അകലുമ്പോള്‍ അല്ലോ....
ഏകാന്തതയുടെ തീരങ്ങളില്‍ .....
നടക്കവേ അറിയുന്നു നാം പലതും വൈകിയെന്നു മാത്രം ..., ഒരുവേള ..വഴിതെറ്റി വന്ന മന്ദമാരുതന്‍ ....തന്‍
തഴുകല്‍ എന്നെ തളര്‍ത്തിയോ ...???
മനസ്സില്‍ തുളുമ്പും ഗദ്ഗദം ...
ശോക ഗാനമായ് മൂളവേ....
ഈരടികള്‍ കേള്‍ക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഹൃദ്യം .....
ഹൃദയത്തിന്‍ അടിത്തട്ടില്‍ നിന്നാണല്ലോ ........
പ്രാണന്‍ വേര്‍പിരിയും വേദന ......
അതിജീവിച്ചു ജീവിക്കുന്ന പല മനുഷ്യകോലങ്ങള്‍ ..
കണ്ടു ഞാന്‍ പലപ്പോഴും ....
വെളിച്ചമില്ലാത്ത കണ്ണുകള്‍
ചൈതന്യമറ്റ മുഖംശ്രീ ....
പാവം ജീവിക്കാന്‍ മറന്ന മനുഷ്യര്‍ ....
5 comments:
പ്രണയത്തിന്‍ തീവ്രത അറിയുക,
അകലുമ്പോള്‍ അല്ലോ....
വളരെ ശരി !!
പാവം ജീവിക്കാന്‍ മറന്ന മനുഷ്യര്‍ ....
sariyanu smitha..
pinne, varikal palayitaththum anavasyamayi murikkukayum murikathirikkukayum cheythirikkunnu sradhikkumallo?
thank you.... will do
pranayam thulumbi nilkkunnu ee blog niraye.. manassile pranayam muzhuvanum varikalil aavaahikkaan kazhinjittilla,alle? :-)
പ്രണയത്തെയും ജീവിതത്തെയും സമുന്ന്വയിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തെ വ്യാമോഹം എന്നല്ലാതെ എന്താ പറയാ!!!!
Post a Comment