFzejRJgk-wQEY8ik/s400/DSC04019.JPG" width="400" /></a></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">ബുദ്ധന്റെ അമ്പലത്തിനോട് ചേര്ന്ന് തന്നെയുള്ള ഒരു ആശ്രമത്തില് കുറച്ചു അകൊസേട്ടന്മാരെ കണ്ടു. നമ്മുടെ യോദ്ധ സിനിമയിലെ ഉണ്ണികുട്ടനേ പോലുള്ള കുട്ടികളെ അവിടെ ഇവിടെയായി കാണാമായിരുന്നു. അമ്പലം മുഴുവന് ചുറ്റി നടന്ന് കണ്ട ശേഷം തൊട്ടടുത്തുള്ള ബീച്ചില് പോയി. ഒരുപാടു സന്ദര്ശകരും നാട്ടുകാരും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കുളിയും കളിയും ആയി അവരങ്ങിനെ അടിച്ചുപൊളിച്ചിരുന്നു എന്ന് തന്നെ പറയാം. കുറച്ചു നേരം എല്ലാവരെയും വായ നോക്കി നിന്ന് പതുക്കെ അടുത്തുള്ള ചെറിയൊരു പാര്ക്കിലേക്ക് നടന്നു. ഏറെക്കുറെ നമ്മുടെ നാട്ടുകാരെപ്പോലെ തന്നെ ആണല്ലോ ശ്രീലങ്കന്സ്. പാര്ക്കില് കുട്ടികള് കളിക്കുന്നതും നോക്കി ആസ്വദിച്ചിരുന്നു ഇരുന്നു കുറെനേരം. അപ്പോഴേക്കും വാനം നിറഞ്ഞ് മഴക്കാര് കയറി വന്നുതുടങ്ങിയിരുന്നു. ആയതിനാല് ഒരുപാട് സമയം അവിടെ ചിലവഴിക്കതെ തിരിച്ച് റിസോര്ട്ടിലെക്ക് നടന്നു. റിസോര്ട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകുന്ന വഴി തമിഴ്നാട് സ്റ്റൈലില് ഒരു ശവയാത്ര കണ്ടു കൊട്ടും പാട്ടുമൊക്കെയായി. അധികവും പാവാടയും ബ്ലൌസും ആണ് അവിടുള്ളവര് സ്ത്രീകള് ധരിച്ചിരുന്നത്. അമ്മമാരും അമ്മൂമ്മമാരും ഒക്കെ മുട്ടിനു താഴെ ഇറക്കം ഉള്ള പാവാട അണിഞ്ഞു നടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്; ഒരു നിമിഷം ഞാന്, നമ്മുടെ നാട്ടിലെ സ്ഥിതി ആലോചിച്ചു. മുഴുവന് മൂടിയിട്ടു പോലും ഇപ്പോള് നില്ക്കക്കള്ളിയില്ലാത്ത അവസ്ഥയണു നാട്ടില്..!!</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">ശ്രീലങ്കയില് നിന്നും രാത്രിയില് ആയിരുന്നു തായ്ലാന്ഡിലേക്കുള്ള ഫ്ലൈറ്റ്. വലിയൊരു എയര്പോര്ട്ട് ആയിരുന്നു ബാങ്കോക്കിലേത്. അവിടം മുഴുവന് അവരുടെ ടൂറിസം പ്രൊമോഷന് ചിത്രങ്ങള് കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു. എങ്കിലും; ആദ്യമായി ടൂര് പോഗ്രാം അറെഞ്ച് ചെയ്തു വരുന്നവര്ക്ക് നിറയേ സംശയങ്ങള് ആയിരുന്നു. ഷിപ്പില് പോകുമ്പോള്; എയര്പോര്ട്ടില് ഏജെന്റ് വരും. അവരാണു വിസയൊക്കെ അറെഞ്ച് ചെയ്തു തന്നിരുന്നത്. ആയതിനാല് ഈ വക ബുദ്ധിമുട്ട് ഒന്നും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. കുറെ നേരം വരിയില് കാത്ത് നിന്ന് എമിഗ്രേഷന് കൌണ്ടറിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോള് അവിടെയുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ വകയായി ‘ഈ വരി അല്ല.. അകത്ത് വേറെ വരി ഉണ്ട്.. അവിടെ പോയി ക്യൂ നിന്ന് വിസെടുക്കണം‘ എന്ന്..! ഉദ്യോഗസ്ഥന് പറഞ്ഞ വരിയിലേക്ക് മാറി അവിടെ ക്യൂ നിന്ന്; അതിന്റെ കൌണ്ടറില് എത്തിയപ്പോള് അവിടെയുള്ള അങ്ങേര്ക്കു ഞങ്ങളുടെ ഫോട്ടോയ്ക്ക് ഗ്ലാമര് പോര എന്ന് വിഷമം..! വീണ്ടും പുതിയ ഫോട്ടോ എടുക്കുവാനുള്ള ഓട്ടപ്പാച്ചില്..! അങ്ങിനെ ഒരുവിധം വിസ അടിച്ചു കിട്ടി. ഇങ്ങനെ ഇട്ട് വട്ടം ചുറ്റിയ സമയത്ത് തിരിച്ചു നാട്ടിലേക്കു വണ്ടി കയറിയാലോ എന്നു പോലും തോന്നി. ഏതായാലും എല്ലാ നൂലാമാലകളെയും തരണം ചെയ്ത് ഞങ്ങള് വെളിയില് എത്തി. അവിടെനിന്ന് വേറെയും കുറെ ആളുകളെയും കൂട്ടി വലിയൊരു ബസില് പട്ടയ എന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. കുറെ നേരം ഉണ്ട് ആ യാത്ര. എല്ലാവരും മയക്കത്തിലായി. അങ്ങിനെ താമസിക്കേണ്ട നിര്ദ്ദിഷ്ട ഹോട്ടലില് എത്തിച്ചേര്ന്നു. റൂമില് എത്തിയപ്പോഴാണു ശ്വാസം ഒന്നു നേരെ വീണത്..!</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;">അന്നേ ദിവസം എല്ലാവര്ക്കും വിശ്രമദിവസമാണെന്ന് ഗൈഡ് പറഞ്ഞതിനാല് ഞങ്ങള് പട്ടയ ടൌണ് ചുറ്റി കാണാന് പുറപ്പെട്ടു. പട്ടായ ബീച്ചിലൂടെ മെല്ലേ നടന്നു. കാഴ്ചകള് അതി മനോഹരം. കണ്ണിനും മനസ്സിനും.. എന്താ പറയുക.. സന്തോഷം തരുന്ന കാഴ്ചകള്.. ബാച്ചികളുടെ ലോകം എന്ന് പറയുന്നതിന്റെ അര്ത്ഥം ശരിവയ്ക്കുന്നവിധമായിരുന്നു ചുറ്റുപാടും ഉള്ള കാഴ്ചകളൊക്കെ..! വസ്ത്രങ്ങളുടെ ഭാരം ലഘൂകരിച്ച് അവയില് ലാളിത്യം പുലര്ത്തിയ കുറെ പേര്..! വഴിയരികില് നിറയെ ചെറിയ കടകള് ഉണ്ട്. വസ്ത്രങ്ങള് അധികവും കടും നിറവും പൂക്കളും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. ബോംബെയിലെ പോലെ കൊച്ചു കടകള്. വിലപേശി വാങ്ങണം എന്നുമാത്രം. വിലയൊക്കെ പേശി അന്തസ്സായി ഷോപ്പിംഗ് നടത്തി. അല്ലെങ്കിലും നമ്മുടെ നാട് വിട്ടാല് എന്തോന്ന്..!! പട്ടയ ബീച്ച്നു അടുത്ത് തന്നെ വലിയൊരു ഷോപ്പിംഗ് മാള് ഉണ്ട്. അതിനു മുകളില് ഒരു വാക്സ് മ്യൂസിയവും സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. മഹാത്മഗാന്ധി മുതല് ജാക്കിച്ചാന് വരെയുണ്ടവിടെ. കുറച്ചു നേരം അവിടെയൊക്കെ ഫോട്ടോ എടുത്തു നടന്നു. ഇവരെയൊന്നും നേരെകണ്ട് ഒപ്പമിരുന്ന് ഫോട്ടോ എടുക്കല് എന്തായാലും നടക്കില്ല. അപ്പോള് പിന്നെ കിട്ടുന്ന അവസരം എന്തിനു കളയണം. വാക്സ് പ്രതിമയെങ്കില് വാക്സ്. ഓരോപ്രതിമകളെയും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന പ്രശസ്തരുടെ കൂടെ നിന്ന് ഫോട്ടോ എടുത്തു. ചില പ്രതിമകള് അത്രക്കും പെര്ഫെക്റ്റ് ആയി തോന്നിയില്ല. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMX3Jtbv4Mr6NHKG6n83klJTXt74AJv79s7guhzJj3J4XkcAMyGofm9rMgeLlnXFJQM0152JbFIilljKkqIhAF1OrKJVt_NWZNFLT-uIuFPsDu4YscHja6xMe2wS_defiE0Druun-xWp0/s1600/DSC04056.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMX3Jtbv4Mr6NHKG6n83klJTXt74AJv79s7guhzJj3J4XkcAMyGofm9rMgeLlnXFJQM0152JbFIilljKkqIhAF1OrKJVt_NWZNFLT-uIuFPsDu4YscHja6xMe2wS_defiE0Druun-xWp0/s640/DSC04056.JPG" width="640" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglKubuPefI7d3wJjc61zFW8erkGKiS9ieD_Sw6iZduZeqkPDdl_vtd0ZkSKglEzd2z9QoPGoWdjuNod4lDGFI2r_O0sZ6S1DOSwGApmSCyvQrorPNygib5cbfsBrU4MMm8_P7RDSwDPu4/s1600/DSC04084.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglKubuPefI7d3wJjc61zFW8erkGKiS9ieD_Sw6iZduZeqkPDdl_vtd0ZkSKglEzd2z9QoPGoWdjuNod4lDGFI2r_O0sZ6S1DOSwGApmSCyvQrorPNygib5cbfsBrU4MMm8_P7RDSwDPu4/s640/DSC04084.JPG" width="634" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSd_rKv5Op7rYNHd-IHBn4_2sJA90cBZ3qagA7BCAQHfsY0u0VWHjuk4pCnU7F1q31jBFoTosh2TTxzdK0-qNNq_4QA5olVhAroTwZmJph3Y7sXbNrBul2ucqjRVk-k8kvHgzNYmrVVos/s1600/DSC04081.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSd_rKv5Op7rYNHd-IHBn4_2sJA90cBZ3qagA7BCAQHfsY0u0VWHjuk4pCnU7F1q31jBFoTosh2TTxzdK0-qNNq_4QA5olVhAroTwZmJph3Y7sXbNrBul2ucqjRVk-k8kvHgzNYmrVVos/s640/DSC04081.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"> എങ്കിലും ചുരുങ്ങിയകാലം കൊണ്ട് ടൂറിസം എങ്ങിനെ ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ വളര്ച്ചക്ക് കാരണം ആകാം എന്നതിന്റെ നല്ലൊരു ഉദാഹരണം തന്നെയാണ് തായ്ലാന്ഡ്. ബാച്ചികള്ക്ക് മാത്രം എന്നൊരു തെറ്റായ പ്രചാരം ഉണ്ട് അവിടെ. എന്നാല് അവിടെ എനിക്ക് എഴുപതുവയസ്സായ അപ്പൂപ്പന്മാര് തൊട്ടു കൊച്ചു കുട്ടികളുടെ സംഘത്തെ വരെ കാണുവാന് സാധിച്ചു. നമുക്ക് തിരിച്ചു വാക്സ് മ്യൂസിയത്തില് തന്നെ എത്താം. മ്യൂസിയം കണ്ടശേഷം ഞങ്ങള് അതിനടുത്തുള്ള ഗ്ലാസ് റൂമിലേക്ക് കടന്നു. പറയാതെ വയ്യ..! ഇത്രയും മനോഹരമായ കാഴ്ച..! ശരിക്കും വ്യത്യസ്തമായൊരു അനുഭവം ആയിരുന്നു അത്. ഗ്ലാസ് റൂമില് പോകുമ്പോള് വൈറ്റ് ഷൂസും കയ്യില് വൈറ്റ് ഗ്ലൌസും ധരിക്കണംറൂമിന് അകത്തെത്തുമ്പോള് ഇരുട്ട് കം പസ്സില് കളി പോലെ നമ്മള് പരതി നടന്നു ഒരു മുറിയില് നിന്നും അടുത്ത മുറിയില് പോകാന് ഉള്ള വഴി കണ്ടെത്തണം. വൈറ്റ് നിറം കാരണം ഇരുട്ടില് കൈകാലുകള് തിരിച്ചറിയാന് സാധിച്ചിരുന്നു. ഒരു മുറിയില് നിന്നും അടുത്ത് മുറി എന്ന മട്ടില് ചില ഗ്ലാസ്സ്മുറികളില് ചെല്ലുമ്പോള് പെട്ടന്ന് ലൈറ്റുകള് തെളിയും. അത് തികച്ചും മനോഹരമായിരുന്നു..!</div><div style="margin: 0px;">ഗ്ലാസ്സുകളില് മനോഹരമായി വെളിച്ചം പലനിറത്തില് പ്രതിഫലിച്ചു കാണുമ്പോള് അതൊരു മായക്കാഴ്ച പോലെ തോന്നി. കയ്യിലിരുന്ന ക്യാമറയെടുത്ത് ഫോട്ടോ എടുക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും കാഴ്ച കാണുന്ന സമയം നഷ്ടപ്പെടുത്തുവാന് തോന്നിയില്ല. കുറെ നീണ്ട ഇടനാഴികളും ഇരുട്ടുമുറികളും. ചിലയിടത്ത് സംഗീതം ഉണ്ടായിരുന്നു. സംഗീതത്തിനൊപ്പം ഡിസ്കോ ലൈറ്റ്. അറിയാതെ കൈകാലുകള് നൃത്തം വെച്ചു. ഗ്ലാസ്സ് റൂമിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോള് വീണ്ടും ഉള്ളിലേക്ക് തന്നെ പോയാലോ എന്നൊരു ആഗ്രഹമായിരുന്നു. പിന്നീട് ഞങ്ങള് സയന്സ് മ്യൂസിയം കാണുവാന് കയറി. വളരെ വ്യത്യസ്തമാര്ന്ന കാഴ്ചകളായിരുന്നു അവിടെയും ഞങ്ങളെ കാത്തിരുന്നത്. കുട്ടികള്ക്കും മുതിര്ന്നവര്ക്കും ഒരുപോലെ അറിവ് നല്കുന്ന കാര്യങ്ങളും പിന്നെ ഇടക്കിടക്ക് ചില തമാശകളും അടങ്ങിയതായിരുന്നു മ്യൂസിയം കാഴ്ചകള്. </div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjovISs2ap6XxWHd7V1pOfYwOCqChBDxrj5n3JeBGSmfXF6rrdYsfS0JsYyVy-nmaOa4fntgsqNqd_QeDefM4KksIZz-seIzDK9D_GArue0p1h5TupNA3uDQ0mS6tR7_0aE8OAaSAHCygI/s1600/DSC04116.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjovISs2ap6XxWHd7V1pOfYwOCqChBDxrj5n3JeBGSmfXF6rrdYsfS0JsYyVy-nmaOa4fntgsqNqd_QeDefM4KksIZz-seIzDK9D_GArue0p1h5TupNA3uDQ0mS6tR7_0aE8OAaSAHCygI/s400/DSC04116.JPG" width="400" /></a></div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH85TL17sG4si0Hp4e8_38dkelJRwAJbGe2rIoKHo13pjqBQRu2LCLJyNAPVkXrP7N-f0BJ-mPiHnAahauBt9qQemsH1y1akGlp8ugypdN8rIXj0hwXxdtkGLmzhWTx1sBbFPCt2sfWL0/s1600/DSC04087.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH85TL17sG4si0Hp4e8_38dkelJRwAJbGe2rIoKHo13pjqBQRu2LCLJyNAPVkXrP7N-f0BJ-mPiHnAahauBt9qQemsH1y1akGlp8ugypdN8rIXj0hwXxdtkGLmzhWTx1sBbFPCt2sfWL0/s400/DSC04087.JPG" width="400" /></a></div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;">അവയില് ഒന്ന്; ഒരു ചിത്രം നാക്ക് വളച്ച് മൂക്ക് തൊടുന്നത് ആയിരുന്നു. അവിടെ ഒരു കണ്ണാടി ഒപ്പം ഒരു ബോര്ഡ്. ഇതുപോലെ ചെയ്യാന് അങ്ങിനെ ആര്ക്കും പറ്റില്ല. ചെയ്താല് ചിലപ്പോള് മുഖം വികൃതമാകും എന്നൊക്കെ. ഞാനും പോയി കുറച്ചു നേരം കണ്ണാടിക്കു മുന്പില് നിന്നുകൊണ്ട് നാക്ക് മൂക്കില് തൊടുവിക്കാന് നോക്കി. വലിയ നാവാണവള്ക്ക്, എന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞത് കേട്ട് നോക്കിയതാ. എവിടുന്നു എത്താന്.. പറ്റിയല്ല. അങ്ങിനെ അവിടെ നിന്നും നടന്ന് അടുത്ത ഇടനഴിയില് എത്തി. അവിടെ ചെന്നപ്പോള് കണ്ട കാഴ്ച കണ്ട് ചിരിയടക്കാനായില്ല. ഒരു ചൈനാക്കാരി അവരുടെ നാവ് മൂക്കില് തൊടാനുള്ള ഗുസ്തി ആയിരുന്നു. അതുകണ്ട് മതിമറന്ന് ചിരിച്ചപ്പോള് ആണ് എനിക്ക് ബോധോധയം വന്നത്; കുറച്ചു മുന്പ് ഞാന് കാണിച്ച കോമാളിത്തരം ഏതു നാട്ടുകാരാണവോ കാണേണ്ടിവന്നത്. എന്തായാലും ഒത്തിരി ചിരിക്കാന് സാധിച്ച സന്തോഷത്തില് അവിടെ നിന്നും പുറത്തു കടന്നു. പെട്ടന്നൊരു നിലവിളി ശബ്ദം കേട്ട് അടുത്ത മുറികളിലും ചുറ്റുപാടും നിന്നിരുന്നവര് പേടിച്ചരണ്ട് നിന്നിരുന്ന എന്റടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു. ഞാന് നിന്നിരുന്ന അടുത്ത മുറിയില് നിറയെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന കാഴ്ചകളായിരുന്നു. എന്തായാലും പേടിക്കാന് പോകേണ്ട എന്ന് തന്നെ വിചാരിച്ച് അടുത്തുള്ള കടകളിലേക്ക് പതിയെ നടന്നു. അപ്പോഴേക്കും കുട്ടികള് വാശിയും തുടങ്ങിയിരുന്നു. തൊട്ടടുടുത്തുള്ള ബര്ഗര് ഷോപ്പിലേക്ക് നടന്നു. ബീച്ചിനു അഭിമുഖമായിരുന്നു ആ കട. ബീച്ചിലെ മണല്പ്പുറത്ത് വിദേശികളും സ്വദേശികളും നീണ്ട് മലര്ന്നു കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അടുത്തുള്ള ബസ്സ്സ്റ്റോപ്പില് ചെറിയ<span style="background-color: white;"> </span>ഉടുപ്പും നീണ്ട സ്ടോക്ക്കിങ്ങ്സും ഇട്ടു കുറച്ച് സുന്ദരികള് നില്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഉദ്ദേശം പകല്പോലെ വ്യക്തം. ജീവിക്കാന് വേണ്ടി വ്യഭിചാരത്തിലേര്പ്പെടുന്നവരു<wbr></wbr>ടെ കൂട്ടം. എയിഡ്സ് ബോധാവല്ക്കരണം നടത്തിയിട്ടുള്ളതിനാല് ഇപ്പോള് അവിടുള്ള സ്ത്രീകള് വളരെ സൂക്ഷിച്ചാണ് പെരുമാറുന്നത്. ആണുങ്ങള് അധികവും വീട്ടിലും സ്ത്രീകള് അധികം ജോലിക്കായി പുറത്തുമാണ്. ഇതാണ് അവിടത്തെ രീതി. ഒരുപാടു ബിയര് ഷോപ്പുകള് ഉണ്ടവിടെ. വൈവിധ്യമേറിയ കടല് വിഭവങ്ങളാല് സമൃദ്ധമാണിവിടം. ചെറിയ ഡാന്സ് ക്ലബ്ബുകള്, മസ്സാജ് പാര്ലരുകള്, സോനാ ബാത്ത് തുടങ്ങിയയൊക്കെ ഇവിടത്തെ പ്രത്യേകതകളാണു. മസ്സാജ് പര്ലൌരുകള് എല്ലാം ഗ്ലാസ് ഡോര്സിനാല് സുതാര്യമാണ്. പുറമേ നടന്നു പോകുന്നവര്ക്ക് കാണാം, അകത്ത് മസ്സാജിങ്ങ് നടക്കുന്നതൊക്കെ. ചില പ്രത്യേക ഭാഗങ്ങള് ചെയ്യുമ്പോല് മാത്രമവര് കര്ട്ടനിട്ട് മറച്ചിടും. </div><div style="margin: 0px;">എന്നിരുന്നാലും പട്ടായ ചെറിയ സ്ഥലമാണെങ്കിലും കുറച്ച്കുടി ഗ്രാമഭംഗിയാല് അനുഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. കാഴ്ചകള്ക്കവസാനം പതുക്കെ ഹോട്ടലിലേക്ക് തിരിച്ചു . പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് കോറല് ഐ ലാന്ഡ് കാണാന് പോകേണ്ടതാണ്. കാലത്തേ പുറപ്പെടണമെന്ന് ഗൈഡ് നിഷ്കര്ഷിച്ചിരുന്നു. </div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;">കാലത്തേ റെഡി ആയി വേഗം ഹോട്ടല് ലോബിയില് എത്തി. അവിടെ ഇന്ത്യക്കാരുടെ ഒരു മഹാ സമ്മേളനം നടക്കുണ്ട് . ഇതിന്ത്യക്ക് പുറത്തോ അകത്തോ ! ചെറിയ മോന്റെ സംശയങ്ങള്. ഇതെന്തു ഭാഷാ? ഇവരൊക്കെ സംസരിക്കുന്നത് ഹിന്ദി ആണോ? ചൈനീസ് ആണോ ? അവന്റെ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് മറുപടി പറയല് തന്നെ ഒരു ശ്രമകരമായ അദ്ധ്വാനമാണ്. ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് ഹോട്ടലില് നിന്നും കഴിച്ചു. അതിനുമുണ്ട് തൃശൂര് പൂരത്തിന്റെ തിരക്ക്. വിഭവങ്ങള്ക്ക് വലിയ ബാഹുല്യമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു വിധം ആഹാരം കഴിച്ചിറങ്ങി. ലോബിയില് ഓരോരോ സെക്ഷനായി ആളുകളെ തരം തിരിച്ചു കൊണ്ടുപോകുന്നുണ്ട്. അവരുടെ കൂടെ ഓരോ ഗൈഡും. ഞങ്ങളുടെ ഗൈഡിനെ നോക്കി നില്ക്കുമ്പോള് ആണ് ഒരു ചെറിയ ലഹള കേട്ടത്. പ്രായം ചെന്നൊരു സ്ത്രീയായിരുന്നു ആയിരുന്നു അത്, അവരുടെ കുളിമുറിയില് കപ്പ് ഇല്ല പോലും! അതുകൊണ്ട് തുണി കഴുകാന് ഒന്നും പറ്റുന്നില്ല എന്ന് പരാതിപ്പെടുകയാണ്. വിദേശ യാത്രയില് ഇന്ത്യക്കാര്ക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് സൌത്ത് ഇന്ത്യന്സിനു ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെടുക ഈ കാര്യത്തിലാണ്. അതായത് കുളിയും തുണി അലക്കലും വേണമല്ലോ. കുളിമുറിയില് കപ്പ് ഉണ്ടാകില്ല ,എന്നൊക്കെ എജെന്റ് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കാന് ശ്രമിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും അവര്ക്ക് അതൊന്നും സമ്മതം ആയില്ല എന്ന് അവരുടെ തുടര് സംഭാഷണങ്ങളില് നിന്നും മന്സ്സ്സിലക്കാന് സാധിച്ചിരുന്നു ഇതെല്ലാം കേട്ട് നില്ക്കുമ്പോള് ഞങ്ങള്ക്ക് പോകാനുള്ള കൊച്ചു വണ്ടി എത്തിച്ചേര്ന്നു. ഞങ്ങളുടെ കൂടെ ഒരു ബോംബെ മറാത്തി ഫാമിലി ഉണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങിനെ ഹോട്ടല് നിന്നും ആദ്യം പട്ടയ ബീച്ചിനടുത്തെത്തി വണ്ടിയില് നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോഴേക്കും, വഴിയോര കച്ചവടക്കാര് അടുത്ത് എത്തി. അവരുടെ കൈവശം തൊപ്പികള്, സ്ലിപ്പെര് ചെരുപ്പുകള്, ബര്മുഡകള് എന്നിവയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കോറല് ദീപിലേക്ക് അടുത്തു ബോട്ട് എത്തില്ല. അപ്പോള് വെള്ളത്തിലിറങ്ങി നടക്കേണ്ടി വരും. അപ്പോള് നനയാതിരിക്കുന്നതിനാണു ബര്മുഡയും മറ്റും. മണലില് സുഗമമായി നടക്കുവാനാണു സ്ലിപ്പെര് ചെരുപ്പുകള്. വെയിലിനെ പ്രതിരോധിക്കുവാന് തൊപ്പികള്, സണ് ഗ്ലാസ്സ് ഒക്കെ. ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന ഫാമിലിയിലെ ആന്റിമാര് ബെര്ന്മുഡകളൊക്കെ വാങ്ങി. ഞങ്ങള് ചെരുപ്പുകളും,തൊപ്പിയും ഗ്ലാസ്സും! </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOGgcLToEkyk5An2Jz_elni0BU88h_cDel2K-0ZYR2HZ_yLkMDvnJWQFQXgNIvK2mJ0CPHghci-OChmCbbcwonw9GdPTP9QUXV3CXviMnArYIXlYhSZotDZtpunILBv_EM4DQ2sWRzq1A/s1600/DSC04134.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOGgcLToEkyk5An2Jz_elni0BU88h_cDel2K-0ZYR2HZ_yLkMDvnJWQFQXgNIvK2mJ0CPHghci-OChmCbbcwonw9GdPTP9QUXV3CXviMnArYIXlYhSZotDZtpunILBv_EM4DQ2sWRzq1A/s640/DSC04134.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"> <span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;">അങ്ങിനെ വെള്ളത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി നടന്നു തുടങ്ങി. വേലിയേറ്റ പ്രശ്നങ്ങള് കാരണം കരക്കടുത്തേക്ക് ബോട്ട് അടുപ്പിക്കില്ല. ആയതിനാല് കടല് ജലത്തിലൂടെ ഞങ്ങള് നടന്ന് ബോട്ടിനരുകിലെത്തി. ഹാഫ് സ്ലിപ്പേര് ഇട്ടു കേറുക ഇത്തിരി കടുപ്പം ആയിരുന്നു . അങ്ങിനെ ബോട്ട് യാത്ര തുടങ്ങി . നല്ല വെയില് ഉണ്ടായിരുന്നു. സണ് ഗ്ലാസ്സ് ഒക്കെ എടുത്തു വച്ചു സ്റ്റൈല് ആയി ഇരുന്നു. </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZo9xSI53xW-b66NkDC_2gnBfqIlIeiB7gk4M6KrUQCcf7WesANE5zlT39OREDmcG1ZahvllMy0Rfk-F9VIfwEHiE7Qr2xTzr8dGhRcw7IxPINooQd4u_kFxQ5MrQQdXSAuISad9miYDI/s1600/DSC04140.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZo9xSI53xW-b66NkDC_2gnBfqIlIeiB7gk4M6KrUQCcf7WesANE5zlT39OREDmcG1ZahvllMy0Rfk-F9VIfwEHiE7Qr2xTzr8dGhRcw7IxPINooQd4u_kFxQ5MrQQdXSAuISad9miYDI/s320/DSC04140.JPG" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDevfXW1dPXcwv0xE1d-Z3BSKK28w4q5Ir715GWM9P8DtYC8Ae-17oSf7MSeUwzmto5oV970BTKZeTZr_ywTG9qlq3ZowxnZMTto_4cC5vnDrjdOZW3G5uN9OWjEEarnlRrEGEG-y0RUg/s1600/DSC04144.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDevfXW1dPXcwv0xE1d-Z3BSKK28w4q5Ir715GWM9P8DtYC8Ae-17oSf7MSeUwzmto5oV970BTKZeTZr_ywTG9qlq3ZowxnZMTto_4cC5vnDrjdOZW3G5uN9OWjEEarnlRrEGEG-y0RUg/s640/DSC04144.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"> ഇടയ്ക്കു അവര് ഒരു പ്ലാറ്റ് ഫോമിനു അടുത്തു ബോട്ട് നിര്ത്തി. (വെളത്തില് ഇടയ്ക്കു ഉയരത്തില് മരം കൊണ്ട് കെട്ടി ഉണ്ടാക്കിയത് ) അവിടെയാണ് "പാര സൈയിലിംഗ്“. ആകാശയാത്ര. അവിടെ കുട്ടികള് മുതല് മുതിര്ന്ന ആളുകള് വരെ ഉണ്ട് . എന്നോട് അതില് കയറിക്കൊള്ളാന് ഏട്ടന് പറഞ്ഞു . പക്ഷേ ധൈര്യം പോര. ജീവിതം ഒന്നല്ലെ ഉള്ളു.. ഒന്ന് കയറി നോക്കാം എന്നവസാനം വിചാരിച്ച് അവിടെ വരിയില് പോയി നിന്നു . (ടിക്കറ്റ് എടുക്കണം കേട്ടോ ) നേരത്തേ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആന്റി ബര്മുഡ ഒക്കെ ഇട്ടു സ്റ്റൈല് ആയി എന്റെ മുന്പില് ഉണ്ടായിരുന്നു. ആതോടെ ഞാനും പേടി മറച്ചു നിന്നു . എനിക്ക് മുന്പ് അപ്പു (മോന് ) പോയി. ഏട്ടനും ചെറിയ മോനും അവിടെ തന്നെ നിന്നു. മന:പ്പൂര്വം എന്നെ കേറ്റി വിട്ടതാണോ എന്തോ? മനസ്സില് സംശയത്തിന്റെ മുളകള് പൊട്ടി! അങ്ങേരെ നോക്കി. പേടിക്കേണ്ട എന്നൊക്കെ അങ്ങേരു അവിടെ നിന്നുംകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിക്കുന്നുണ്ട്. (ഒവ്വ! എന്റെ പേടി എനിക്കല്ലേ അറിയൂ ) അങ്ങിനെ എന്റെ ഊഴം എത്തി. അവിടത്തെ സ്റ്റാഫ് ലൈഫ് ജാക്കറ്റ് ഇടുവിച്ചു തന്നു. അതും ഒരു സംഭവം തന്നെ! അതിന്റെ ലോക്കുകള് ഇരുമ്പിന്റെ.. ഇട്ടപ്പോള് നല്ല ഭാരം തോന്നി.. ഉള്ളിലൊരു പേടി പിന്നേം .. ഈ കൊളുത്ത് എങ്ങാനും </span></span> വിട്ടു പോയാലോ ???!!! അവരന്നെ മുന്പില് നിര്ത്തി മുകളില്നിന്നു വരുന്ന പാരചൂട്ടില് എന്റെ ലൈഫ് ജാക്കെറ്റ് കൊളുത്തുകള് ഇടുവിച്ചു. വളരെ ഫാസ്റ്റ് ആയിയാണതവര് ചെയ്യുന്നത്. എന്നോടവര് ഓടാന് പറഞ്ഞു. ഓടിയോടി പ്ലാറ്റ് ഫോമ്മിനു അവസനം എത്തി.. ഇനി കടലാണ്.. പൊങ്ങിയില്ലെങ്കില്.. അപ്പോഴേക്കും ബോട്ട് സ്പീഡ് കൂട്ടി.. ഞാനും പതുക്കെ പൊങ്ങി.. എന്റെ ഭാരം ഞാന് അറിയുന്ന നിമിഷം കണ്ണുകള് ആദ്യം ഇറുക്കെ അടച്ചു.. പിന്നെ മെല്ലേ തുറന്നപ്പോള് ഞാന് ആകാശത്ത്..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNhBq31SPUGnsdbAsHZFprTdbOZdjdU2fcNXVoA5JTi6-iGTp7XsF3EhLeN8iFvSWMptxo74j0B6UztvU21v2MmwcEDjSny4OZ_BciUOfijum_4a8PTQCwSFLFcAaLQS8njlHmq0YVKnA/s1600/Copy+of+DSC04214.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNhBq31SPUGnsdbAsHZFprTdbOZdjdU2fcNXVoA5JTi6-iGTp7XsF3EhLeN8iFvSWMptxo74j0B6UztvU21v2MmwcEDjSny4OZ_BciUOfijum_4a8PTQCwSFLFcAaLQS8njlHmq0YVKnA/s320/Copy+of+DSC04214.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGHQvluoLhed1YRy_c_ZKyvxPaHlIgpMZ5QweBUhyphenhyphen_4Zq0giJ5QgYLTEniZa6Sd8q5IFLgA-mXDJoCWrbHUBhxLEwRuRlc3rYoR_P_TmCpCiauCyqLmsReSXuQw_Ndgi8uRrsDTPg8dBY/s1600/DSC04161.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGHQvluoLhed1YRy_c_ZKyvxPaHlIgpMZ5QweBUhyphenhyphen_4Zq0giJ5QgYLTEniZa6Sd8q5IFLgA-mXDJoCWrbHUBhxLEwRuRlc3rYoR_P_TmCpCiauCyqLmsReSXuQw_Ndgi8uRrsDTPg8dBY/s640/DSC04161.JPG" width="640" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj26goJ4tbx-AGlno4DK2lxOi9MRqVx2co5nu5sYFp1ifFeXR0ccl34IoFemd0GFhR5rXUCv71jIfH9J-5Yh1aR-oZn9_9Qli-vUcYfx2Dr_uPtfbZhN07HBz7U2DOp5HjhFs_-kLMqGIs/s1600/DSC04146.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj26goJ4tbx-AGlno4DK2lxOi9MRqVx2co5nu5sYFp1ifFeXR0ccl34IoFemd0GFhR5rXUCv71jIfH9J-5Yh1aR-oZn9_9Qli-vUcYfx2Dr_uPtfbZhN07HBz7U2DOp5HjhFs_-kLMqGIs/s640/DSC04146.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"><br />
</div><div style="margin: 0px;"> താഴെ മനോഹരമായ കടല്..</div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;">മുകളില് പഞ്ഞികെട്ടുകള് പോലെ മേഘങ്ങള് .. താഴെ ചെറിയ ബോട്ടുകള്.. കുറച്ചുനേരം ചുറ്റിയ ശേഷം താഴേക്ക്.. തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോള് നല്ലപോലെ ശ്രദ്ധിക്കണം... കാല് മടങ്ങാതെ നോക്കണം.. താഴെ വന്നു കാലുകുത്തുമ്പോള് തന്നെ നമ്മളെ പിടിച്ചു നിര്ത്താന് മൂന്നു നാലു പേരുണ്ടാകും.. അത്രക്കും ഫോഴ്സിലാണു ഇതിന്റെ ലാന്ഡിങ്ങ്! അങ്ങിനെ ഒരുവിധം താഴെ ലാന്ഡ് ചെയ്തു. </span></span></div><div style="margin: 0px;"><br />
<span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;">അവിടെനിന്നും വീണ്ടും ബോട്ടില് കോറല് ഐലന്ഡ് കാണാന് തിരിച്ചു . ബോട്ട് കുറച്ചു ദൂരം കൊണ്ട് പോയി വേറെ ഒരു നിര്ത്തിയിട്ട ബോട്ടിന് അടുത്ത് നിര്ത്തി . അവിടേക്ക് ഞങ്ങളെ മാറ്റി. അവിടെയാണ് കടലിനടിയിലൂടെ നടക്കലും, പവിഴപുറ്റു കാണലുമൊക്കെ. ഞാനില്ല എന്നു മുന്പേ ജാമ്യമെടുത്തു. ഏട്ടനും അപ്പുവും കൂടി പോകാന് റെഡി ആയി . അതിന്റെ ഹെല്മെറ്റ് പോലുള്ള മാസ്ക് ഒക്കെ ഇടുമ്പോള് തന്നെ ചിലര് ഇല്ല എന്നു നിരസിച്ച് തിരിച്ചു കയറി. അവരങ്ങിനെ കടലിനു അടിയിലോട്ട് യാത്രയായി, പുറ്റുകളുടെ ഭംഗി നുകരാന്. ഞാനും ചെറിയ മോനും ബോട്ടില് തന്നെ ഇരുന്നു. ബോട്ടില് തന്നെ ചെറിയ ഒരു കടയുണ്ട്. പേരക്ക നല്ലപോലെ മുറിച്ചു മുളക് പൊടി ഒക്കെ ഇട്ടു തന്നു. അതും കഴിച്ചു ഇരുന്നു ഞങ്ങള് രണ്ടും. കടല് വളരെ ക്ലിയര് ആയിരുന്നു. അടിത്തട്ടു നമ്മുക്ക് ബോട്ടില് ഇരുന്നും കാണാമായിരുന്നു. കുറെ മീനുകള് അപ്പോള് കൂട്ടം കൂടി എത്തി.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg92hI7tHTpqmyAjRFg07zSwNznHjmI6untYbCaPIuxtMZ9_6JyJBvlMy-0JykSkjH_VaaI7nwD_a8GFF74LF8-OhyXvI9CZ-FpJqHbBIT7qSVQHlXwOZbiLQfC5D1IsaaWSWSpvK50bgQ/s1600/DSC04171.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg92hI7tHTpqmyAjRFg07zSwNznHjmI6untYbCaPIuxtMZ9_6JyJBvlMy-0JykSkjH_VaaI7nwD_a8GFF74LF8-OhyXvI9CZ-FpJqHbBIT7qSVQHlXwOZbiLQfC5D1IsaaWSWSpvK50bgQ/s640/DSC04171.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"> അവയുടെ കളികളും നോക്കി ആസ്വദിച്ചിരുന്നു. ഇരുന്നു . അതിനിടയില് കടലില് നടക്കാന് പോകുന്ന കുറച്ചു പേരെ കണ്ടു. അധികവും വിദേശികള് ആണ്</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZzdMT_s5LD8-bk4m6XvPIPwkiHIm8PVyIFdNYuZ976oqY44_Uhw-nIWDH0uq8Ih6SSxMXHsi0DQ-i6-H3Z59pJex6maYTwHiEcn3MNafLlfZR62GD3vb5xtl2teKJVdxEFcIBAXyUOOk/s1600/DSC04167.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZzdMT_s5LD8-bk4m6XvPIPwkiHIm8PVyIFdNYuZ976oqY44_Uhw-nIWDH0uq8Ih6SSxMXHsi0DQ-i6-H3Z59pJex6maYTwHiEcn3MNafLlfZR62GD3vb5xtl2teKJVdxEFcIBAXyUOOk/s640/DSC04167.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;">. വലിയ നീളന് കാലുകള് സഞ്ചരിക്കാന് എളുപ്പത്തിനാകും. അവര് അങ്ങിനെ നടക്കുന്നു.. ചിലര് മീന് പിടിക്കുവാന്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു. എല്ലാം വീക്ഷിച്ചിരിക്കെ അടിയില് പവിഴപുറ്റു കാണുവാന് പോയവര് തിരിച്ചെത്തിത്തുടങ്ങി. പിന്നീട് ഞങ്ങള് സ്പീഡ് ബോട്ടില് കയറി കോറല് ബീച്ചിനു അടുത്തേക്ക്, അവിടെ കരക്ക് ദൂരെ ബോട്ട് നിര്ത്തി. മനോഹരമായ കാഴ്ച. </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4apDqUy2-vPrsDix54utz2AvOGl7fB8WMt4mjiVOMF-z5EP-KtdgZoKsFILyVKFN-4H259dYpsi0O5j7fEWWxo2fTO97pdfLk2s53u02sJtzTy_5gwArPzz4MXsWm_sIMxEeBhAOgfZ0/s1600/DSC04175.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4apDqUy2-vPrsDix54utz2AvOGl7fB8WMt4mjiVOMF-z5EP-KtdgZoKsFILyVKFN-4H259dYpsi0O5j7fEWWxo2fTO97pdfLk2s53u02sJtzTy_5gwArPzz4MXsWm_sIMxEeBhAOgfZ0/s640/DSC04175.JPG" width="640" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRCXxhaQFWmy3wAvwt2QFEAiB8GyrU26qs_E86yJeGMVVNH_qkuEnfZL2W2anrMmiZ9F1EsoI2GL_MeJucPxxaAriCcPS5ED7qYDTKPR3kRjiMyoAe8IuGwFqvsJm-Mn6jo_-9frHzCsY/s1600/DSC04172.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRCXxhaQFWmy3wAvwt2QFEAiB8GyrU26qs_E86yJeGMVVNH_qkuEnfZL2W2anrMmiZ9F1EsoI2GL_MeJucPxxaAriCcPS5ED7qYDTKPR3kRjiMyoAe8IuGwFqvsJm-Mn6jo_-9frHzCsY/s640/DSC04172.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"> നിറയെ പച്ചപ്പും. കൊച്ചു കുടകള്.. അവയ്ക്ക് അടിയില് മലര്ന്നു കിടക്കുന്ന സൌന്ദര്യധാമങ്ങള്.. കറുപ്പും വെളുപ്പുമായി..! പേരിനു മാത്രം തുണി ഉടുത്ത് കുറപേര് വെയില് കൊള്ളാന് കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. സ്പീഡ് ബോട്ടില് കേറി ഒരു യാത്ര നടത്തി.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjse_a-u-6Eh4GDpez8RfTwSHaYIjPUWUaaSX1_RX3eO8w_mTGdzWYp4lU-oIZzFqPtSrykxiAzb3uFNk0DPBkodZ49yysAEwjxjKmIBcghFY1pghyphenhyphenUmIxSgxLc5RkZFhwvX4NNAmrELmU/s1600/Copy+of+DSC04192.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjse_a-u-6Eh4GDpez8RfTwSHaYIjPUWUaaSX1_RX3eO8w_mTGdzWYp4lU-oIZzFqPtSrykxiAzb3uFNk0DPBkodZ49yysAEwjxjKmIBcghFY1pghyphenhyphenUmIxSgxLc5RkZFhwvX4NNAmrELmU/s320/Copy+of+DSC04192.JPG" width="320" /></a></div><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglPDd3jheZQtq6KBp7KHicNu5pyI_CIrdzupaTqTGvhdfievY45pVLBVvfry0hqVYIF82DbloRBpln0hXTmwK-V2fyEFIfAS7hM1hQUkmliQuz1YI3MdAUdifnfEa4Xuequ6QUU4H2FMA/s1600/DSC04183.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglPDd3jheZQtq6KBp7KHicNu5pyI_CIrdzupaTqTGvhdfievY45pVLBVvfry0hqVYIF82DbloRBpln0hXTmwK-V2fyEFIfAS7hM1hQUkmliQuz1YI3MdAUdifnfEa4Xuequ6QUU4H2FMA/s640/DSC04183.JPG" width="640" /></a></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"> പിന്നെ അടുത്തുള്ള ബീച്ചില് കുളിക്കാനിറങ്ങി. കുട്ടികള് കളിച്ചു തിമിര്ക്കുകയായിരുന്നു . വെള്ളത്തില് മുഴുവനായും മുങ്ങാന് മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല. ഉപ്പു വെള്ളമായതിനാല് വേണ്ടാ എന്ന് വച്ചു. പിന്നിട് അവിടെ തന്നെയുള്ള ഇന്ത്യന് ഹോട്ടലില് നിന്നും ഭക്ഷണം. അതു കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ബോട്ടില് തിരിച്ചു പട്ടയയിലെക്ക്. ബോട്ട് നല്ല സ്പീഡില് ആയിരുന്നു. തിരിച്ചു വരുമ്പോള് എന്തോ ഒരു വിഷമം. കടല് അങ്ങിനെയാണ് നമ്മളെ വല്ലാതെ മോഹിപ്പിക്കും. അങ്ങിനെ ബോട്ടില്നിന്നും ഇറങ്ങി കരക്ക് നടന്നു. ഇടക്ക് ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന കുട്ടികള്ക്ക് മീന് പിടിക്കാന് പറ്റി. (അതിനെ തിരിച്ചു വിട്ടു കേട്ടോ) ഞങ്ങള് കരക്ക് എത്തിയ നേരം അവിടെ പാര സൈലിംഗ് നടത്തിയ ഫോട്ടോ, ബോട്ടില് കയറുമ്പോള് എടുത്ത ഫോട്ടൊ</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"> ഒക്കെ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് പ്ലേറ്റില് ലാമിനേറ്റ് ചെയ്തു തന്നിരുന്നു . അതെല്ലാം വാങ്ങി തിരിച്ചു ഹോട്ടെലിലേക്ക്. അന്ന് രാത്രിയില് ഞങ്ങള് അവിടെ അടുത്തുള്ള റോഡുകളില് നടക്കാന് പോയി. തെരുവില് നിറയെ മാമ്പഴക്കച്ചവടക്കാര് ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്തു ഭംഗിയിലാണെന്നോ അവരു മുറിച്ചു തരിക.. പിന്നെ പാക്കിങ്ങും വളരെ മനോഹരമായി.. എനിക്കത് വളരെ ഇഷ്ടമായി. അവിടെയും നിറയെ മസ്സാജ് പാര്ലറുകള് ഉണ്ടായിരുന്നു . സന്ദര്ശിച്ചാലോ എന്നു നിനച്ചെങ്കിലും കുട്ടികളെ എന്ത് ചെയ്യും എന്നായി. എന്തായാലും തായ്ലന്ഡില് നിന്നും പോരും മുന്പ് മസ്സാജ് ചെയ്യണമെന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ച് ഹോട്ടെലിലേക്ക് തിരിച്ചു നടന്നു. നാളെ രാവിലെ ബാങ്കോക്ക് പോകുയാണ്. അവിടെ വേറെ ഹോട്ടല്..</span></span></div><div style="margin: 0px;"><br />
<span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"></span></span></div><div style="margin: 0px;"><br />
<span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: left;"><span style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;"><span style="text-align: left;">പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഞങ്ങള് ബാങ്കോക്കിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. അവിടെ എന്റെ മസ്സാജ് മോഹം ഒരു സംഭവം ആക്കി തീര്ത്തു..!! അത് ഇനി അടുത്ത പോസ്റ്റില് </span></span></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-48383740369737152852011-06-11T03:50:00.000-07:002011-06-11T04:15:52.317-07:00നിശബ്ദത..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="gmail_quote"><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px #ccc solid; margin: 0 0 0 .8ex; padding-left: 1ex;"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">നിശബ്ദത..<br />
എത്ര നേരമായി ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്കാന് പറയുന്നു ഈ പിള്ളാരോട്. പറഞ്ഞാല് ആരു കേള്ക്കാന്. സമാധാനമായി ഒന്ന് ഒരിടത്തിരിക്കാന് പോലും സമ്മതിക്കുന്നില്ല. ടി വീ ഓണാക്കിയാലോ അതില് മൊത്തം കരച്ചിലും ലഹളയും മാത്രം! ഇന്റര്നെറ്റില് വന്നിരുന്നാല്, ഫേസ് ബുക്ക് മൊത്തം പൊളിറ്റിക്സ് ലഹളകള്. സമരങ്ങളും അവയേക്കുറിച്ചുള്ള അഭിപ്രായങ്ങളും ..പിന്നെ തൊട്ടതും പിടിച്ചതിനും ഒക്കെ ഗ്രൂപ്പ് ഉണ്ടാക്കലും .മാത്രം. അങ്ങിനെ അവിടെയും ഒരു സമാധാനം തരില്ല. എന്നാല് കുറച്ച് നടന്നേക്കാം എന്നും നിനച്ച് റോഡില് ഇറങ്ങി. അപ്പോ നെഞ്ഞത്തോട്ടു കയറാന് പാഞ്ഞു വരുന്ന ടിപ്പരുകള്. എവിടയും ഇല്ല നിശബ്ദത. വീട് തന്നെ ഭേദം എന്നും നിനച്ച് വീട്ടിലോട്ട് തിരിച്ചു നടന്നു. വീട്ടില് എത്തി ഉമ്മറത്ത് ചാരു പടിയില് ചാരി കിടന്നു. എത്ര നാളായി സമാധാനമായി ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടിട്ട്. പതിയെ മയക്കത്തിലേക്ക് പതിക്കുമ്പോള് . ക്രിണിം..ക്രിണിം.. ഫോണ് ബെല്ലടിച്ചു. ഹലോ.. മാലിനിയുടെ അമ്മയാണ് ..! അങ്ങേപ്പുറത്തു നിന്നും കേട്ട വാക്കുകള് മനസ്സിനെ ഒരു നിമിഷം സ്തബ്ധമാക്കി. കാര് പോര്ച്ചില് കിടക്കുന്ന കാറിന്റെ ഡ്രൈവിങ്ങ് സീറ്റില് യാന്ത്രികമായി നിരങ്ങിക്കയറി, വെളിയിലേക്ക് വേഗത്തില് ഓടിച്ചു പോയി..<br />
<br />
<br />
മാലിനിയുടെ വീട്ടില് എത്തിയ നേരം ആളുകളുടെ കൂട്ടം.. പെരുവിരലില് നിന്നൊരു പിരുപിരുപ്പു ഉയര്ന്നു. അകത്തേക്ക് കയറിയ നേരം, വെളള പുതപ്പി ല് പൊതിഞ്ഞ ഒരു കൊച്ചു രൂപം. തലയ്ക്കല് കത്തിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന നിലവിളക്ക്. ഒന്നും മിണ്ടാനാകാതെ നിശബ്ദമായി നിന്നു. മാലിനിയുടെ അലമുറയിട്ട കരച്ചില് കാതില് പ്രതിധ്വനിച്ചു. മോനുട്ടാ.. അമ്മയുടെ കുട്ടന് ഒന്ന് മിണ്ടെടാ.. എത്ര നേരായിള്ള കിടപ്പാ.. ഓടി നടന്നു അമ്മയുടെ ചുറ്റും ലഹള ഉണ്ടാക്കുമ്പോള് എത്ര തവണ അമ്മ വഴക്കു പറഞ്ഞു; ഒന്ന് പോയി തരാന്. മടുത്തു ; ഒരു നേരം എങ്കിലും സമാധാനത്തോടെ നിശബ്ദതയോടെ ഇരിക്കാന് സാധിച്ചെങ്കില് എന്നു കരുതിയിട്ട്.. ഇപ്പോള്.. എല്ലാം നിശബ്ദമായി.. എനിക്ക് ചുറ്റും.. എല്ലാം..</span><br />
<div class="im"><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">മാലിനിയുടെ അലറികരച്ചില് തന്നിലേക്കും നിശബ്ദതയുടെ ആഴം പകര്ന്നു നല്കിയ പോലെ.. കണ്ണുകള് ഇറുക്കി അടച്ചു.. ഉള്ളില് അതുവരെ ചോദിച്ചിരുന്ന എല്ലാ ചോദ്യത്തിനും ഉത്തരം കിട്ടിയവള്ക്ക് ആ നിമിഷം..</span></div></blockquote></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-3592487880767113802011-02-12T08:08:00.000-08:002011-02-12T08:08:13.891-08:00നടനം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial,sans-serif; font-size: 13px;">എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും കണ്ണുനീര് പ്രവാഹത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിനു തടയിണയിടാൻ നിമ്മിക്കായില്ല. ജിത്തുവിന്റെ മാറില് ആ ചുടുകണ്ണുനീർ പതിച്ചിട്ട് അവനൊട്ടും അറിഞ്ഞതുമില്ല. ഉറക്കം ഇത്രക്കും അനുഗ്രഹിച്ച ആളുകള് ലോകത്ത് ഉണ്ടാകുമോ? ഒരു വേള അവൾക്കത്ഭുതം തോന്നി ! പിന്നെ നിസ്സംഗതയോടേ അവള് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. സങ്കടം അടക്കാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് തൊണ്ടയിൽ കെട്ടി നിൽക്കുമ്പോളൂണ്ടാകുന്ന വിമ്മിഷ്ടം അസഹനീയമായിരുന്നു. കടന്നു പോകുന്ന ഓരോ രാവുകളും തന്റെ സ്ത്രീത്വം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ നാളുകളായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഓരോ രാത്രിയും ഉടയാതെ സൂക്ഷിക്കുന്ന പട്ടുകുപ്പായം ഉപയോഗിക്കാതെ എടുത്തുവെച്ചു മടക്കുകളില് കീറലുകള് കണ്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണുനീര് ചുണ്ടുകളില് സ്പര്ശിച്ച നേരം ഉപ്പുരസം മെല്ലേ നുണഞ്ഞിറക്കി. സങ്കടത്തിന്റെ രുചി..!! വല്ലാത്തൊരു അഭിനിവേശമാണ് ആ രുചിയോട്..! അരികത്ത് ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന ജീവന്റെ സ്പന്ദനം പോലും മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ സുഖമായി ഉറങ്ങുന്ന അയാളോടവൾക്ക് ഈർഷ വർദ്ധിച്ചു വർദ്ധിച്ചു വന്നു. അല്ലാ; ഇതിലിപ്പോ വലിയ പുതുമയൊന്നുമില്ല. എന്നാലും അവഗണന അതാണ് സഹിക്കാന് വയ്യാത്തത്. നിമ്മി സ്വയം പിറുപിറുത്തു. മനസ്സും ശരീരവും ഒരുപോലെ വേദനിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങൾ. പതിവു പോലെ, മുകളിൽ കറങ്ങുന്ന ഫാനിന്റെ ഇലകളെ എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തുവാൻ ശ്രമിച്ചവൾ മുകളിലോട്ട് ദൃഷ്ടികൾ അയച്ച് വെറുതേ കിടന്നു.<br />
<br />
<br />
<br />
<div>നിമ്മിയുടെയും ജിത്തുവിന്റെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഏഴു വര്ഷത്തോളമായി. സ്ത്രീ-പുരുഷത്വം തെളിയിക്കാനെന്നവണ്ണം അഞ്ചു വയസ്സുകാരി ഒരു മോളുണ്ട് അവർക്ക്. അതെ, ഒരു യോഗ്യതാ പരീക്ഷയുടെ ഫലം ! മറ്റുള്ളവരുടെ മുനവെച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങളെ അവഗണിക്കാന് വേണ്ടി എന്നോ എങ്ങിനെയോ സംഭവിച്ച ഒരു ഭാഗ്യം. പുറമേ നിന്നു നിരീക്ഷിക്കുന്നവർക്ക് തോന്നുമായിരിക്കും എന്തിന്റെ കുറവാണിവർക്കെന്ന്? നിമ്മി മെല്ലേ നെടുവീർപ്പിട്ടു. കട്ടിലിൻ തലയ്ക്കലിരുന്ന ടൈംപീസ് എടുത്തു നോക്കി. സമയം ആറുമണി ആയിരിക്കുന്നു. അവള് വേഗം എഴുന്നേറ്റു ഫ്രഷായി അടുക്കളയിലേക്കോടി. വീണ്ടും വീണ്ടും ഒരേ പാതയിലുടെ യാത്ര. മോളെ സ്കൂളിലയക്കണം. പിന്നെ ജിത്തുവും ഓഫീസിൽ പോകും. പിന്നെയുള്ള സമയം മുഴുവന് നിമ്മിയുടെ സ്വന്തം. ഇടക്കിടെ വരുന്ന കൂട്ടുകാരികളുടെ ഫോണുകളും കളിയാക്കലും; ജീത്തുവും അവളും തമ്മില് അടിച്ചു പൊളിക്കുകുയാകും എന്ന മട്ടിലുള്ള സ്ഥിരം പല്ലവികളും അവളീൽ മടുപ്പും അസ്വസ്ഥതയും നിറച്ചു. അല്ലെങ്കിലും ആരോട് തന്റെ സങ്കടങ്ങൾ പങ്കുവെക്കാനാ. ആരു വിശ്വസിക്കും. രാത്രികൾ, കുറച്ചു വര്ഷങ്ങളായി ശുന്യമാണ്. നരച്ചു തുടങ്ങിയ കമ്പിളിപ്പുതപ്പിനെന്ന പോലെ ഇഴകള്ക്ക് അടുപ്പം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. യൌവനം കരിമ്പന് പിടിച്ചപോലെ ...,വല്ലാത്തൊരു പുഴുക്ക വാസന. പലപ്പോഴും ഒരുമിച്ചു ചേര്ന്ന് പോകേണ്ട ആഘോഷങ്ങളില് മറ്റുള്ളവരുടെ മുൻപിൽ വേഷംകെട്ടി ആടുമ്പോള് അണിയുന്ന അടയാഭരണങ്ങള്ക്ക് പോലും പരിഹാസത്തിന്റെ ഒരു വേഷപകര്ച്ച. നെഞ്ച് പൊട്ടി കരഞ്ഞിട്ടും കരച്ചിലിന് ഉറവിടം ആരെന്നോ എന്തിനെന്നോ അറിയാതെ കട്ടിമീശക്കുള്ളില് പല്ല് അമര്ത്തിയടക്കിയ ഭാവം..!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
വീടിനു വെളിയിലേക്കുള്ള യാത്രകളിൽ പലപ്പോഴും അതിക്രമിച്ചു കടന്നുവരുന്ന അജ്ഞാതമാം കണ്ണുകള് അവളിൽ തട്ടിത്തടഞ്ഞ് നിൽക്കുമ്പോഴൊക്കെ നിമ്മിയുടെ ഉള്ളില് ഉയര്ന്നുവന്നിരുന്ന ചോദ്യം എപ്പോഴും ഒന്നായിരുന്നു; എന്നിതുപോലെയൊന്ന് ജിത്തു തന്നെ നോക്കുമെന്നത്. സ്നേഹത്തോടെ ഒരു നോട്ടം, ഒരു വാക്ക് ഇതെല്ലാം അവൾ അവനിൽ ആഗ്രഹിച്ചു; പലപ്പോഴും കിട്ടില്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടും. സ്നേഹം ഉള്ളില് ഏപ്പോഴും വെച്ചിരുന്നാല് പുറത്തേക്ക് കിട്ടാതെ പിടയുന്നവരുടെ രോദനം ഇരുട്ടറക്കുള്ളിലെ അലകള് മാത്രമായി അവശേഷിച്ചു. കാലുകളില് ചായം പുരട്ടിയും ശരീരമാസകലം നേരിയതോതില് സുഗന്ധവും പൂശി നേർത്ത നിശാവസ്ത്രത്തിന്റെ ഇളം ചേലില് ഓരോ രാത്രിയിലും കിടക്കയെ പുൽകുമ്പോൾ ജീവനില്ലാത്ത ഒരു തലയിണയെ മാറില് ചേര്ത്തു കിടത്തുന്ന ഭാവത്തോടെ ജിത്തു അവളെ കൈകളില് കിടത്തി ഉറങ്ങും. ഭാര്യ തന്റെ കൈകളില് സുരക്ഷിതമാണെന്ന വിചാരമാണോ ഈ ഉറക്കത്തിന്റെ പിന്നില് എന്നവൾ സംശയിച്ചു നിന്നിട്ടുണ്ട്. നിമ്മിയുടെ ചുടുനിശ്വാസത്തിന്റെ ഉയര്ച്ച താഴ്ചകള് അവന് ഒരിക്കലും അറിഞ്ഞില്ല. അതോ അറിയാന് ജിത്തു ശ്രമിച്ചില്ല. അതോ അറിഞ്ഞിട്ടും അറിയാതെ പോലെ.. നേര്ത്ത നിശാവസ്ത്രത്തിലുരുമ്മി അരികിലേക്കെത്താൻ കൊതിച്ച് കട്ടിമീശയെ ആവാഹിക്കാൻ ശ്രമിക്കും നേരം മണ്ടരി പിടിച്ച തെങ്ങിന് മണ്ടപോലെ രോമം കൊഴിഞ്ഞു വീണപോലെയവൾക്കു തോന്നി. വീണ്ടും പരാജിത ആയപോലെ. എത്ര നാളായി ജീത്തു തന്നെ ഒന്ന് മനസ്സിലാക്കിയിട്ട്. എത്ര നല്ല മണ്ണെങ്കിലും ഇളക്കിയിട്ടില്ലേൽ വരണ്ടുണങ്ങി പോകും. നിമ്മിയുടെ കണ്ണുനീരുകൾ കൊണ്ട് ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന തലയിണപോലും ഒരു വേള നെടുവീർപ്പിട്ടുവെന്നുതോന്നിയവൾക്ക്..! <span class="Apple-converted-space"> </span><br />
<br />
<br />
</div><div><br />
</div><div>രാത്രികള് മിഴിനീരുകള്ക്ക് വറുതിയില്ലാത്ത ആഘോഷമായി. അങ്ങിനിരിക്കേ ഒരു ദിവസമവൾ ജീത്തു ഓഫീസിൽ പോയശേഷം മുകളിൽ അവരുടെ മുറി വൃത്തിയാക്കുവാൻ തുടങ്ങുന്നതിനിടയിൽ; ഓരോരോ വസ്തുക്കളും എടുത്തു വൃത്തിയാക്കുന്ന വേളയില് അവളുടെ മുമ്പിലേക്ക് പൊടുന്നനേ പൊഴിഞ്ഞു വീണ നാദത്തെയവള് കയ്യിലെടുത്തു മെല്ലേ തലോടി. തുടർന്നാ ചിലങ്കകള് കാലുകളിലണിഞ്ഞു. അത് വരെ തോന്നാത്ത ഒരു ഉന്മാദം അവളൂടേ സിരകളിലുടനീളം അരിച്ചുകയറി. നൃത്തത്തിന്റെ ചുവടുകള് അവളെ തേടിയെത്തി. മതിമറന്നാടിയവൾ. ഓര്മകളില് നിരർത്ഥ്കമായ രാത്രികളെ ആവാഹിച്ചു മനസ്സു മറന്നൊരു വല്ലാത്തൊരു ആട്ടം. ലയിച്ചിറങ്ങിയവളാ ചുവടുകളിൽ, താളഭേദങ്ങളിൽ. ചുറ്റും നടക്കുന്നത് എന്തെന്നവൾ അറിഞ്ഞില്ല. യാതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാനവളുടെ മനസ്സ് ആഗ്രഹിച്ചതുമില്ല. അവളൂടേ മനസ്സു മുഴുവനും രാത്രികളിൽ തന്റെ സ്ത്രീത്വം അപമാനിക്കപ്പെട്ട ഓർമ്മകളിലും നൃത്തച്ചുവടുകളിലും മാത്രമായിരുന്നു. രാത്രികളുടെ ഓര്മ്മകളുടെ അരുചി നിറഞ്ഞ തികട്ടലുകൾ അവളുടെ കവിളിണകളെ നനച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഭ്രാന്തമായ ആവേശത്തോടെ അവളാടി. അല്ല്ല അത് ശരിക്കും ഒരു നടനം തന്നെ ആയിരുന്നു. അമര്ത്തി അമര്ത്തി ചവിട്ടി നൃത്തം വെക്കുകയായിരുന്നു. ഉള്ളിലെ വികാരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റത്തിന്റെ കയറ്റിറക്കങ്ങള് പലപ്പോഴും അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടതിന്റെ വാശിയവൾ ആടിയാടി തീർക്കുകയായിരുന്നു.!<br />
<br />
<br />
</div><div><br />
</div><div>അന്ന് ഓഫിസിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകേണ്ട ഫയല് എടുക്കാന് മറന്നതിനാല് തിരിച്ചു വീട്ടിൽ വന്ന ജിത്തു ഉമ്മറവാതിലിൽ കുറേ മുട്ടി വിളിച്ചു. കുറേ വിളികൾക്കു ശേഷവും നിമ്മിയെ കാണാതിരുന്ന ജിത്തു തുറന്നു കിടന്നിരുന്ന പിൻവശ വാതിലിലൂടെ അകത്തു കടന്നപ്പോൾ തുടർച്ചയായ ചിലങ്കയുടെ നാദം അവനെ മുകളിലെ നിലയിലെ റൂമിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി. അവിടെ നൃത്തത്തിൽ ലയിച്ചു നിൽക്കുന്ന നിമ്മിയെ കണ്ടവൻ പകച്ചു നിന്നു.</div><div>നിമ്മീ.. നിമ്മി..<br />
<br />
അവന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു. ജിത്തുവിന്റെ വിളികള് അവളുടെ കാതുകളില് എത്തിയില്ല. എങ്ങിനെ എത്താന്? അവള് സ്വയം മറന്നു ആടുകയല്ലേ. വല്ലാത്തൊരു ഭാവമായിരുന്നു ആ നൃത്തത്തിന്. കണങ്കാലുകളിൽ ചേർന്നൊഴുകിക്കിടക്കുന്ന സ്വർണ്ണപ്പാദസ്വത്തിൽ നിന്നും അവന്റെ നോട്ടം അവളൂടേ മേനിയിലേക്ക്മു ഒഴുകി. ഒട്ടിച്ചേര്ന്നു കിടക്കുന്ന പാദസ്വരം വിയര്പ്പു തുള്ളികള് കൊണ്ട് മൂടിയിരുന്നു. മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തിരിക്കുന്നു. അന്ന് ആദ്യമായി അവളെ ഈ പ്രത്യേകതയിൽ ജിത്തു കാണുകയായിരുന്നു. ഇത്രനാളും കാണാതെ ഇരുന്നത് ജിത്തുവിന്റെ കണ്ണുകളില് തെളിയുകയായിരുന്നു. അവളുടെ ഓരോ ചലനവും അവനില് കുറ്റബോധം സൃഷ്ടിച്ചു. ശരീരത്തിന്റെ ഓരോ ഭാഷയും മനസ്സിന്റെ കൂടി ഭാഷയാണെന്നവൻ മനസ്സിലാക്കി. ഇത്രനാളും നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിരുന്നത് എന്താണ് എന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ ആ നിമിഷം, അവളുടെ ആ നൃത്തത്തിന്റെ വേഗത അവന്റെ കണ്ണുകളെ ഈറന് അണിയിപ്പിച്ചു. ഉള്ളില് അടങ്ങിയ കോപവും സങ്കടവും പുറത്തേക്കു ഒഴുകുകയായിരുന്നു നിമ്മിക്ക്. മനസ്സിനെ വിസ്മൃതിയിൽ മറച്ച് തകർത്താടുമ്പോള് അവളുടെ സ്വപ്ങ്ങളെ സ്വയം ചവിട്ടിയരക്കുകയായിരുന്നു. ജിത്തു മെല്ലെ നിമ്മിക്കു അരികിലെത്തി. മെല്ലേ അവളെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ച് തന്റെ വലം കൈ അവളൂടേ അരക്കെട്ടിനെ ചുറ്റി. തുടർന്ന് നൃത്തം മോഹനരാഗമായി മാറുകയായിരുന്നു.. പതിയെപ്പതിയേ അവരുടെ ജീവിതം വീണ്ടും തില്ലാനകള് പാടുവാനാരംഭിച്ചു..!<br />
<br />
</div></span></span></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-44204078846451983702011-01-11T06:06:00.000-08:002011-01-11T07:30:22.004-08:00നന്ദനം<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">കാച്ചെണ്ണയുടേയും, കാട്ടുചെമ്പകത്തിന്റെയും സുഗന്ധം നുകർന്ന് മുത്തശ്ശി കഥകകളുടെ ഇടനാഴിയിലൂടെ ചെറിയൊരു യാത്ര. വിശ്വാസങ്ങളും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും ഒത്തു ചേര്ന്ന് പുണരുമ്പോള് ഉണ്ടായൊരു കഥയാണിത്. മുത്തശ്ശിക്കാവും മുത്തശ്ശിയാരും ചേര്ന്നൊരു കഥ. കൈതപ്പൂക്കൾ പടർന്നു പന്തലിച്ച തോട്ടിന് വക്കത്ത് കൈതപ്പൂക്കളെ തൊട്ടുരുമ്മി ഓടി നടക്കുമ്പോള് കഥാനായികയുടെ കണങ്കാലുകളില് കൊലുസ്സ് ഉരഞ്ഞു. മുത്തശ്ശിക്കഥകള് കേട്ട് വളര്ന്ന യൌവ്വനമാണ് അവളുടെത്. ഗ്രാമത്തിന്റെ നൈർമല്യം നഷ്ടപ്പെടാതെ വളർന്നു വന്ന ബാല്യ കൌമാരങ്ങൾ. അപ്പച്ചെടിയുടെ ഇല കൈകളില് വെച്ച് അടിച്ചുപൊട്ടിച്ച് ശബ്ദമുണ്ടാക്കിക്കളിക്കുക ഉമകുട്ടിക്കു ഏറെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. അമ്പലവും ആൽത്തറയും അമ്പലത്തിലെ ഉണ്ണിക്കണ്ണനേയും ജീവനു തുല്യം സ്നേഹിച്ചിരുന്നുവവൾ.പുലര്ച്ചേ തന്നെ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി വാകച്ചാര്ത്ത് കാണാന് ചെല്ലാന് അവൾക്കേറെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു.</span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"><br />
മുത്തശ്ശിയുടെ കൂടെ കിടന്നുറങ്ങുന്ന രാത്രികളിൽ പഞ്ഞിക്കെട്ടുപോലുള്ള വെള്ളിമുടിയിഴകളില് കൈകോര്ത്തു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കേട്ട കഥകളെല്ലാം കണ്ണന്റെയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ എന്നെങ്കിലും അവളെ കാണാന് കണ്ണനെത്തുമെന്ന് തന്നെയവൾ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. </span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span></span></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: small;">പെട്ടി തുറന്ന് ദാവണിയുടെ മേൽ വിതറിയിരുന്ന ചെമ്പകത്തിന്റെ വാടിയ ഇതളുകള് നീക്കം ചെയ്തു. മെല്ലെ ദാവണിയെടുത്ത് എടുത്തു മൂക്കിനോട് അടുപ്പിച്ചു നോക്കി. ഹ്മം.. നല്ല വാസനയുണ്ട് !! നാളെ ഇതുടുത്തു വേണം അമ്പലത്തില് പോകാന് എന്നാത്മഗതം ചെയ്തുകൊണ്ടവൾ; അമ്പലപ്പറമ്പിനു തെക്കേപ്പുറത്ത് നിൽക്കുന്ന ചെമ്പകത്തില് നിന്നും പറിച്ചെടുത്ത പുതിയ പൂക്കള് പെട്ടിക്കുള്ളിൽ വാരി വിതറിയിട്ട് പെട്ടി അടച്ചു കട്ടിലിനടിയിലേക്ക് തള്ളി വെച്ചു. ഉറക്കം കണ്ണുകളെ മെല്ലേ തഴുകുമ്പോഴും പീലികെട്ടുകളും മഞ്ഞയുടയാടകളും ചന്ദനത്തിന്റെ ഗന്ധവും ആയിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സില്. </span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: x-small;"><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"><br />
</span><b><span style="font-size: small;"><br />
</span></b> <div><b><span style="font-size: small;"><br />
</span></b><br />
<b><span style="font-size: small;"></span></b><span style="font-size: small;">നേരം വെളുക്കും മുന്പേ ഉമകുട്ടി കുളിച്ച്; തൊഴുവാനായി അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു . വയ്യായ്മ കാരണം മുത്തശ്ശി അമ്പലത്തിലേക്ക് വരാറില്ല ഇപ്പോൾ. നഗ്നപാദയായി നടപ്പാതകള്ക്ക് സ്പര്ശനസുഖമേകി മന്ദം നടക്കുമ്പോള് മുഴുവനും അവളുടെ മനസ്സില് ഉണ്ണിക്കണ്ണന്റെ രൂപം ആയിരുന്നു. നടയ്ക്കു മുന്പില് കണ്ണിമ വെട്ടാതെ കണ്ണനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. കള്ളച്ചിരിയുമായി കണ്ണന് അവളുടെ നേരെ ഓടിയടുക്കുന്നത് ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ചവൾ നോക്കി നിന്നു. അടുത്തേക്ക് എത്തിയ കണ്ണനെ തൊടുവാനായി കൈകള് നീട്ടിയ നേരം കൈകളില് നനുത്ത സ്പർശ്ശമായി വീണ തീർത്ഥത്തുള്ളികൾ സ്വപ്നലോകത്തില് നിന്നും യാഥാര്ത്ഥ്യത്തിലേക്ക് അവളെ ഉണര്ത്തി വിട്ടു. അവളെ നോക്കി മന്ദഹസ്സിച്ചു തിരുനടക്കുള്ളിൽ തന്നെ നിൽക്കുന്ന കണ്ണനെ കണ്ടവള് പരിഭവിച്ചു. വേണ്ട, ഇത്തവണയും എന്നെ പറ്റിച്ചു അല്ലേ എന്ന് മനസ്സിൽ മൂളി ചന്ദനം നെറ്റിയില് തൊടവേ ഭഗവാന്റെ സ്പര്ശനമേറ്റിട്ടെന്ന വണ്ണം കുളിരേകി !</span></div><div><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><span style="font-size: small;"> </span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><span style="font-size: small;"></span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;"><br />
അമ്പലത്തിന്റെ പുറത്ത് നടപ്പാതയില് പ്രദക്ഷിണം വെച്ചു നടക്കവേ അവളെ തഴുകാന് മത്സരിച്ചു ഓടിയെത്തിയിരുന്ന തെന്നലിന്റെ കുസൃതിയില് പുഞ്ചിരി തൂകി കൊണ്ടവള് പതിയെ നടന്നു. പുറത്തു കടന്ന് തെക്ക് ഭാഗത്തുള്ള പാമ്പിന്കാവിലേക്ക് തന്റെ കാലടികളെയവൾ നയിച്ചു. അതിന്റെ അടുത്താണ് കാട്ടു ചെമ്പകം നിൽക്കുന്നത്. കാവില് തൊഴുതു കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷമവൾ പതിയെ ചെമ്പകച്ചുവട്ടിലേക്ക് നടന്നു. ചെമ്പകമരം അതിന്റെ സിമന്റ് തറയിൽ നിറയെ പൂ വിതറി മെത്ത ഒരുക്കി കാത്തു നിന്നിരുന്നു. അവളാ ചെമ്പകത്തറയില് മിഴികൾ പൂട്ടി കണ്ണനെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഇരുന്നു. ഉതിര്ന്നു വീഴുന്ന പൂക്കള് അവളെ ആലിംഗനം ചെയ്യവേ ചന്ധനഗന്ധവും കള്ളച്ചിരിയുമായി അവളെ കാണുവാൻ വരുന്ന കണ്ണനെ ധ്യാനിച്ചവളിരുന്നു. മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞത് സത്യമാകുമോ..? ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരികുമ്പോള് കണ്ണന് കാണാന് വരുമെന്ന്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഉണ്ണിക്കണ്ണനെ ഏറെയിഷ്ടമുള്ള എന്നെ കാണാന് എന്തായാലും വരുംന്ന് എനിക്ക് നല്ല നിശ്ചയംണ്ട്.<br />
<br />
<br />
ഇതാണ് ഉമകുട്ടി. അമ്പലവും കണ്ണന്റെയും ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്ന ഒരു പാവം ബ്രാഹ്മണയുവതി. പോകുന്ന വഴിയിലുടനീളം പൂത്തു നിൽക്കും പൂക്കളോടും വാനിൽ പാറിപ്പറന്നു നടക്കും കിളികളോടുമൊക്കെ കിന്നാരം ചൊല്ലിയാണ് വീടുപറ്റുക. വീട്ടിലെത്തിയാല് പിന്നെ മുത്തശ്ശിയുടെ അടുത്തിരുന്നു നാട്ടുകാര്യങ്ങളും അമ്പലവിശേഷങ്ങളും മറ്റും ഇടതടവില്ലാതേ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കും. മുത്തശ്ശിയുടെ വലിയ കാതുകളിലവള് കമ്മലുപോലെ തെച്ചിപ്പൂവ് ചാർത്തി കൊടുക്കും. മിക്കവാറും ഒരു ഞെട്ട് പൂ മൊത്തം വേണം ആ കാതൊന്നു നിറഞ്ഞിരിക്കാൻ! മൂക്കുത്തിക്കല്ലില് തട്ടി വിതറുന്ന പ്രകാശം പോലെ മുത്തശ്ശിയുടെ പൊട്ടിച്ചിരികള് അവള്ക്കും ചുറ്റും അലയടിക്കും. കണ്ണന് ഇന്നും വന്നിലെന്നു പരിഭവം പങ്കുവെയ്ക്കുമ്പോൾ, അകത്തുനിന്നും ആത്തോലമ്മയുടെ പരിഹാസം കേള്ക്കാം. “അമ്മ ഒന്ന് നിർത്തണുണ്ടോ.. ആ കുട്ടി ഒക്കെ അങ്ങട് വിശ്വസിക്കും.. കോലോത്തേ കുട്ടികള്ക്ക് ഇത്തിരി അച്ചടക്കം ഒക്കെ വേണം.. ഇതിപ്പോ അങ്ങട് പറയുന്നത് ഒന്നും കേക്കാന് വെയ്യാലോ.. ശിവ ശിവ..”ഉപദേശപ്പെട്ടി തുറന്നു വെക്കുമ്പോഴേക്കും ഓടിച്ചെല്ലും ഉമക്കുട്ടി, അല്ലെങ്കില് രാമയണം തൊട്ടു മഹാഭാരതം വരെ ആത്തോലമ്മ കേള്പ്പിക്കും. കുട്ടിയെ ചീത്ത പറയണ്ട എന്നു പറഞ്ഞു മുത്തശ്ശിയും തുടങ്ങും “ഹയ്, കലികാലം.. പ്രായം ചെന്ന പെണ്കുട്ടിയല്ലേ ഇത്രയ്ക്കു അങ്ങട് അതിനോട് ഒച്ച ഉയര്ത്താമോ..??” ഇതാകും പിന്നീട് ഇല്ലത്തെ സ്ഥിതി !</span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;"><br />
<br />
</span> <div><span style="font-size: small;">ഇതിനിടക്ക് ഉമക്കുട്ടിയുടെ ഏടത്തി ഡല്ഹി നിന്നും തിരികെ വന്ന് അമ്പലത്തിനടുത്തു വീട് വാങ്ങി താമസം തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഇടക്ക് ഏടത്തിയേയും കുട്ടിയേയും കാണാന് അവരുടെ വീട്ടിൽ പോകുന്ന പതിവുണ്ട് ഉമക്കുട്ടിക്ക്. കുഞ്ഞുട്ടന് എന്നാണ് എടത്തീടെ കുട്ടിയുടെ പേര്. ഏട്ടന് ഡല്ഹിയില് തന്നെയാണ്. കല്യാണം സമയത്ത് കണ്ടതാ; കഴിഞ്ഞതും എടത്തിയേയും ജോലിസ്ഥലത്തേക്ക് ഒപ്പം കൊണ്ടുപോയി. പിന്നീടിപ്പോളാണു നാട്ടിലേക്ക് വരുന്നത്; അതും ഏടത്തിയും കുട്ടിയും തനിയെ. ഉമക്കുട്ടി സമയലഭ്യത പോലെ കുഞ്ഞുട്ടനെ കാണാന് പോകാറുണ്ടായിരുന്നു. ഇതിനിടക്ക് ഏട്ടന് നാട്ടിലേക്ക് ലീവില് വരണുണ്ടത്രേ..! മുത്തശ്ശിയെ ഈ സന്തോഷവർത്തമാനം അറിയിക്കാനവൾ ഇല്ലത്തേക്ക് പാഞ്ഞു. ഒറ്റ ശ്വാസത്തില് എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോള് അവള്ക്കു സമാധനമായി. ഏട്ടനെത്തിയതിൽ പിന്നെ അവള്ക്കു ഏടത്തീടെ വീട്ടില് പോകാന് മടിയായിത്തുടങ്ങി. അമ്പലവും ചെമ്പകച്ചോടുമായി ദിവസങ്ങൾ തള്ളി നീക്കി. സഹധർമിണിയിൽ നിന്നും ഉമക്കുട്ടിയുടെ വിശേഷങ്ങൾ കേട്ടറിഞ്ഞ നാരായണനു അവളെയൊന്നു കാണുവാനുള്ള ആകാംക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു. ഉമക്കുട്ടിയുടെ കണ്ണനേയും ചന്ദനമണത്തേയുമൊക്കെ പറ്റി ഒട്ടേറേ അതിശയോക്തിയോടെയാണു കുഞ്ഞൂട്ടനും അച്ഛനെ ധരിപ്പിച്ചു വെച്ചിരുന്നത്. </span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പതിവുപോലെ അന്നും ഉമക്കുട്ടി അമ്പലത്തില് പോയി ചെമ്പകമരച്ചുവട്ടില് കണ്ണടച്ച് ഇരുപ്പു തുടങ്ങി. ധ്യാനനിമഗ്നയായനേരം ആരോ അവളുടെ കണ്ണുകള് പിന്നില് നിന്നും അമര്ത്തി പിടിച്ചു. ചന്ദനഗന്ധം അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഒഴുകിയെത്തി. ആരാ..?? പരിഭ്രമത്തോടെ അവള് വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. മിണ്ടാട്ടമില്ല! വീണ്ടും ചോദ്യം ആവർത്തിക്കവേ ‘കണ്ണന്‘ എന്നായി മറുപടി. കണ്ണ് തുറക്കണ്ട എന്നൊരു ഉപദേശവും! അവസാനം കണ്ണൻ തന്നെ തേടിയെത്തിയിരിക്കുന്നു. അവള് മിണ്ടാതെ കണ്ണുകള് ഇറുക്കി അടച്ചു അനുസരിച്ചു നിന്നു. എങ്ങാനും കണ്ണ് തുറന്നാല് കണ്ണനിഷ്ടപ്പെടാതെ ഇരുന്നാലോ. അവളൂടെ കണ്ണുകളിലമർത്തപ്പെട്ട കൈകളിലൊരെണ്ണം അയഞ്ഞു അവളിലേക്ക് മെല്ലേ തഴുകി അരിച്ചു കയറവേ ഉമക്കുട്ടിക്കു വല്ലാത്തൊരു വല്ലായ്മ തോന്നി. “വേണ്ടാട്ടോ എനിക്ക് അങ്ങട് വയ്യായ്മ തോന്നുന്നു, ഞാന് കണ്ണ് തുറക്കാന് പോക്വാ” എന്നു പറയുമ്പോഴേക്കും ആ കൈകള് അവളില് നിന്നും അകന്നു. കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കുമ്പോള് ആരോ ഓടി മറയുന്ന ശബ്ദം മാത്രം കേട്ടു. അന്നവൾ വീട്ടില് എത്തിയപ്പോള് പതിവിനു വിപരീതമായി മൂകയും വിഷണ്ണയുമായിരുന്നു. മുത്തശ്ശിയുടെ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് ഉത്തരം കൊടുക്കാതെയവള് അകത്ത് പോയി കിടന്നു. അപ്പോഴേക്കും ആത്തോലമ്മ പുറകെയെത്തി. “എന്താ കുട്ടിയെ നേരം വെളിച്ചാവുമ്പോള് തന്നെ കിടപ്പാ? കുട്ടി ഇന്നു അങ്ങട് പോണംട്ടോ, എടത്തീടെ വീട്ടിലേ.. അവിടെ കുഞ്ഞുട്ടന് കുട്ടിയെ കാണാണ്ട് ശാഠ്യം തുടങ്ങീരിക്കണ്.” ഒന്നും അവള് മിണ്ടിയില്ല. ഉള്ളില് മുഴുവന് ചന്ദനഗന്ധം ആയിരുന്നു. എണീക്കു കുട്ട്യേ.. ആത്തോലമ്മയുടെ വിളി കൂടിക്കൂടി വന്നു. മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ ഏടത്തീടെ അവിടം വരെ പോവാന് തന്നെ അവള് അവസാനം തീരുമാനിച്ചു. </span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">മുറ്റത്തെത്തിയപ്പോഴേക്കും കുഞ്ഞൂട്ടന് ഓടിയെത്തി കൈയ്യിൽ തൂങ്ങി. പിന്നെ അച്ഛന് കൊണ്ട് വന്ന സാധങ്ങളൊക്കെ കാണിച്ചുകൊടുക്കാന് അകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അച്ഛന്റെ മുറി കാണിക്കാൻ മുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. മുറിയില് കേറിയ നിമിഷം അവള് ഒന്നമ്പരന്നു. ചന്ദനത്തിന്റെ ഗന്ധം..! അപ്പോൾ “ആരാ ഇത്..!! ഉമക്കുട്ടിയോ.. വലിയ കുട്ടിയായീലോ.. എത്രനാളായി കണ്ടിട്ട്..?? ഇങ്ങ്ട് പോര്വാ..” ഏട്ടന്റെ വാക്കുകൾ ശ്രവിച്ച് ഉമ മടിച്ചു നിന്ന നേരം; നാരായണന് വീണ്ടും പറഞ്ഞു “മടിക്കണ്ട കുട്ട്യേ.. ശരി; ഞാന് അങ്ങട് പോയേക്കാം.. നിങ്ങളു രണ്ടാളുമിവിടെ നിന്നു കളിച്ചോളീൻ” അവളെ കടന്നയാൾ പുറത്തേക്കു നടന്ന നേരം, ചന്ദനഗന്ധം അവളുടെ നാസാരന്ധ്രങ്ങളിലേക്ക് തുളച്ചു കയറി..!</span><span class="Apple-converted-space" style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;">അസ്തപ്രജ്ഞയായി നിന്ന അവളെ കുഞ്ഞൂട്ടന് മെല്ലെ തട്ടിയുണര്ത്തി. “ഇതു നോക്ക് അച്ഛന്റെ മണമാ യീ കുപ്പിക്ക് ഓപ്പോളേ..”</span><br />
<span style="font-size: small;">അവളത് വാങ്ങി മണത്തു നോക്കി. ശരിയാ നല്ല മണം. ചന്ദനത്തിന്റെ സുഗന്ധം. ഇതിപ്പോ ഈ കുപ്പിക്ക് അകത്തു എങ്ങിനെയാണാവോ..?? കണ്ണന്റെ മണം.. നിഷ്കളങ്കമായ ചോദ്യവുമായി അവള് നിന്നു..</span></div><span style="font-size: small;"><br />
</span> <div><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div><br />
</div></span></span>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-55431122686833331082010-12-20T02:20:00.000-08:002010-12-20T08:42:40.232-08:00അമ്മ മഴക്കാറിനു കണ് നിറഞ്ഞൂ.. ആ കണ്ണീരില് ഞാന് നനഞ്ഞു..!!<div class="ii gt" id=":9r"><div id=":9s"><div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">അമ്മ മഴക്കാറിനു കണ് നിറഞ്ഞൂ.. ആ കണ്ണീരില് ഞാന് നനഞ്ഞു..!!</span></div><div><br />
കയ്യോ കാലോ ആദ്യം വളരുന്നത് എന്നു ആറ്റുനോക്കി വളര്ത്തിയവസാനം; വൃദ്ധസദനത്തില് കഴിയുന്ന അമ്മമാർക്കു വേണ്ടിയാണീ പോസ്റ്റ്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം msw ക്ലാസ്സിന്റെ ഫീല്ഡ് വര്ക്ക് ആവശ്യത്തിനായി പോയപ്പോള് നേരിട്ട് കാണുവാൻ സാധിച്ച; മനസ്സിനെ മുറിവേൽപ്പിക്കുന്ന ചില നിശ്ചലദൃശ്യങ്ങൾ എല്ലാവരോടുമായി പങ്കു വെയ്ക്കണമെന്നു തോന്നി..<br />
<br />
<br />
<br />
പെയ്തൊഴിയാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്ന മഴയുടെ ആരവം പോലെ സങ്കടങ്ങളുടെ, പരാതികളുടെ ലോകം ആകും എന്നു കരുതിയ നേരം; പിടിച്ചു നിര്ത്തി പെയ്യുന്ന ചാറ്റൽ മഴയുടെ അനുഭവം പലപ്പോഴും നെഞ്ചില് തട്ടി. അടുക്കുംതോറും വറ്റാത്ത ഉറവകള് പലരിലും ഒഴുകാന് വിങ്ങി നിൽക്കുകയാണ് എന്നറിഞ്ഞ നേരം.. നീട്ടിയ കൈകളില് ഉതിര്ന്നുവീണ മിഴീനീർത്തുള്ളികൾ, ആര്ക്കു ഞാന് സമര്പ്പിക്കും. മുറിക്കു വെളിയിലായി മെല്ലെ വീശിയടിച്ച മന്ദമാരുതതൻ പോലും അവര്ക്കരികിലൂടെ വീശാന് മടിച്ച് അകന്നു നിന്ന പോലെ. മനസ്സിന്റെ നിയന്ത്രണത്തെ കുരുക്കിട്ടു പൂട്ടിയ അഴികള്ക്കിടയിലൂടെ പരതി നടക്കുകയാണ് പലരും..! ആരാണ് ശരി? എന്താണു തെറ്റ്? എന്ന ചോദ്യവുമായി..! യൌവനകാലം മുതൽക്കേ കുടിയേറി പാർക്കേണ്ടിവന്ന ചിലർ. അവരുടെ മുഖത്തു ഒരു തരം നിസ്നംഗത ഭാവമാണ്. ചെന്ന് കേറിയപ്പോഴേ ഒരാള് വന്ന് കൈ തന്നു. ഒരു തമിഴത്തി. കുറേ ദിവസങ്ങളായി അവർ വെള്ളം കണ്ടിട്ട് എന്നു തോന്നി. സൌഖ്യമാ..?? ഇതില് കൂടുതല് തമിഴ് എനിക്കും അറിയില്ല; അതിനാല് തന്നെ അവരെ ഉപേക്ഷിച്ച് മറ്റു മുറികളുടെ നേർക്ക് നടന്നു. സദനത്തിലെ പുറംഭാഗം മനോഹരമായ പുന്തോട്ടങ്ങള് കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചുവെങ്കില്; നേർവീപരിതമാണ് അകവശങ്ങൾ. സ്വയം വൃത്തിയാകാനും, സ്വന്തം കിടക്കവിരി മാറ്റുവാന് പോലും പലര്ക്കും മടിയാണെന്നു തോന്നി. മടിയല്ല..; അവർക്ക് അവരോടു തന്നെതോന്നുന്ന ഒരു തരം വെറുപ്പ്. അതിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിച്ച്; മനസ്സിലുള്ള അടക്കാനാവാത്ത രോഷത്തിനോ, വിരക്തിക്കോ സ്വയം സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു അവർ. അതിനു പല മുടന്തന് ന്യായങ്ങളും അവരു നിരത്തുന്നുമുണ്ട്. കുറെയൊക്കെ സത്യവുമുണ്ട് കേട്ടോ. പലര്ക്കും തുണി മാറ്റാന് പോലും പേടിയാണ്. അവരുടെ തുണികൾ അലക്കിയിട്ടാല് മറ്റുള്ളവര് കൊണ്ടുപോകുമത്രേ..! അതിനവർ കണ്ടുപിടിച്ച എളുപ്പ മാർഗ്ഗമാണ്; ധരിച്ചിരിക്കുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ മാറാതെയിരിക്കുക..! ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കിടക്ക വെയിലത്തിട്ട് ഈർപ്പം കുറയ്ക്കാനോ; ആഴ്ചയിലൊരിക്കലെങ്കിലും ബെഡ്ഷീറ്റ് മാറ്റുവാനോ ഒന്നും തന്നെ അവര് ശ്രമിക്കുന്നേയില്ല. വിയർപ്പിന്റെ മനം മടുപ്പിക്കുന്ന കൂറ മണം കൊണ്ട് അത്രയ്ക്ക് വൃത്തിഹീനമായിട്ടുണ്ട് ചില മുറികൾ.<br />
<br />
<br />
<br />
വർണ്ണാഭമായവസന്തത്തില് പൂമ്പാറ്റകളേപ്പോലെ പാറി നടന്നു മറ്റുള്ളവര്ക്കുവേണ്ടി സ്വയം മെഴുകുതിരിയായിയെരിഞ്ഞ് പ്രകാശം നല്കി; അവസാനം സ്വയം ഉരുകിയൊലിച്ചു പോയ അവസ്ഥയിൽ ചിലർ. സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയാതെയാകുമ്പോള് വൃദ്ധസദനത്തിലെങ്കിലും എത്തിച്ചല്ലോ എന്ന മനോഭാവത്തോടേ മറ്റുചിലർ. അത് പോലും ചെയ്യാതെ വീടിനു വെളിയിൽ അടിച്ചിറക്കപ്പെട്ടനിലയിൽ ഇവിടെ എത്തിച്ചേർന്ന ചിലർ , ഇന്നിപ്പോള് .അമ്മമാരെ വീടിനു പുറത്തു ചായപ്പു കെട്ടി പുഴുകള്ക്കും ഉറുമ്പിനും ഭക്ഷണം ഒരുക്കിയ മക്കളുടെ വാര്ത്തകള് കേള്ക്കുന്ന സമയം ആണല്ലോ ...</div><div><br />
</div><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0pt 0pt 0pt 0.8ex; padding-left: 1ex;"></blockquote><div> വാർദ്ധക്യം പ്രകൃതിനിയമം; എല്ലാവരുമൊരിക്കൽ അനുഭവിക്കപ്പെടെണ്ട സ്ഥിതിവിശേഷം എന്നിരിക്കെ എന്തുകൊണ്ട്, ഇങ്ങിനെ ചില മക്കൾ കാട്ടിക്കൂട്ടുന്നുവെന്നത് അത്ഭുതകരം തന്നെ..! അവിടെ ചെന്നപ്പോളാദ്യം കണ്ട അമ്മമ്മ മുപ്പത് വയസ്സില് അവിടെ എത്തിയതായിരുന്നു. അവരുടെ രോഗങ്ങള് മൂലമവര് ഇങ്ങോട്ട് വന്നതാണ് എന്നു പറഞ്ഞു. അവരോടു സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോളാണൊരു നിലവിളി ഉയർന്നു കേട്ടത്. ഓടി അടുത്ത് ചെന്നപ്പോള് മറ്റൊരു അമ്മമ്മ ഇരിക്കാന് പോയ കസേര വേറെ ഒരു വിരുതത്തി ഒരൊറ്റ വലി! അവരതാ മൂക്കും തല്ലി താഴെ ! ഇവടെ ഞാന് പറയാന് ഉദേശിച്ചതെന്തെന്നാൽ വയസ്സാകുന്തോറും കുട്ടികളെ പോലെയാകുകയാണ് മിക്ക പ്രായമുള്ളവരും. എപ്പോഴും പരാതികളും പരിഭവങ്ങളും മാത്രം. എത്രപ്രാവശ്യം ഓരൊന്ന് പറഞ്ഞ് അല്ലെങ്കിൽ ഉപദേശിച്ചു തരണമെന്ന് ക്ഷമനശിച്ച് അവരോടു കയര്ത്തു പറയും മുൻപേ ഒന്നോർക്കൂ; കുട്ടിക്കാലങ്ങളിൽ എത്ര തവണ നമ്മുടെ അമ്മമാരോട് ഒരേ കഥ തന്നെ തന്നേം പിന്നേം നമ്മൾ വാശിപിടിച്ച് പറയിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. അന്നവവര് നമ്മളോട് കാണിച്ച ക്ഷമ! ; എന്ത്യേ നമുക്കിന്ന് തിരിച്ചു നല്കാന് ആവുന്നില്ല?? വിരൽത്തുമ്പു മുറുകനെ പിടിച്ചു നമ്മളെ നടത്തിയ മാതാപിതാക്കളെ, തിരിച്ചു കൈപിടിച്ച് നടത്താന് എന്ത് കൊണ്ട് നമുക്കാവുന്നില്ല?? ഇവിടെ അഭയാർത്ഥികളായി കുടിയേറിയ പലരും ടീച്ചേഴ്സായിരുന്നു. പലരുടെയും അനുഭവങ്ങള് കേട്ടറിഞ്ഞപ്പോളറിയാതെതന്നെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് തൂവിപ്പോയി. ഒരുകാലത്ത് അറിവ് പകര്ന്നു കൊടുത്ത അവരുടെ പലരുടെയും മാനസ്സികാവസ്ഥ മറ്റുള്ളവരെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ മോശമായിരുന്നു. അറിവിന്റെ ഗുരുനാഥയ്ക്കു തിരിച്ചറിവ് പകർന്നു കൊടുക്കേണ്ട സ്ഥിതി വിശേഷം ! ഇടക്കൊരാൾ വന്ന് മരുന്നു വാങ്ങുവാൻ പണം വേണ്മെന്നു പറഞ്ഞ് പത്തു രൂപക്കായി കൈ നീട്ടി. അവരൊരു പ്രത്യേക സ്വഭാവക്കാരിയാണെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തില് തന്നെ മനസ്സിലായി. വീട്ടുപണിക്ക് പോകുന്നൊരാളിന്റെ സ്വഭാവം അവരിൽ പ്രകടമായിരുന്നു. ശരിക്കുമൊരു അഞ്ചു വയസ്സുകാരിയുടെ കള്ളത്തരം പറയുന്ന മുഖഭാവം. അവരുടെ വക എന്നോട് കുറച്ചു ഉപദേശം..! ഗോള്ഡ് ഇടരുത്; പിന്നെ അവർ അബുദാബിക്കൊക്കെ പുറംപണിക്ക് പോയിടുണ്ട് എന്നൊക്കെ. പ്ലെയിനില് പോകുമ്പോള് വണ്ടികള് ഒക്കെ വന്നു വീഴും; ഈശ്വരന്മാരേ..എന്നൊരു വിളിയുമുണ്ടൊപ്പം !! വാചാല/വായാടിയായ അവർ എന്നോട് ഭര്ത്താവെവിടേ? എന്നായി.. കപ്പലില് എന്നു മറുപടി കൊടുത്തപ്പോൾ; വീണ്ടും ഈശ്വരന് വിളി ! കപ്പലു മുങ്ങും; നാട്ടില് വേഗം വന്നു കൊള്ളാൻ പറയ് എന്നായി.. സമാനസ്ഥിതിയിലുള്ള; എന്റെ കൂടെ അനുഗമിച്ച ചേച്ചിയോടും ഇതു പോലെ തന്നെ ആവർത്തിച്ചു. ഇങ്ങിനെ മാനസ്സികമായി തളർത്തുന്ന ഇല്ലെങ്കിൽ തകർന്ന മനസ്സുകളിൽ നിന്നുള്ള വാക്കുകളായിരുന്നു പലരുടെയും. ചിലയിടത്ത് ചിലര് വഴക്കും വാക്കാണവുമായി നടക്കുന്നുണ്ട്. എന്തൊരു വാശിയാണെന്നോ. കുറ്റങ്ങൾ; ഉള്ളതും ഇല്ലാത്തതുമൊക്കെ വിളിച്ചു കൂവുന്നവരുമുണ്ട് കൂട്ടത്തിൽ. ഒരുപക്ഷേ അത് പോലുള്ള ആളുകളുമുണ്ടാകാം ഇതിനിടയിൽ; അതാകാം ഇവിടെ എത്തിപ്പെടുവാനുള്ള ചിലരുടെയെങ്കിലും കാരണവും.</div><br />
<br />
ഇതിനടിയിലാണു ഞാൻ രണ്ടു സഹോദരിമാരെ കണ്ടത്. പ്രസിദ്ധമായ ഒരു സ്കൂളിലെ അദ്ധ്യാപകരായിരുന്നു അവർ. അവരുടെ അവസ്ഥയേപറ്റി ഓർമിക്കാനേ വയ്യ ! മൂട്ടകള് നിറഞ്ഞ ഒരു മുറി. ടീച്ചേർസായിരുന്നിട്ടു പോലും..; ഉടുത്തിരുന്ന തുണി മാറി ഉപയോഗിച്ചിട്ട് രണ്ടു ദിവസമായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യമൊന്നും യാതൊന്നും ഉരിയാടാനേ അവർ തയ്യാറായതേയില്ല. ഒരുതരം നിസംഗത ആയിരുന്നു അവരിൽ. നിർബന്ധിച്ച് നിർബന്ധിച്ച് അവസാനം അവർ വായ് തുറന്നു. അങ്ങിനെയറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളാണീ പോസ്റ്റിന്റെ പ്രചോദനം ! മൂന്നു സഹോദരിമാരും അവർക്കൊരു മൂത്ത സഹോദരനുമടങ്ങിയ കുടുംബം. മൂത്തചേച്ചി വിവാഹിതയായി. ഭര്ത്താവ് വൈദ്യുതവകുപ്പിൽ എഞ്ചിനീയര്. ഇളയ സഹോദരിമാരായ ഇവർ രണ്ടും ടീച്ചര്മാരും അവിവിഹാഹിതകളുമാണ്. മൂത്ത സഹോദരൻ സിനിമാക്കാരനും. എല്ലാവരും വെവ്വേറെയായിരുന്നു താമസം. ട്രഷറിയിൽ നിന്നും ഇവരുടെ പെൻഷൻ പണം വാങ്ങുന്നത് ചേച്ചിയുടെ ഭര്ത്താവ്. ഇവര്ക്ക് സുഖമില്ല എന്നാരോപിച്ച് ഇവർ രണ്ട്പേരെയും ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നാക്കിയത്രേ. അങ്ങിനെ സ്വന്തം വീടും ചിലവിനും പണമുണ്ടായിട്ടും അവര് ഇവിടെയെത്തപ്പെട്ടു. ചേച്ചിടെ ഭർത്താവിനെ ഇവര്ക്ക് പേടിയാണത്രേ. കണ്ടമാനം ഉപദ്രവിക്കും. അവരുടെ പേരിലുള്ള വീട്ടില് താമസിക്കാന് പോലുമവരെ സമ്മതിക്കാതെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നു തള്ളി. ആരോടുമിതൊന്നും പരാതിപ്പെടാനാകാതെ മൂട്ടകളുമായി മല്ലിടുകയാണ്; കണക്കും സംസ്കൃതവും പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന ഈ രണ്ട് നിസ്സഹായരായ അദ്ധ്യാപകമാർ. വിവരവും വിദ്യാഭ്യാസവുമുണ്ടായിട്ട് ഈ അവസ്ഥ ! അപ്പോള് ഇല്ലാത്തവരോ ?? പരാതി കൊടുക്കാന് ഒരുപാടു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അവര്ക്ക് എല്ലാവരോടും എല്ലാത്തിനൊടും ദ്വേഷ്യമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു മനസ്സിൽ. ഇനി എന്തിനെന്നാണെന്നാണു തിരിച്ചുള്ള ചോദ്യവും.അവരുടെ മാനസ്സിക നില ശരിക്കും തകരാറിലായിരുന്നു എന്നത് അവരുടെ പെരുമാറ്റവും സംസാരവും കൊണ്ട് തന്നെ മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു . മരുന്ന് നല്കുന്നത് ബീപീയ്ക്കാണോ അതോ അവരുടെ മാനസ്സികനില തകരാറിലാക്കാനാണോ എന്നറിയണമവർക്ക്. കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മരുന്നിന്റെ കുറിപ്പടി കാണണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ടു അവർ. അവരില് മൂത്തസഹോദരി മിതഭാഷിണി ആയിരുന്നു. അനിയത്തിയാണ് അധികവും സംസാരിച്ചത്. ഇടയ്ക്കിടെ; വീട്ടില് നിറയെ പണമുണ്ട് എന്നു പറഞ്ഞ് പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു<wbr></wbr>വവർ. നല്ലൊരു കിടക്ക വാങ്ങിക്കൂടെ എന്നാരാഞ്ഞപ്പോൾ; വേണ്ട ആരെങ്കിലും മോഷ്ഠിച്ച് കൊണ്ട് പോകും, എന്നായി. ഈ പേടി കൊണ്ടാകാം ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഡ്രെസ്സ് പോലും മാറ്റുവാനവർ ശ്രമിക്കാത്തതും. അവരു ചെയ്ത നെറികേടിനു ദൈവം ചോദിച്ചോളും എന്നിടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പിറുപിറുത്തു കൊണ്ടിരുന്നുവവർ . മൂട്ടകള് നിറയെയുണ്ട് കുട്ടി; അതിനൊരു പരിഹാരം നിർദ്ദേശിക്കൂ എന്നായി.. മെഴുകുതിരി കത്തിച്ചു ഉരുക്കിയൊഴിക്കുക നാലു പുറവും; എന്നു പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. എതായാലും എല്ലാവർക്കും കുറച്ച് വസ്ത്രങ്ങള് വാങ്ങി കൊടുക്കാം; അങ്ങിനെയെങ്കിലും ഒന്ന് കുളിക്കുമല്ലോ എന്നു വിചാരിച്ചു നടന്നു നീങ്ങവേ, മൂട്ടകളുടെ ലോകത്ത് പരാതിപ്പെടാനുള്ള ആർജ്ജവം പോലും നഷ്ടപ്പെട്ടുഴറുന്ന നിസ്സഹായരായ കുറച്ച് മനുഷ്യാത്മാക്കളായിരുന്നു മനം നിറയെ. സ്വന്തം അമ്മ, അച്ഛന്, അനിയത്തി ഇവരെ ഒന്നും സംരക്ഷിക്കാതെ; അവസാനം അവരെ അകറ്റി നിര്ത്തി നരകക്കുഴിയിലാക്കി നേടുന്ന ലാഭത്തിന്റെ ബാലന്സ് ഷീറ്റ് എന്താകും..??!! കിട്ടാ കടം എത്ര ഇട്ടു കൊടുത്തിട്ടും ബാലന്സ് ഷീറ്റ് ടാലി ആയില്ല മനസ്സിലിട്ടു എത്ര കൂട്ടിക്കിഴിച്ചു ചിന്തിച്ചു പരിശ്രമിച്ചിട്ടും ടാലി ആകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല . വിരലുകള് നിവര്ത്തിയും മടക്കിയും ഞാന് നിർവികാരയായി അകലെയ്ക്കു മിഴികൾ നട്ട് വെറുതേ നടന്നു.. <br />
<div><br />
<br />
<br />
ഒരുപാടു തവന്ന മക്കൾക്ക് വേണ്ടി പറഞ്ഞ കഥ തന്നെ പറയുന്നൊരു അമ്മയാണ് ഞാനും. കുഞ്ഞിളം കയ്യില് പിടിച്ചു മെല്ലേ നടത്തുമ്പോള്; നാളെ അവരന്നെ നടത്തും എന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷയും ഒരു അമ്മയ്ക്കുമിപ്പോൾ ഉണ്ടാകില്ല എന്നാണു തോന്നുന്നത്. അല്ലെങ്കിലും മക്കളെ വളർത്തേണ്ടത് അമിതമായി ഒന്നും പ്രതീക്ഷ വെയ്ക്കാതെ എന്നാണു പറയുക. മക്കളുടെ കടമയാണല്ലോ മാതാപിതാക്കളെ ശുശ്രൂഷിക്കുക എന്നത്. സൂഷ്മമായി ശ്രദ്ധിച്ചാല് മനസ്സിലാകും ബാല്യത്തിലൊരു കൊച്ചു കുഞ്ഞു കാണിക്കുന്ന കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു ശാഠ്യങ്ങളും പിടിവാശികളും തന്നെയാണ് വാർദ്ധക്യത്തില് പ്രായമായവരും കാണിക്കുന്നത്. ഭക്ഷണശേഷം പൊതിച്ചോറിന്റെയില കളയുന്ന ലാഘവത്തോടെ മാതാപിതാക്കളെ വലിച്ചെറിയുന്ന മക്കളോട് ഒരു വാക്ക്.. ഇന്ന് ഞാന് നാളെ നീ..!! (പഴുക്ക പ്ലാവില വീഴുന്നത് കണ്ടു പച്ച പ്ലാവില ചിരിക്കേണ്ട കേട്ടോ)</div><div></div></div></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-28551372024476051822010-12-09T05:53:00.000-08:002010-12-11T05:28:24.653-08:00കിളിത്തൂവലുകൾതട്ടിയും മുട്ടിയും ഏറെ ഞാന് നോക്കിയെങ്കിലും;<br />
<div> കണ്ടില്ല ഒന്നുമേ എന്നിരിക്കെ<br />
നിനയ്ക്കുന്നു വീണ്ടുമാ കിളിത്തൂവലുകൾ തൻ ഭംഗിയെ..</div><div><br />
<br />
പറഞ്ഞില്ല, കേട്ടില്ല എന്ന പരാതികൾ; </div><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0pt 0pt 0pt 0.8ex; padding-left: 1ex;"></blockquote><div> . ചാരെ വന്നു നിന്നു നീയോതിടുമ്പോള് <br />
നനഞ്ഞു ഉതിര്ന്നൊരു മിഴിതന് സൌന്ദര്യം<br />
എന്നില് നിന്നും നീ ആവാഹിക്കവേ <br />
കാതോര്ത്തു എന്മിടിപ്പുകള്ക്കായി നിന് നെഞ്ചകത്തിൽ..</div><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0pt 0pt 0pt 0.8ex; padding-left: 1ex;"><div></div></blockquote><div><div><br />
<br />
ഉദിച്ചുയരും വേളയിൽ; <br />
ദൃഷ്ടിയൂന്നി തിരുമിഴിയില്<br />
നിര്ന്നിമേഷമായി നോക്കി നിൽക്കേ<br />
ആളുന്ന ബിംബം തന്നിലെന് പ്രതിരൂപം ദർശിക്കവേ<br />
പൊള്ളുന്ന ചൂടുപോലും ഒരു വേള ക്ഷണികമായി..</div><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0pt 0pt 0pt 0.8ex; padding-left: 1ex;"></blockquote><div><br />
<br />
ഓളിയിട്ട് എന്നിലലയടിച്ച നിശ്വാസങ്ങൾ;<br />
കുമിള കൂട്ടി പറന്നു പോയി <br />
തൊട്ടാല് തകരുമെന്നമട്ടിൽ..<br />
തിരിഞ്ഞും മറഞ്ഞും നീ എന്നില് നിന്നകന്നു പോകുമ്പോൾ<br />
വീണുടഞ്ഞ ചില്ല് ജാലകത്തിൽ കോറി വരഞ്ഞിട്ടത്</div></div><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0pt 0pt 0pt 0.8ex; padding-left: 1ex;"><div></div></blockquote> നീഗൂഢമാമൊരു അനുഭൂതിയോ !!pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-11771299296997137352010-11-30T02:18:00.000-08:002010-11-30T02:18:48.554-08:00ചൂണ്ടയില് കുടുങ്ങിയ ഇര<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<br />
<br />
ജപ്പാന്ക്കാര് കഠിനാദ്ധ്വാനം ചെയുന്നവരാണ്.അതുപോലെ തന്നെ അവര് മീന് പിടിത്തം ഇഷ്ടപെടുന്നവരാണ്. അവരുടെ നാട്ടില് എനിക്കുണ്ടായ ഒരു അനുഭവമാണീ പോസ്റ്റ്. ഒരിക്കലൊരു കപ്പല് യാത്രയിലൂടെ എത്തി ചേര്ന്നതാണ് ജപ്പാനിലും. യാത്രാവിവരണം പോലെ ഒരുപാടു എഴുതാന് എന്തായാലും സാധിക്കില്ല. വേറെ ഒന്നുമല്ല; കപ്പല് യാത്രക്കിടയില് ചുറ്റിക്കറങ്ങാൻ കിട്ടുന്നത് ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസമോ മറ്റോ ആകും. അവിയൽ പരുവത്തിൽ മനസ്സിൽ നിറയുന്ന കാഴ്ചകളിൽ നിന്നും ഒന്നൊന്നായി പെറുക്കിയെടുക്കുക എന്നത് ശ്രമകരമായ ദൌത്യം തന്നെ.<br />
<br />
<br />
<br />
മൊബൈല് ഫോണ് അവിടെ, കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ കൈകളില് പോലും ഉണ്ട്. കുറച്ചു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്പ് ആണ് ജപ്പാനില് പോയിരുന്നത്. ഇന്നിപ്പോള് വിസയൊക്കെ വേണം എന്നുണ്ട്. ആ സമയത്ത് പേജറുകള് ആയിരുന്നു അധികവും എല്ലാവരുടെയും കൈകളില്. ജപ്പാനിലെ ആളുകളൂടേ ജീവിതവും പുരോഗതിയും എല്ലാം വളരെ വേഗതയിലാണ്. 1998 ലാണ് ഞാന് ജപ്പാനില് പോയത്. വളരെ മനോഹരമായ പൂന്തോട്ടങ്ങള് പോർട്ടിനു അടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവക്കിടയിലുടെ നടന്നു വേണം മെയിന് റോഡിലേക്ക് കയറുവാന്. എന്റെ ആദ്യ കപ്പല് യാത്രയായ ഈ യാത്രയിൽ ചാര്ട്ടിംഗ് യൂറോപ്പു സൈഡ് ആയിരുന്നുവെങ്കിലും ഇടയ്ക്ക് ചാര്ട്ടര് ഷിപ്പ് റൂട്ട് മാറ്റി ജപ്പാന്, കൊറിയ പിന്നെ ജോര്ദാന്, സൌദി ഒക്കെ ആയി പോർട്ടുകള്. അങ്ങിനെ അദ്യത്തേ യാത്രയില് തന്നെ ഒരുപാടു നാടുകൾ കാണുവാനും ആസ്വദിക്കുവാനും ഭാഗ്യം ലഭിച്ചു. <br />
<br />
<br />
<br />
ജപ്പാനില് ഞങ്ങളുടെ ഷിപ്പ് നിര്ത്തിയതിന്റെ അടുത്താണ് മെയിന് റോഡ്. അവിടേയ്ക്ക് എത്തുന്നതിനു മുൻപുള്ള വഴിയില്; മിക്കവാറും മീന്പിടിക്കാന് നല്ല അടിപൊളി ചൂണ്ടയുമായി (മെഷീന് ഒക്കെ ഉള്ളത് ) ആളുകള് ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. തണുപ്പുള്ള സമയത്താണ് ഞങ്ങള് എത്തിയത്. നാലു ദിവസം ഷിപ്പിനവിടെ നങ്കൂരമിടേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ ദിവസവും കറങ്ങാന് ഓരോ സ്ഥലം. പലപ്പോഴും എട്ടന് എന്റെ ഒപ്പം കൂടെ വരാന് സാധിച്ചിരുന്നില്ല. എന്തായാലും ടോക്കിയോ നഗരത്തിൽ ചുറ്റിക്കറങ്ങുവാനും അവിടത്തെ ഡിസ്നി ലാന്ഡ് സന്ദർശിക്കുവാനും കാണാനും സാധിച്ചത് ജീവിതത്തിലെ വല്യ ഒരു ഭാഗ്യമായി തന്നെ കരുതുന്നു. അവിടെ പോകുമ്പോള് റേഡിയോ ഓഫീസര്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ , മോൾ പിന്നെ ചീഫ് എഞ്ചിനീയറും കുടുംബവും, തേർഡ് എൻഞ്ചിനീയർ ഒക്കെ ആയിരുന്നു കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. എട്ടന് കൂടെ വരാന് പറ്റിയിരുന്നില്ല. അവിടെ സ്റ്റുഡന്റ് പാസ് എന്നൊരു പരിപാടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും തേര്ഡ്എഞ്ചിനീയര്, ചീഫ് എഞ്ചിനീയറുടെ മോനും സ്റ്റുഡെന്റ് പാസ്സിലാണ് കയറിയത്. ഹഹഹാ.. എന്തായാലും ജപ്പാനില് പോയി സ്റ്റുഡെന്റ് പാസ്സില്, ഹാഫ് ടിക്കറ്റില് ഡിസ്നി ലാന്ഡ് കാണുവാൻ സാധിച്ചു. മനോഹരമായ ഒരു സ്ഥലം. പിന്നെ പാവമ്യൂസിയം<br />
<br />
( റേഡിയോ ഓഫീസിര്ടെ ഭാര്യാ ,പിണെ ഞാനും അവരുടെ മോളും )<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4hFShGzPVS4bq6iD29ewWbrR5lYCxGwZcvBI3463mOHgi6LOtWtCQyQahfifbswm7NjPIGmAFuYpA5M0yA0JZ-M4dpIG07mykBkJy4AdRJ6z7MiLfMphaZ3NZqQ1f28NUXgKqPJEpLKs/s1600/Picture2+022.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4hFShGzPVS4bq6iD29ewWbrR5lYCxGwZcvBI3463mOHgi6LOtWtCQyQahfifbswm7NjPIGmAFuYpA5M0yA0JZ-M4dpIG07mykBkJy4AdRJ6z7MiLfMphaZ3NZqQ1f28NUXgKqPJEpLKs/s320/Picture2+022.jpg" width="216" /></a></div> <br />
<br />
കാണാന് പോയി. ആ ടൈമിൽ ഏട്ടനും ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. പാവകള്..!! യ്യ്യോ; എത്ര എണ്ണം ആണെന്ന് അറിയാമ്മോ... (സോറി; ഞാന് എണ്ണി നോക്കിയില്ല) വൈകുന്നേരങ്ങളില് തണുപ്പ് കൂടും.അപ്പോൾ; ചോക്കോ ബാര് വാങ്ങി കഴിച്ചു നടക്കും. തണുപ്പത്ത് ഐസ്ക്രീം..!! ആഹാ.. നല്ല രസാണു കെട്ടോ..!! അവിടെ ഇന്ത്യന് റെസ്റ്റൊരന്റ്സ് ഉണ്ടെങ്കിലും ‘യെന്' കൊടുത്തു മുടിയും എന്നുമാത്രം. പിന്നെ അവിടെ അടുത്തുള്ള അമ്യൂസ്മെന്റ് പാര്ക്ക് കാണാന് പോയി. റോള്ളര് കോസ്റ്റ് സൂപര് ആണ് കെട്ടോ. ലോകം മൊത്തം കറങ്ങി തലെയ്ക്ക് വീണ ഒരു ഫീല് ആയിരുന്നു..!! <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihKp3u2tidqJinOyRCto-2Il4EEZgkHevrHceg-3P997wlUXLoqszJMsj3UWc7OblGNmOllQR5B94s4HRolORxMMhUkbP4BiS7fiWjUo0So-tkbiJBY-pN51z2c2zjRBl303L-uKqxkCs/s1600/Picture2+023.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihKp3u2tidqJinOyRCto-2Il4EEZgkHevrHceg-3P997wlUXLoqszJMsj3UWc7OblGNmOllQR5B94s4HRolORxMMhUkbP4BiS7fiWjUo0So-tkbiJBY-pN51z2c2zjRBl303L-uKqxkCs/s320/Picture2+023.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇന്ത്യക്കാരുടെ കണ്ണും മൂക്കും ജാപ്പാനീസുകാർ ഒരു അത്ഭുതവസ്തുവിനെ എന്ന വണ്ണമാണു നോക്കിക്കണ്ടിരുന്നത്. അവരുടെ കൊച്ചു കണ്ണുകളും മറ്റും അത് പോലെതന്നെ നമുക്ക് കാണുമ്പോഴും ഒരു രസം. പ്രത്യേകിച്ച് കൊച്ചു കുഞ്ഞുങ്ങള്. ട്രെയിനില് യാത്ര ചെയ്യുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ ആ കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഞങ്ങളെ അത്ഭുതജീവിയെക്കാണും പോലെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു !! അങ്ങിനെ ഒരു യാത്രയില് ഒരു കൊച്ചു മിടുക്കി എന്റെ കൈയ്യില് പിടിച്ചു കൂടെ വന്നത് ഇന്നും ഓർക്കുന്നു.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzX3TKdEstE8dBckwz2q9ekDchRiDXibKPmNc4ENA4PTXPP59G6JJYMPbbVfqfqdqj6CezG3fLkNcwy-Ds_si7Is6d0QLa-7LL7VvTvvOwk372frphJOBD5ndvcKvzhPBbzOJkD-N_zDk/s1600/Picture2+021.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="129" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzX3TKdEstE8dBckwz2q9ekDchRiDXibKPmNc4ENA4PTXPP59G6JJYMPbbVfqfqdqj6CezG3fLkNcwy-Ds_si7Is6d0QLa-7LL7VvTvvOwk372frphJOBD5ndvcKvzhPBbzOJkD-N_zDk/s200/Picture2+021.jpg" width="200" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ഇതിങ്ങിനെ പോയാല് ഞാന് പറയാന് വിചാരിച്ച കാര്യം ഈ പോസ്റ്റില് കണ്ടെത്താന് ഓട്ടോ പിടിച്ചു വരേണ്ടി വരും അല്ലേ.. അപ്പോള് കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം അല്ലേ..<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div>മുൻപ് സൂചിപ്പിച്ചല്ലോ മീന് പിടിത്തക്കാരെ കുറിച്ച്. ഒരു ദിവസം രാത്രിയില് ഐസ്ക്രീം വാങ്ങി തണുപ്പത് നടക്കാനായി പുറത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങിയതായിരുന്നു . പതിവുപോലെ മീന് പിടിത്തകാരുണ്ട് വെളിയിൽ. അവരുടെ കൈയ്യിലെ ചൂണ്ടയില് ഉള്ള ഹൂക്ക് ഷിപ്ന്റെ ആങ്കര് പോലെ ആയിരുന്നു. തണുപ്പ് കാരണം ജാക്കെറ്റ് ഒക്കെ ഇട്ടാണ് ഞാൻ നടന്നിരുന്നത്. ഇവരുടെ അടുത്ത് കൂടി പോയ നേരം പെട്ടന്ന് ഞാൻ അലറി വിളിച്ചു.. <br />
അയ്യോ ....!!<br />
ആരുമല്ല ഞാന് തന്നെയാണ് അലറിയത്..<br />
എന്റെ ഡ്രെസ്സില് എന്തോ കടിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞ് കരച്ചില് തുടങ്ങി. എന്റെ കരച്ചിൽ കേട്ട് മീൻപിടുത്തക്കാരും ഓടിയെത്തി. അവരെല്ലാം എന്താണാവോ എന്നു പേടിച്ചാണ് ഓടി വന്നിരിക്കുന്നത്. ഏട്ടനു ആദ്യം ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. ഞങ്ങള് നിന്ന സ്ഥലത്ത് വെളിച്ചം കുറവായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് എന്താണു സംഭവിച്ചതെന്ന് ഒരു പിടുത്തവും കിട്ടിയില്ല. അപ്പോഴേക്കും മീൻപിടുത്തക്കാരില് ഒരുവൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു. അവന്റെ ചൂണ്ട പോയി (നഷ്ടപ്പെട്ടു) എന്നു. അതോടെ ഏട്ടന് ടെന്ഷനിലായി. ഞാനാണെങ്കില് പേടിച്ചു വിറച്ച് കരച്ചിലും. വല്ലാത്തൊരു ഭാരം തുങ്ങുന്ന ഒരു ഫീലിംഗ് ആയിരുന്നു. നിന്റെ കാലില് കേറിയോ? എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുണ്ട് ഏട്ടന്. കാരണം ആ ചൂണ്ട മാംസത്തില് തറച്ചു കേറുന്ന ഇനം ആണ്. ഓരോ വാശി പറഞ്ഞു പാവം ഏട്ടനെ കുടുക്കിയിയിരുന്ന ഞാൻ അവസാനം കുടുങ്ങി എന്നു മാത്രം. അതും ചൂണ്ടയില് !! എന്തായാലും ഭാഗ്യത്തിന് കോട്ടിനു മുകളില് തുങ്ങി നില്ക്കുകയായിരുന്നു ചൂണ്ട !! അവര് എറിഞ്ഞ ചൂണ്ടയില് കുടുങ്ങിയത് ഞാന് ആയി എന്നുമാത്രം..!! ഇപ്പോഴും അതന്ന് കാലില് കുടുങ്ങിയിരുന്നെങ്കില് എന്നോര്ക്കുമ്പോള്...</div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-18681851323419195942010-11-22T06:23:00.000-08:002010-11-22T06:23:59.917-08:00ഇരട്ട സന്തോഷംഅരികിലേക്ക് ചേര്ത്തു കിടത്തി ഓമനകുട്ടന്റെ നെറുകയിലും കുഞ്ഞിളം കൈകളിലുമവള് മാറി മാറി ഉമ്മ വെച്ചു. എന്തൊരു ചന്തമാ! അല്ലെ; വാവയെ കാണാന്. ഏട്ടത്തീടെ മോള് അമ്മുക്കുട്ടി മൊഴിഞ്ഞു. അമ്മുക്കുട്ടി വാവയുടെ കൈകളിലും പിടിച്ച് വാത്സല്യപൂർവ്വം നോക്കിയിരുപ്പാണ്. ഇവന് തനി അച്ഛന്റെ പോലെയാ; കണ്ടോ അവന്റെ മൂക്കും താടിയും ഒക്കെ രാജീവിന്റെ പോലെ തന്നെ. അമ്മുമ്മ ഇടയ്ക്കു കേറി പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, രേണുമോള്ടെ കണ്ണുകള് തന്നെയാണു കുട്ടിയ്ക്ക് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്; അപ്പുറത്തെ സരസ്സുചേച്ചിയുടെ കണ്ടുപിടിത്തം. എത്രനാൾ കാത്തിരുന്നു നമ്മുടെ രേണുമോള്. പാവം.. അവസാനം നല്ലൊരു തങ്കക്കുടത്തിനെ തന്നെ കിട്ടി. എത്ര നോക്കിയിരുന്നിട്ടും മതിവരുന്നില്ല. എല്ലാം കേട്ട് രേണു മന്ദഹസ്സിച്ചു എന്നു വരുത്തിയെങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞു ഒഴുകിയിരുന്നു. ഈ ഒരു നിമിഷം എത്ര നാളായി കൊതിക്കുന്നു. എത്ര ശാപവാക്കുകള് കേട്ടിരിക്കുന്നു. എല്ലാം സഹിച്ചത് ഇതുപോലൊരു നിമിഷത്തിനു വേണ്ടിയാണ്. ഏട്ടന്റെ അമ്മ ഇനിയും വന്നിട്ടില്ല. എവിടാണാവോ? എന്നു വിചാരിച്ചവൾ പതുക്കെ തലതിരിക്കാന് നോക്കിയാ നിമിഷം..<br />
<br />
<br />
“എടീ..“ എന്നുള്ള അലര്ച്ച കേട്ട് ഞെട്ടി. ഒരുമ്പെട്ടോളേ; രാവിലെ തന്നെ കിടപ്പാണല്ലേ. ഹോ.. ഒരു കെട്ടിലമ്മ; സ്വപ്നം കണ്ടു കിടക്കുകയാകും. എന്താടീ ഇത്ര ക്ഷീണം. നിനക്കെന്താ വയറ്റില് ഉണ്ടോടി?? അല്ലാ!! എവിടന്ന് അല്ലേ; മച്ചി അല്ലെ മച്ചി.. നിന്റെ വയറൊരിക്കലും നിറയില്ലെടി.. വെറുതേ അവളുടെ ഒരു കിടപ്പ്.. എന്റെ മകന്റെ ജീവിതം തകര്ക്കാന് വന്ന യക്ഷിയല്ലേ നീ.. വേഗമെണീറ്റുപോയി അടുക്കളയിലെ കാര്യങ്ങള് നോക്കെടീ.. രേണു കണ്ണുകള് മെല്ലെ തുറന്നു. ഈശ്വരാ! ഇന്നും സ്വപ്നമാണൊ കണ്ടത്. നേരം ഒരുപാടായല്ലോ. കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി വല്ലാത്ത ക്ഷീണം പോലെ. ഇന്നിനി അമ്മയ്ക്ക് ഇത് മതി ചീത്ത പറഞ്ഞ് കാതു പൊട്ടിയ്ക്കാൻ. രേണു മെല്ലെ കിടക്കയില് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. പതിയെ കാലുകള് നിലത്തു വെച്ച് എഴുന്നേറ്റ നിമിഷം.. തല കറങ്ങുന്ന പോലെ.. അമ്മേ..; എന്നു ഉറക്കെ വിളിച്ചവള് കിടക്കയിലേക്ക് തന്നെ വീണു. ആ നിമിഷം; അവള് അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല,<br />
അവളുടെ വയറ്റില് ഒന്നിന് പകരം രണ്ടു ജീവന് നാമ്പെടുത്ത കാര്യം. pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7350491823024100802.post-55000578101298964532010-11-12T07:17:00.000-08:002010-11-12T07:17:12.284-08:00ഓർമ്മകളും സ്വപ്നങ്ങളും<div class="gmail_quote"><blockquote class="gmail_quote" style="border-left: 1px solid rgb(204, 204, 204); margin: 0pt 0pt 0pt 0.8ex; padding-left: 1ex;">.<br />
<br />
ഓർമ്മകളും സ്വപ്നങ്ങളും ഒഴുകിയൊഴുകി നടക്കുകയാണ്. ജീവന്റെയോരോ താളവും ഓര്മകളിലുടക്കി കൊണ്ടാണ് പലപ്പോഴും മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്. പഴയ മോശം കാര്യങ്ങളൊക്കെ മറക്കൂ; എന്നൊക്കെ പലരും പറയുന്നത് കേള്ക്കാറുണ്ട്. എന്നാല്; എത്രത്തോളം നീതിപുലർത്താനാവുന്നുണ്ട് അതിൽ ? നാണയത്തിന്റെ ഒരു വശം പോലെ, ഒരു ഭാഗം മറക്കണം; എന്നാലതേ സമയം മറു ഭാഗം ഓർക്കുകയും ചെയ്യണം എന്നു തന്നെയാണ് വ്യക്തിപരമായ അഭിപ്രായം. ഓരോ കഷ്ടപ്പാടുകളിലേയ്ക്കും പിന്നീട് പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്; അതെല്ലാം നമ്മള് സ്വയമല്ലേ നേരിട്ടത് എന്നൊരു ഓർമ്മ വരുമ്പോള് മനസ്സിന്റെ ശക്തി കൂടും. എന്താകുമോ?? എന്തോ.. എന്നു ഭയന്നു പേടിച്ച പലകാര്യങ്ങളും; ഇത്രക്കേ ഉള്ളു അല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു എന്നു തോന്നാറില്ലേ. വീണ്ടുമാ പഴയ ദുരിത കാലം ഓര്ക്കുമ്പോള്; അന്ന് അനുഭവിച്ച അത്രയും ടെന്ഷന് നമ്മുക്ക് ഒരിക്കലും ഫീൽ ചെയ്യാറില്ല അല്ലെ!! എന്ത് കൊണ്ടാണിങ്ങനെ എന്നു ആരെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിടുണ്ടോ?? നമ്മുക്ക് <span dir="ltr">താങ്ങാവുന്നതേ</span> ദൈവം തരാറുള്ളൂ എന്നാണ് പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുള്ളത്. പലപ്പോഴും നമ്മളറിയുന്നില്ല; നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ നല്ലൊരു ഭാഗം തന്നെ ടെന്ഷനടിച്ചു കളയുകയാണെന്നത്. അവരെന്ത് വിചാരിക്കും, ഇവരെന്ത് പറയും എന്നുള്ള അനാവശ്യചിന്തകൾ കാരണം ജീവിക്കാന് തന്നെ മറക്കുന്നു.<br />
<br />
<br />
<br />
പ്രശ്നങ്ങള് ഇല്ലാത്തവര് ആരും തന്നെയില്ല. അതിനെ നമ്മളെങ്ങിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ് മുഖ്യം. നിറഞ്ഞമിഴികള് തുളുമ്പി വരവേ, ആരെങ്കിലും ഒന്ന് തലോടി തുടച്ചു തന്നുവെങ്കില് എന്ന് കൊതിക്കുന്ന നേരം; സ്വയം തുടച്ചു മാറ്റുവാന് സാധിക്കണം. അവിടുന്നാണ് ആദ്യ വിജയം. പറയാന് എളുപ്പം എന്നു പറയും; എല്ലാവരും. പക്ഷേ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള് നമ്മുടെ സങ്കടങ്ങള്, സത്യത്തില് നമ്മുടെതു മാത്രം ആയിരുന്നു എന്നത് മനസ്സിലാക്കേണ്ടി വരും. വേദന പോലും ആര്ക്കും ആരോടും പങ്കു വെയ്ക്കാനാകില്ല. നമ്മുടെ വേദനയുടെ ആഴം നമുക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ. പിന്നെയും എന്തിനു നമ്മള് ആഗ്രഹിക്കുന്നു?? ഒരു വാക്ക് അല്ലെങ്കില് ഒരു നോട്ടം, തലോടല് എല്ലാം നമ്മുടെ സ്വന്തം കഴിവിനെ മറച്ചു മറ്റുള്ളവരെ ആശ്രയിച്ചു ജീവിക്കുന്ന ഒരാളായി നമ്മെ മാറ്റും. എന്നിട്ടോ അവരുടെ സഹായം കൊണ്ടാണ് നമ്മള് ജീവിക്കുന്നത് എന്നൊരു പേരും കിട്ടും. എന്തിനാ ഇങ്ങിനെ ഒരു ചീത്തപ്പേരു വാങ്ങിക്കൂട്ടുന്നത് അല്ലേ? ഉണരുക.. മനസ്സിനെ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാന് നമുക്ക് സാധിക്കണം. ചായാന് ചുമരുണ്ടെങ്കിലേ ചായൂ; ഇല്ലെങ്കില് അവിടെ തന്നെ നിലയുറപ്പിക്കും എന്നല്ലേ !! ഓര്മ്മകള് എന്നെ വളരെയധികം വേട്ടയാടുന്നു എന്നു പറയുന്നവരുണ്ട്. ടീ വീ കാണുമ്പോള് ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ചാനെല് നമുക്ക് മാറ്റി മാറ്റി കാണാമല്ലോ. അതുപോലെ ഓര്മ്മകള്; ഇഷ്ടമില്ലാത്തത് റിമോട്ട് എന്ന മനസ്സു കൊണ്ട് മാറ്റിയേ പറ്റു. ഓർമ്മയുടെ ആഴങ്ങളില് പലപ്പോഴും ബാല്യകാല സ്മരണകള് ഉണരാരില്ലേ?? വീണ്ടും ആ കാലം കൈവന്നിരുന്നുവെങ്കിലെന്നു ചിലർ കരുതുമ്പോള്, ഓര്ക്കാന് നല്ലൊരു ബാല്യം പോലുമില്ലാത്തവരുമുണ്ട്. അവരുമായി നമ്മളെ താരതമ്യം ചെയ്താല് തന്നെ എത്രയോ മന:സമാധാനം കിട്ടും. എന്നാല് ചിലപ്പോള് മുകളിലേക്ക് ഉയരന്മെങ്കില് മുകളിലുള്ളവരെ കണ്ടു തന്നെ പറക്കണം അല്ലെ. അപ്പോള് രണ്ടു വശവും വന്നില്ലേ. ഒരാളുടെ തെറ്റും ശരിയും പലപ്പോഴും അവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ കുടി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. .നിന്റെ തെറ്റ് എന്റെ ശരി, എന്റെ തെറ്റ് നിന്റെ ശരി എന്നപോലെ.. ഓരോരുത്തരുടെയും കാഴ്ചപ്പാട് വ്യത്യസ്തമാണ് ഓര്മകളുടെ ആഴം പലപ്പോഴും വ്യത്യസ്തമാണ് അപ്പോള് ഇനി നമ്മുക്ക് മോശം ഓര്മകളെയും അനുചിതമായ ഓര്മകളൂടെ കൂടെ നിർത്താം അല്ലെ. നല്ലത്, ചീത്ത എന്നു വേർതിരിവില്ലാതെ ഓര്മ്മകള് ഇനി നമ്മുടെ വിജയത്തിലേക്കുള്ള ചവിട്ടുപടികള് ആയിത്തീരട്ടെ. ഓര്മ്മകള് പേറി കൊണ്ട് വഞ്ചി മെല്ലെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ തീരം തേടി യാത്രയാവുകയാണ് .<br />
<br />
<br />
<br />
ജീവിതത്തിന്റെ നിലനിൽപ്പിനും, സന്തോഷത്തിനും സ്വപ്നങ്ങള് ഒരുപാടു സഹായിക്കുന്നു. വർണ്ണങ്ങളൊഴിഞ്ഞ ആകാശത്തില് പാറിപ്പറന്നു അനുസൂതം യാത്ര ചെയ്യാൻ സ്വപ്നങ്ങൾക്കേ കഴിയു. പൊങ്ങിയും താണും യാത്ര തിരിക്കുമ്പോള് പലപ്പോഴും കരയ്ക്ക് എത്താറുണ്ട്. മഴവില്ലിന് കൂടാരം..!! സ്വപ്നങ്ങള്; അതെന്നും പ്രിയങ്കരം. വരാന്പോകുന്ന കാര്യങ്ങള് പലപ്പോഴും സ്വപ്നങ്ങള് കാണിച്ചു തരുമ്പോൾ; പലതും അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി കണ്ടിടുണ്ട്. 'നോൺ ടാക്സബിൾ 'ആണല്ലോ; ആയതിനാല് എങ്ങിനെയും കാണാം. കാണുമ്പോളിനി എന്തിനാ കുറയ്കുന്നെ !! നമുക്ക് അടിപൊളിയായി കാണാം എന്ന രീതിയാണ് എതായാലും എന്റേത്. സ്വപ്നങ്ങളുടെ എഴുവര്ണ്ണങ്ങളില് മഴവില്ലിന് ചാരുത വിടര്ത്തുമ്പോള് പൊഴിയുന്ന ശ്രുതിസാന്ദ്രമായൊരു സംഗീതം പോൽ..!! തംബുരു തന്ത്രികളില് മീട്ടിയ മോഹന രാഗം പോലെ സ്വപ്നങ്ങൾ നിറഞ്ഞിടുന്നു. സ്വപ്നങ്ങള് ചിലപ്പോള് വരാന് പോകുന്ന പ്രശ്നങ്ങളുടെ മുന്നോടിയായി വരുമ്പോള്.. അത് തന്നെ പിന്നീട് സംഭവിക്കുമ്പോൾ.. അതെല്ലാം പറഞ്ഞു അറിയിക്കാന് പറ്റാത്ത ഫീലിംഗ് ആണ് . പകല്കിനാവു കാണുന്നതിന്റെ ഉസ്താദാണ്!! അങ്ങിനെ കണ്ട ഒരു പാട് കാര്യങ്ങള് നടന്നിട്ടുമുണ്ട്. എന്താഗ്രഹിച്ചാലും നടക്കുന്നതു സ്വപ്നത്തില് മാത്രമല്ലെ?? യാതൊരു തടസ്സവുമില്ലാതെ, കേടുപാടുകള് സംഭവിക്കാതെ, അംഗഭംഗങ്ങൾ വരാതെ നിയന്ത്രണം വിട്ട പട്ടം പോല് പാറി നടക്കാന് സ്വപ്നത്തിനാകും. ‘സ്വപ്നങ്ങളെ നിങ്ങള് സ്വര്ഗ്ഗകുമാരികള് അല്ലോ..’ അതേ.. എന്നു തന്നെ എന്റെയും അഭിപ്രായം. സ്വപ്നങ്ങളുടെ ലോകത്ത് ജീവിക്കുമ്പോള് ഒരു ടെന്ഷനുമില്ല. എന്ന് വിചാരിച്ചു യാഥാര്ത്ഥ്യങ്ങളുടെ നേരെ മുഖം തിരിക്കുകയുമരുത് കെട്ടോ. ഭാവിയെക്കുറിച്ചു നല്ലപോലെ സ്വപ്നം കണ്ടാലെ അതിനനുസരിച്ച് ഉന്നതികളിലെയ്ക്ക് ഉയരാന് സാധിക്കൂ. ഒരുപാടു കാണുമ്പോള് കുറച്ചെങ്കിലും നടക്കും. നിരാശ ഇല്ലാതെ ആക്കുവാന് ഒരുപരിധി വരെ സഹായകമാകാറുണ്ട്. സ്വപ്നത്തില് പലകാര്യങ്ങളും നടന്നു കാണുമ്പോള് അത് ഇങ്ങിനെയെങ്കിലും നടന്നു കണ്ടുവല്ലോ എന്നുള്ളൊരു സന്തോഷം; കുറച്ചു നേരത്തെക്കെങ്കിലും മനസ്സിനു ഉന്മേഷവും ഉണർവ്വും തരാറില്ലെ. ഐശ്വര്യ തൊട്ടു എല്സമ്മ വരെ ആയി സ്വയം മാറുന്നത് സ്വപ്നത്തിൽ കാണാമല്ലോ. അപ്പോള് എന്തിനു കുറക്കണം. കാണുന്നവരുടെ മനോധര്മ്മം അനുസരിച്ച് കാണുക. സ്വപ്നം തരംതിരിച്ചു നോക്കിയ ശേഷം നടത്താന് സാധിക്കുന്നതും ,അസ്വദിക്കാൻ ഉള്ളതും മനസ്സിലാക്കി പ്രവര്ത്തികുക. വർണ്ണക്കൂട്ടുകൾ കൊണ്ട് അലക്ഷ്യമായി തൂവിയിട്ട ഒരു ചിത്രം പോലെ.. നേര്ത്ത സംഗീത്തിൽ അലിഞ്ഞു ചേര്ന്ന് സ്വപ്നം എന്നാ മാന്ത്രിക കൂടില് വിഹരിച്ചു പറക്കാം..!!<br />
</blockquote></div>pournamihttp://www.blogger.com/profile/05518684139870092452noreply@blogger.com14